Şubat 07, 2008

Bir an

Kardeşim doğduğunda kar yağıyordu. Koca kızdım ben, çok iyi hatırlıyorum o günü. Camın arkasında buruşuk suratını görmüştük biraz bekledikten sonra. Sarı kafalı bir oğlan çocuğu oldu. Benetton reklamı gibi çıkıyorduk fotoğraflarda. Az uğraşmadım onunla. Bir gün, sadece tek bir gün bana bırakıp gitmesi gerekti annemin, altını bir kere bile değiştirmedim, pişirdim. Sallarken hafifçe düşürürdüm onu. Ağlatırdım. Evet koca kızdım, ama kıskançlık yapacak kadar da küçüktüm.

Büyüdü, boyumu geçti, annem başında ders çalış diye dikilirdi evet tembeldi, ama ağzından bugüne kadar tek kötü kelime duymadım. Saf bir çocuk, kimseyi kırmayan, incitmeyen. Çok yediği halde hiç kilo almamasına sinir olurdum, hep mi boya gider insan diye. Basketçi olacaktı onun yerine iktisat kazandı.

18 yaşında.

Bir kaç gün önce telefon çalana kadar, o bazen kızdığım, bazen kızdırdığım, ne olacak bu çocuğun hali diye söylendiğim, her zaman orada bir yerlerde şen şakrak konuşacağım, hayatın koşuşturması içinde ara sıra arayıp sorduğum ve o ana kadar onu ne kadar sevdiğimi anlamadığım kardeşimdi.

O telefonla her şey değişti.

Bir anda ortaya çıkabilen, çok çabuk ilerleyen, hiç aklımızın ucundan geçmeyecek bir hastalığa yakalandı. AML. Akut Lösemi. Acilen tedaviye başlamak gerekiyor.

İnanamadık önce. İnsan soruyor, neden o diye. Belkide binlerce ailenin kendisine sorduğu gibi. Yakıştıramıyor insan. Önce kabus mu bu, uyanacak mıyım diye soruyor. Sonra kendisini suçluyor herkes. Onu üzdük mü? İyi bakılmadı mı? İhmal mi ettik? Herkesin kafasında aynı tereddütler.

Sonra telaş başlıyor, nerede yatırmalı, nerede daha iyi bakılabilir, nasıl kurtulabilir? Dehşete düşüyorsun araştırdıkça. Binlerce hasta var, yatak yok bu hastalık için hastanelerde. Sonra bir yer ayarlanıyor, bütün ihtimalleri düşünerek. Kaybedecek vaktimiz yok, nerede olursa olsun, bir an önce başlansın diye.

Hayat şimdi bizim için telefondan öncesi ve sonrası diye ayrılıyor.

Ben ise şaşkınım, sanırım iyi değilim. Beni yalnız bırakmıyor kimse. Yalnızken oyalamaya çalışıyorum kendimi. Yoksa her an bunları düşünmek mahvediyor insanı. Bunları yazmak iyi gelecek mi bilmiyorum. Hem saklamak istiyorum her şeyi silinebilirmiş gibi, hem de haykırmak.

Kardeşim için üzülüyorum ama inanıyorum onun iyileşeceğine. İyileşecek ve hayatına kaldığı yerden devam edecek. Daha bilmiyor hastalığını. Söylemesi zor.

Annem için endişeleniyorum. Çok güçlü zannediyordum onu. Yıkıldı. Sanırım en çok da onu öyle görmek beni yıktı. Aklım onda. Aylarca hastanede oğlunun başında, o zor dönemi tek başına göğüsleyecek. Dayanabilecek mi?

Bizim için korkuyorum. Böyle birdenbire ortaya çıkan bir hastalığın var olduğunu duyduğumdan beri hayata inancım kalmadı. Başka birilerinden de aynı şeyleri duyabiliriz bir gün korkusu sardı her yanımı. İnsan bir an iyi, bir an kötü. Bu kadar net.

Dün bir sürü insan koşturdu, saatlerce telefondaydım. Biraz önce sildiğim bir önceki acil çağrıma yüzyüze gelmediğimiz insanlardan cevaplar geldi. Herkes isimler verdi, telefonlarını yazdı. Teşekkür yetersiz kalıyor size söylemek için.

Tedaviye başlanır başlanmaz içim rahat edecek.

Çünkü o iyileşecek...

41 yorum:

Alphecca dedi ki...

