Tatil - Volume Bir

Dikkat !!!

Bu uzun bir yazı olacaktır, peşin fiyatına 12 taksitle okuyabilirsiniz. Emniyet kemerinizi takınız. Soğuk içiniz.

Bölüm 1- Küçük korsanın ateşi

.

Tatil, bizim gibi ailesinden uzakta olanlar için çok mühimdir. Zira sadece deniz kum güneş üçlüsünün özlemi ile yanmaz, bir de eş dost akraba ziyaretleri için planlar programlar yaparsınız. Adeta bir gurbetçi edasıyla haftalar önce hazırlanmaya başlar, hediyeler alır, bavulları üçer beşer dizersiniz kapıya. Hele çocuk olduktan sonra çocuğun bavulu, oyuncak çantası, kum kovası, ilaçları, biberonları, puseti derken bir bakarsınız ki arabanıza tıkıştırmanız gereken 3 arabalık eşyanız vardır. Benim gibi şu güne bu kıyafet, o geceye de şu stilettolar diyenlerdenseniz vay halinize. Kös kös geri gönderirsiniz o çantayı yukarıya. Tatil babet demektir hem, değil mi ama?

Bir de memleketim diyerek sıcaklara kaçıyorsanız, zamanı iyi ayarlamanız gerekir. Çocuk güneşten korunurken siz de sıcaktan bunalmamalı, arkadaşlarınızla rahat buluşabileceğiniz zamanları ayarlamalısınız. Bu sebeple daha kimseler izin almadan iznini hazirana ayarlayan ben, yüzyılın sıcaklarına denk geleceğimi nereden bilebilirdim ki?

Tabii oğluşun kreşin üçüncü günü başlayan bitmek bilmemiş hastalığının yola çıkacağımız günün arifesinde yine yeni yeniden ateşe çevireceğini de bilemezdim.

Nitekim, ben tatile çıkıyorum heyooo diye sessiz çığlıklar atarken annemin telefonu geldi:

- Aslı, Kerem’in ateşi var.

Gece ateş düşürücülerle, oraya buraya atılmış kıyafetlerle, salonun ortasında ılık su dolu küvetle, küvete onunla birlikte giren oyuncaklarla, yerlere dökülen suları temizlemek için etrafa yayılmış bezlerle boğuşarak geçti. Yarın yola çıkalım mı çıkmayalım mı derken uyuyakalmışız.

Sabaha saati kurmuştum ama herhalde kapatıp uyumaya devam etmişim. Kalktığımda evden çıkmamız gereken saatin yarım saat gerisindeydik. Yetişir miyiz diye sordum, fırla dedi eşim. Çocukla ve onca bavulla evden 5 dakikada çıkmak mucizedir, biz de haydi çıkıyoruz diye bağırmamla yataktan fırlayan oğluşu giydirdiğim gibi bu mucizeye ortak olabildik.

Deniz otobüsüne yetişebildik nihayetinde. Ara sıra yol çalışmaları ile ümitsizliğe kapılsak da birkaç saat sonra sabah sabah hamburger yemek isteyen oğluma ateşi sebebi ile hiç ses çıkarmadan eşlik ediyordum.

Ssusurluk’ta Ulusoy’da durup zaman geçirdik biraz. Ben mağazalara girseydim tüm günümü de geçirebilirdim ama eşimin orada durması bile mucize. Ben ne kadar gezerek gideceğim yere varmayı sevsem de, o gideceği yere bir an önce varmak ister.

İzmir’e vardığımızda oğluşun uykusuzluğu ile hastalığı birleşip bir de buna ona aşık kuzen ve halaların ilgisi ile oluşan şımarıklığı eklenince günüm gece yarısına kadar çocuğa bir şeyler yedirmeye çalışıp, ateşini düşürmekle ve her söylediğime “I ıh” cevabı almakla geçti.

Ertesi gün, hiçbir şey yemeden geçti, o günkü planları erteledik, ateşi biraz düşmüştü ama hala şuruplara devam ediyorduk.Çıkıp bolca meyve aldık ona, hiçbir şey yemezse onları yer belki diye.

Bir ertesi gün, aklımıza İzmir’deki aile doktorları geldi. Çocuk doktoru değildi ama güvenilir bir dahiliyeciydi. Hemen ona gittik. Dinler dinlemez filme gönderdi bizi. Öylesine ümitsizce konuştu ki, bizim korkudan betimiz benzimiz attı. Bol gözyaşı üzerine zorla gülümseyen suratlarla çıktık oradan. Korkulacak bir şey yoktu. Sadece soğuk algınlığı ardından bronş ve ciğer iltihaplanmaya başlamıştı.Tatile çıkabilirsiniz diyerek yeni bir liste ilaç verdi. Yoğun antibiyotik tedavisi, bol vitamin, deniz havası. Ama denize girmek yok.

O gün İineyi aradım, girişimizi bir gün erteledik. ( Bu vesileyle tekrar teşekkür ederim kendisine ilgi ve alakası için) İlaçlara başladık, biraz toparlandık, eşyalarımızı da alıp yola çıktık.

Yolda tartışıp durduk, bu kadar üzerine titrediğimiz çocuk nasıl olur da bu kadar hastalanır diye. Kreşte terliyor mu? Rüzgarda mı kalıyor? Alerjik bünyeli mi? Geniz eti mi? Bağışıklığı gelişemedi mi?

Anlayacağınız ilk üç gün işten uzaklaşsak da, küçücük oğlumuzun yüzlerce kilo çeken endişesi ile kafamızın içindekilerden uzaklaşamadık.

Acaba tatile hiç çıkmasa mıydık?

Gelecek Sayı: Bölüm 2 Tatil köyü