Bencillik erkeklerin genlerinde mi var, yoksa biz erkek evlatlarımızı böyle mi yetiştiriyoruz?
Damdan düşer gibi sordum biliyorum ama bu aralar bu kafamı çok kurcalıyor. İyidir hoşturlar ama hayatımda yer alan erkeklerin hemen hepsinin bencil bir tarafları var gibi geliyor bana. Tamam dürüstçe söyleyeyim, öyleler. Onlara bencilce gelmeyen her şey bence düpedüz bencillik.
Ufak, kimseyi kırmayacak, insanların iyiliği için söylenmiş yalanlara, ve insanın kendisini şımartması için arada bir bencillik yapmasına değil sözlerim. Benimki karşısındakini düşünmeden atılan adımlara.
Düşünüyorum da, bu yetiştirme tarzımızdan da kaynaklanabilir. O sebeple elimden geldiğince şımartmamaya çalışıyorum oğlumu. Heyhat, babası benim açığımı (!) fazlasıyla kapatıyor. Dahası bazılarına göre ben tu kaka anne oluveriyorum. Ne düşündükleri umurumda mı? Sanırım biraz umurumda ki, bunu buraya yazıyorum.
Ama ben en çok genlerin etkili olduğunu düşünüyorum. Hatta insanların yetiştirilme tarzının, yaşadıklarının, hissettiklerinin genlerine işlediğini, ve bu özelliklerinin gelecek nesillere geçtiğini düşünüyorum.
Çok eskiden bir yerlerde bununla ilgili bir teori okumuş, ve inanmamıştım. Şimdi ise doğru olabileceğini düşünüyorum.
Sadece erkeklerin davranışları değil sebep. Oğlumu yetiştirirken onun kişiliği de böyle düşündürtüyor. Mesela, ben küçük yaşta havale geçirecekken hastaneye kaldırıldığımda, ateşten dev böcekler görmüş, ve o günden sonra ufacık böceklerden bile tiksinir olmuştum.Oysa en azılı köpeği göreyim, üzerine atlar sever, öperim. Benim oğlum da, ona korkmasın diye hiç göstermediğimiz, öğretmediğimiz halde, böceklerden dehşet içerisinde bir surat ve çığlıkla kaçıyor. Gördüğü her köpeğin de üzerine atlayıp, okşuyor, öpüyor.
İnatçılığı benim iddiama göre babasından, babasının iddiasına göre benden. Haydi gönlünü alayım, zekası babası, sevimliliği ve güzelliği ben :P
Bir yazıyı da ciddi bir şekilde yazıp bitiremeyecek miyim acaba ?
Neyse, uzun lafın kısası, ben oğlumu şımarık, huysuz, sorumsuz ve babası gibi inatçı olmasın diye elimden geleni yapacağım ama biz ebeveynlerinden veya bizim büyüklerimizden ona geçen genlerin müdahalesinden sorumluluk kabul etmiyorum. Duyurulur.
Damdan düşer gibi sordum biliyorum ama bu aralar bu kafamı çok kurcalıyor. İyidir hoşturlar ama hayatımda yer alan erkeklerin hemen hepsinin bencil bir tarafları var gibi geliyor bana. Tamam dürüstçe söyleyeyim, öyleler. Onlara bencilce gelmeyen her şey bence düpedüz bencillik.
Ufak, kimseyi kırmayacak, insanların iyiliği için söylenmiş yalanlara, ve insanın kendisini şımartması için arada bir bencillik yapmasına değil sözlerim. Benimki karşısındakini düşünmeden atılan adımlara.
Düşünüyorum da, bu yetiştirme tarzımızdan da kaynaklanabilir. O sebeple elimden geldiğince şımartmamaya çalışıyorum oğlumu. Heyhat, babası benim açığımı (!) fazlasıyla kapatıyor. Dahası bazılarına göre ben tu kaka anne oluveriyorum. Ne düşündükleri umurumda mı? Sanırım biraz umurumda ki, bunu buraya yazıyorum.
Ama ben en çok genlerin etkili olduğunu düşünüyorum. Hatta insanların yetiştirilme tarzının, yaşadıklarının, hissettiklerinin genlerine işlediğini, ve bu özelliklerinin gelecek nesillere geçtiğini düşünüyorum.
Çok eskiden bir yerlerde bununla ilgili bir teori okumuş, ve inanmamıştım. Şimdi ise doğru olabileceğini düşünüyorum.
Sadece erkeklerin davranışları değil sebep. Oğlumu yetiştirirken onun kişiliği de böyle düşündürtüyor. Mesela, ben küçük yaşta havale geçirecekken hastaneye kaldırıldığımda, ateşten dev böcekler görmüş, ve o günden sonra ufacık böceklerden bile tiksinir olmuştum.Oysa en azılı köpeği göreyim, üzerine atlar sever, öperim. Benim oğlum da, ona korkmasın diye hiç göstermediğimiz, öğretmediğimiz halde, böceklerden dehşet içerisinde bir surat ve çığlıkla kaçıyor. Gördüğü her köpeğin de üzerine atlayıp, okşuyor, öpüyor.
İnatçılığı benim iddiama göre babasından, babasının iddiasına göre benden. Haydi gönlünü alayım, zekası babası, sevimliliği ve güzelliği ben :P
Bir yazıyı da ciddi bir şekilde yazıp bitiremeyecek miyim acaba ?
Neyse, uzun lafın kısası, ben oğlumu şımarık, huysuz, sorumsuz ve babası gibi inatçı olmasın diye elimden geleni yapacağım ama biz ebeveynlerinden veya bizim büyüklerimizden ona geçen genlerin müdahalesinden sorumluluk kabul etmiyorum. Duyurulur.