Zor bir durum ama geçecek,
Umudunu yitirme :)

Zeynep dedi ki...

Sevgili Aslı;

Çok büyük geçmiş olsun. İnanıyorum ki, aile olarak birbirinize kenetlenip aşacaksınız bu durumu... Mailde belirttiklerim her zaman için geçerli.

Sevgilerimle

Aslı Cin dedi ki...

Çocuk gibi, maillerin, desteğin ve yardımların için çok teşekkür ederim.

Zeynep, senin de mailini saklıyorum, şimdi aciliyetten kımıldayamıyoruz ama ilerideki günlerde gerekebilir, bana gelen tüm dr ve telefon bilgilerini not aldım. Çok teşekkürler.

Emre dedi ki...

Aslı yazını okurken içim yandı alev alev yutkunamadım, senden ricam kardeşin istanbuldamı hangi hastanede tedavi görüyor, doktor buldunuzmu, eşim 13 yıllık profesyonel hemşire bana bilgi verirsen şayet onunla konuşucam ve illa bir yerlerden bir tanıdğı çıkacaktır, haber bekliyorum istersen e-mail at çorbada azıcık tuzumuz olur belki emreaca@gmail.com

ERDIL dedi ki...

Yorum hanesini tiklayip bir kac kelime ile paylasmak !!!
Cok zor bir sey kardesim.
Yaziyi okuyunca kendimi rüzgarin sürükledigi bir kuru yaprak gibi hissetdim.
Insanin kafasinda bilinmezler,soru isaretleri bir girdaba dönüsüyor.
Onlarin arasindan bir isik kaybolan umudlari bulup cikarmak.
Iyiyi düsünmek,kuvvetli olmak herseyden önce sevgi denilen seyi dahada cok verebilmek.
Üzüntülerinizi, dua ve sevgilere dönüstürüp.Kardesinize gönderiyorum.
Saygilarla.

Nihan dedi ki...

Cok uzuldum Asli. Allah en kisa zamanda sifasini versin insallah. Size de guc ve sabir tabii..

karamelize dedi ki...

dün acil postunu alır almaz yıllardır görüşmediğim ankaradaki tek doktor arkadaşımı aradım, çok şaşırdı... ama yardımcı olamadı ne yazık ki..:(
kulaklarım uğuldadı okurken, 3 kardeşimden seçim yaparken buldum beynimi, hangisinin bu haberine dayanabilirdim.. hiçbirinin.. güçlü olabilirmiydim? anneme destek olabilirmiydim? ya da dediğin gibi ben de bu haberi alırmıyım acaba birgün pat diye, ansızın...
kalbim ve dualarım sizinle...

nymphea dedi ki...

Asli, cok cok gecmis olsun, cok uzuldum. Ama eminim senin kadar hayati seven birinin kardesi bu hastaligi yenecek.Sana da bol moral ve guc diliyorum..

denizanasi dedi ki...

çok kötü oldum:( en kısa sürede iyi olur umuyorum. ama şu an en büyük moral sizden gelmeli. sabır diliyorum..

Unknown dedi ki...

üzüntünü paylaşıyorum ve dualarımı kardeşine gönderiyorum emreye ulaş bencede..öptüm..:(

zeya dedi ki...

Aslı geçmiş olsun.
Tedavi başlayacak ve herşey düzelecek. Moralinizi yüksek tutun. Biliyorsun ki en önemli şey moral bu hastalıkla başetmek için.
Ne zaman ne için olursa olsun her zaman yanındayım.
Kendine çok iyi bak !

Adsız dedi ki...

Asli'cim butun guzel dileklerim ve dualarim karde$inle... Ben her$eyin duzelecegine inaniyorum...

SHOPKOLIK dedi ki...

Asli -
Gecmis olsun. zeya nin dedigi gibi moral cok onemli. Moralinizi yuksek tutun. Dualarim sizinle...

bembi dedi ki...

çok büyük geçmiş olsun! geçecek hepsi emin olun! bir arkadaşımın annesi de aynı hastalığa yakalandı, başta ne yapacaklarını bilemediler ama zamanla herşeyi öğrendiler ve inanın zaman çabucak geçti ve atlattılar. inanın siz de atlatacaksınız ve hepsi geçmişte kalacak, buna gönülden inanıyorum! sizler güçlü olun ki kardeşiniz daha da güçlü olsun! en içten ve en iyi dileklerimi gönderiyorum kardeşinize, size ve tüm ailenize!

elektra dedi ki...

