Aralık 27, 2007

Üzgünüm...

Bugün İzmir' de son günümdü.

Üniversiteden arkadaşlarımla buluşacaktım ama herkesin işi gücü var, uzun zamandır görüşemediğim bir arkadaşımla buluşabildik ancak. İyi de oldu. O burada bir çok arkadaşımla görüşebiliyor az da olsa. Haberleşiriz herhalde.

Canım ne zamandır acılı ekşili çorba istiyordu, yanına tavuklu noodle. Oradan kalkınca birer Türk kahvesi içtik, eski günleri anarak.

Özlemişiz üniversite günlerini. Çok özlemişiz, çok...

Sonra ışıklandırılmış vitrinlere bakarken bir kesekağıdı kestane ısmarladım kendime. Yalnız başıma dolaştım caddeleri. Ne özlediğim kuzenimle buluşabildim, ne görüşürüz dediğim yeni ve eski arkadaşlarımla. Geç kaldık haberleşebilmek için.

Yarın için biletimi aldım. İstesem daha çok kalabilirdim burada. Yada yılbaşı için gittiğim yerden buraya tekrar dönebilirim tekrar. Ama ne kadar geciktirebilirim ki dönüşümü? Uzattıkca acı verir ya herşey. Benim İzmir'e vedam bu belki de.

Bahar aylarında taşınabiliriz uzaklara. Eğer öyle olursa gelemeyebilirim gitmeden buralara. Yok eğer gecikirse gidişimiz, tüm yazımı buralarda geçireceğim o başka.

Ama bilemiyor ki insan ne getireceğini yarının?

En çok buralara gelip de görüşemediğim arkadaşlarım için üzgünüm. Kim bilir ne zaman görüşeceğiz. Ya da acaba görüşebilecek miyiz?

3 yorum:

Unknown dedi ki...

NE ZORDUR MEMLEKET ÖZLEMİ ÇEKMEK,KENDİNE KESTANE İSMARLAMIŞSIN EN GÜZELİ NE HOŞ..

Cocukla Cocuk dedi ki...

Memlekete giderken bir dolu plan yapıyorsun, buluşulacaklar, gidilecekler ama kendi adıma yarısını gerçekleştirebiliyotum iyi ihtimalle. Dönüşler hep zor oluyor.
yarının ne getireceğini bilemiyoruz. Bugünlerde iş ve ülke değişikliği sözkonusu, bekliyoruz ne olacak diye. kontrolu kaybetmek gibi bir şey, hayırlısı artık.

Aslı Cin dedi ki...

Elcin evet en guzeli de o.:)

Cocuklacocuk evet ayni seyler bizim icin de gecerli seni iyi anliyorum. Bana da zaman yetmiyor. Hayirlisi.