:( aslı sana ne desem de seni avutsam bilemiyorum. geçmiş olsun diyeyim sadece, geçeceklerden olsun dilerim. iyi dileklerimle...

Asli A. dedi ki...

Gecmis olsun. Butun iyi dileklerim sizlerle ve hepinize kuvvet ve bol moral diliyorum. Bu gunleri cok cabuk geride birakmaniz dilegiyle.

yeliz dedi ki...

çok üzgünüm, aslında geçmiş olsun demekten başka birşey gelmiyor elimden ama bir mesaj bırakmadan edemedim. herşey sizlerin moralinin yüksek olmasına bağlı, ne olur ona üzüntünüzü hissettirmeyin

Adsız dedi ki...

Cok gecmis olsun. İnsanin boyle bir durumda en cok ihtiyacı olan ve en .ok sarıldığı şey , moral ve umut. herp iyi düşün. siz kuvvetli olursanız o da kuvvetli olur. Acil sifalar.

Aslıhan

Adsız dedi ki...

çok geçmiş olsun aslıcım...moralinizi hep yüksek tutun ve kardeşinin yanında içiniz kan ağlasa da hep gülümseyin...öncelikli olarak moraller yüksek olmalı...
ben hep lösemi vakfına bağışta bulunur ve bulundururum etrafımdakileri...evet kötü bir hastalık ama yenenler de çok etrafımızda...
dualarım seninle...
sevgiler,
nurdan acar

Aslı Cin dedi ki...

Bazen teşekkür kuru kalıyor. İnsanın zor zamanlarda desteğe çok ihtiyacı oluyor. Son bir kaç gündür iyi dileklerini ileten, arayan, soran, yardıma koşan herekese bu zor zamanalrada iyi dileklerini eksiltmedikleri için çok teşekkür ederim.

Onun yanında, yada telefonda güleryüzlü olmaya çalışıyoruz. Panik anımız geçti, şimdi ne yapabiliriz ona bakıyoruz. Benim buradan elimden gelen ona moral vermek olacak. Telefon etmek, ilgisini çekecek hediyeler göndermek. Pazartesi başlıyor zor günler ama atlatacaklar o da annem de inşallah. Ben de yıllardır Lösev'e destek olurdum, bu hastalığın herkesin başına gelebileceğini düşünerek. Ama o olacağı hiç aklımın ucundan geçmezdi.

Gerek kalıp kalmayacağını bilmiyoruz ama araştırdığımda gördüm ki asıl desteği İlik bankası bekliyor. Hem de maddi destekten ziyade sadece bir tüp kan vererek. Belki benim belki sizlerden birinin iliği dünyanın bir yerinde bir lösemi hastasını kurtarabilir. Bu konuda cehaletime çok kızdım okuduğumda. Belki ben biri için umut ışığıyım ve akıl edip de gidip bir tüp kan veremedim diye. Belki birilerine benim iliğim uyuyorken o kişiler kaybedildi diye. Evet milyonda bir ihtimal, ama neden olmasın?

Esra :) - kadincablog.blogspot.com dedi ki...

çok geçmiş olsun. Gönülden inanıyorum ki bu dönem iyi sonuçlarla bitecek.

denizanasi dedi ki...

çok haklısın. bu konuda kendi adıma diyebilirim ki cok cahiliz ya da tembel. ilik bankasına gidip kan vermemiz yeterli oluyor mu gercekten ? bunu ben de hemen yapmalıyım..

Aslı Cin dedi ki...

Çok teşekkür ederim size de. inşallah.

Evet ilk etapta sadece kan vermek yeterli. Ancak birilerine uygunluğu bulunursa ilik için tekrar gitmek gerekiyor. İlik alma işlemi ufak bir anestezi ile yapılıyormuş ve hiç riski yokmuş. Birilerinin hayatını kurtarabilmek için ufacık şeylere katlanamaz mıyız? Ben ilk iş vereceğim.

Esra dedi ki...

cok cok buyuk gecmis olsun. Ne hissettigini ancak hayal edebilir, bizim daha once yasadiklarimizla karsilastirabiliriz. Cok zor oldugunu tahmin edebiliyorum.

Dedem de yillar once bu hastaliga tutulmustu.

Yalniz, kardesinin genc olmasi bir avantaj bu hastalikta. Ben iyilesecegine eminim! Guclu olmaya calisin.

Dedemi Cerrahpasa'da tedavi ettirmistik. Universite hastaneleri bu konuda daha gelismis.

Tekrar cok gecmis olsun.

Mademoiselle dedi ki...

Asli'cim cok uzgunum. Bir suredir sonu olumcul olmayan ama benim ve bebegimin butun hayatini etkileyecek bir saglik problemi ile ugrasiyordum. Moralim iyiydi aslinda, guclu olmaya calisiyordum...Daha dun herseyin bir yanlistan ibaret oldugunu, birilerinin hatasindan dolayi son bir ayimi dusunerek gecirdigimi ogrendim. En cok bebegim icin uzulmus ve elimde olmayan nedenlerle bile olsa kendimi kotu bir anne gibi hissetmistim...Dun iyi oldugumuzu ogrendigimizde duydugum mutlulugu en kisa zamanda sizin de yasamanizi diliyorum. Uygulayacaginiz tedavinin cevap vermesini, hastaligin ilerlemeden gecmesini, en kisa zamanda yuzunuzun gulmesini ve boyle bir hastaligin bir daha yakinlarinizdan gecmemesini diliyorum. Cok cok gecmis olsun. Allah acil sifalar versin. Inancinizi yitirmeyin...

funda dedi ki...

çok geçmiş olsun...böyle zamanlarda sözler havada kalır ama bu sabah bu konuda konuşan bir doktoru dinlediğimde şunu söyledi bardağın dolu tarafını görmezseniz maça 1-0 yenik başlarsınız tedavisi mümkün korkmayın ve korkutmayın dedi...siz de korkmayın ve korkutmayın aslı... umarım iyi haberlerinizi alırız

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] dedi ki...

Aslıcığım, şu an ne denir ne söylenir bilmiyorum. Senin yerine kendimi koyamıyorum. Senin üzüntünü paylaşabilirim sadece kabul edersen. Acil şifalar diliyorum delikanlıya. Kardeş başka bir şeydir bilirim. İnşallah iyi olacak canım. Allah yardımcınız olsun. Hem kardeşinin hem de sizlerin.

Yapabileceğim bir şey olursa lütfen haber vermen yeterli.

Sevgilerimle..

ssbb dedi ki...

Aslı Hanım
Büyük geçmiş olsun.
Bu tedavi edilebilen bir hastalıktır, hastanın ve çevresinin morali, iyi bakım önemlidir.
Bu nedenle sakın moralinizi bozmayın.

Aslı Cin dedi ki...

Desteğiniz için çok teşekkür ederim sizlere de. Cerrahpaşa da yatak bulamadık ama şu anda bulunduğu yerde odası çok rahat Allahtan. İlk anın paniği geçtikten sonra kendimizi biraz olsun toparladık. Şimdi ağlama zamanı değil, o iyileşecek. İnanma zamanı. Moralini yüksek tutuyoruz, hastalığından haberdar artık, ve hazır. Zor bir ay sonrası her şey iyiye gidecek. Madam, senin için çok üzüldüm, insanların ufacık yanlışı seni ne çok üzmüş, her şeyin yolunda olmasına sevindim. Ve Bora bey, size de teşekkür ederim, doktorlardan pozitif yorumlar almak iyi geliyor. Kardeşimin doktoru da çok pozitif. İyi geldi bize.

Sanem dedi ki...

Sevgili Asli, iyi olan sey tedavi edilebilir olmasi, akabinde sizin moralinizi, inancinizi hic kaybetmeyecek olusunuz. Tum dualarima kardesiniz de dahil, acil sifalar diliyorum, tum ailenize gecmis olsun ve inanin gececek.

imo dedi ki...

Aslı, tamda ben kendimle ilgili abuk sabuk bir şeyden haberdar olmuşken birde senden böyle bir haber almak çok şaşırttı beni.bir yandanda bir yerlerde yapılan bir hata var çünkü artık herkez hastalanıyor hemde hiç ummadığımız şekilde diye kadere isyanmı denir sorgulamamı ,garip bir ruh haline girdim,kabus gibi.
genede pozitif düşünceyle herşeyin üstesinden gelebileceğimize olan inancım sonsuz.umarım en kısa zamanda iyi haberlerinizi almaya başlarız.insan kendine olan inancını kaybetmedikten sonra herşeyi başarır diye düşünüyorum.
geçmiş olsun

Aslı Cin dedi ki...

Çok teşekkür ederim inşallah. Ümidimiz o. İmo umarım senin bir şeyin yoktur?

Adsız dedi ki...

amerika'da tedavi olanaklari cok fazla eger gidebilirseniz hic dusunmeyin.bazi hastalarin masraflarinin bir kismini devlet karsiliyor diye biliyorum.

Adsız dedi ki...

Sevgili Aslı, Yazını üzülerek okudum. Kardeşine acil şifalar diliyorum. Bu hastalığı yenmenin moralle ilgili olduğunu biliyorum, ancak yaşamı tehdit eden bir hastalık sırasında pozitif bir tavrı koruyabilmek çok zor. Gerek hastalar, gerekse hasta yakınları üzüntünün ve ağlamanın hastalıkları üzerinde çok olumsuz etki yaratacağını düşünürler. Bunun doğru olmadığını düşünüyorum. İnsanların üzülmeleri ve bunu yaşamaları çok doğal. Kanser hastalarının bu hastalığpın genelde ölümle bitmediğini bilmeleri önemlidir. Kanserli pek çok iyikleşen hasta ve her zaman bir umut var. Psikologların söylediğine göre “bazen aileler, hastaya durumunu söyleyemiyorlar. Bu sıkıntı yaratan bir konudur çünkü, tanının ne olduğundan çok, hasta kendisi ile ilgili bir şeylerin saklandığı duygusunu yaşamaktan sıkıntı duyar. Her hastanın kendisi ile ilgili gerçeği bilmeye hakkı var. Zaten ancak öyle bir durumda hasta da kendi sorumluluğunu alarak, tedavinin bir parçası olur. Hastalığın her aşamasında; hastaların anlaşıldıklarını hissettikleri, duygularını rahatça ifade edebilecekleri bir ortama ihtiyaçları vardır. Bu süreçte hastalara ihtiyaçları olan psikolojik destek sağlandığında tedaviye uyumları artmaktadır. “ Tekrar geçmiş olsun dileklerimi iletiyorum. Aslı, zorlu bir süreç başlıyor. Ancak, asla yılgınlığa kapılmamalısınız Ankara’dan Hülya

Aslı Cin dedi ki...

Size de çok teşekkür ederim. Evet zor bir düreç ama iyi olacağına inanıyoruz. Amerika hakkında bilgimiz var ama şu an kaybedecek zamanımız yok, ilk müdahale sonrası ne gösterecek zaman göreceğiz.

Mutluveumutlu dedi ki...

Allah acil şifalar versin. Böyle bir durumda ne yazacağımı bilemedim ama 4 yıldır heran yakın birinde böyle bir hastalık çıkacağı korkusuyla yaşayan biri olduğum için oldukça sarsıldım.
Dualarımız kardeşinle...İnşallah en kısa zamanda eski sağlığına kavuşur.

cenebaz dedi ki...

Aslı, kelimelrin yetersiz kaldığı bir durum. Kuru bir geçmiş olsun inan içimdeki ağrıyı, sıkıntıyı yansıtamıyor ama diyecek başka bir şey yok. Çok ama çok üzüldüm. Allah acil şifalar versin. Genç olduğu için eminim bunu yenecektir kardeşin. Hepimizin duaları sizlerle.

Aslı Cin dedi ki...

Duaların ve dileklerin gücüne inanıyorum, çok teşekkürler. Ben daha iyiyim, en azından tedavi başladı dün. Aksini düşünmüyoruz, iyileşecek, hayat devam edecek. İlk günler zor geçse de hayatı eskisi gibi devam ettirmeye çalışacağız. Zaten aksini yaşamak, devamlı düşünmek ve acı çekmek kmseye yarar sağlamıyor. Tabii ki hepimiz için bir şeyler değişti ama bu bir sınav, ve atlatacağız. Çok şanslıyım ki burada bir sürü destek aldım, çok teşekkürler.

Adsız dedi ki...

Aslı yazını şimdi okudum,
boğazıma bir düğüm oturdu, dualarım sizinle, inşallah herşey düzelecek,
umut herşeyin ilacı,
sevgiler

Aslı Cin dedi ki...

Teşekkürler, düzelecek inşallah...

Cocukla Cocuk dedi ki...

Çok geçmiş olsun.
En kısa zamanda iyileşmesini diliyoruz kardeşinizin.
size ve annenize de bu tedavi sürecinde güç diliyoruz, Allahtan.