Haziran 01, 2009

Biliyorum,bazen çok can sıkıcı oluyor bu blog...

Şöyle mideme koca bir yumruk yiyorum, sonra bir kroşe. Hayat insanı fena sallıyor bazen. Bazen "Uyuyan güzel" gibi derin bir uykuya dalmak istiyorum, hani her şey olsa bitse, ama hallolsa ille de, sonra uyansam ben, bazen çok güçsüz hissediyorum hayat karşısında, bazen çok korkak. Bazen umarsız davranmak istiyorum, dah az sinirlenmek, daha az üzülmek, daha az düşünmek. Olmuyor, yapamıyorum. Bazen hiç bir şey duymak istemiyorum, hani sağır olsam, kör olsam, bi haber olsam herşeyden. Bazen ne de olsa hepimiz gün gelecek göçüp gideceğiz diyorum, her şey geçici, her acı. Bazen de korkuyorum bu fikriden, aman yanlış anlaşılmasın korkmuyorum kendimden, anneyim nihayetinde, dua etmeliyim bu dünyaya olabildiğince uzun süreliğine çivi çakmak için, ama bazen çok ağır geliyor herşey bana, her acı ve üzüntü karşısında eziliyorum suçluluk duygusuyla. Bazen hayat çok boş geliyor. Bazen canım hiç yazmak istemiyor.Bazen çok imreniyorum güle oynaya yazılar yazan bloggerlara, bazen ben de öyle yazmak istiyorum, aldıklarımdan, yediklerimden, güldüklerimden bahsetmek istiyorum, ama olmuyor, tam gülmüşken bir şeylere, "şrak" koca bir tokat atıyor hayat suratıma, yüzüm düşüyor, ortaya bu insanı boğan yazılar çıkıyor...

5 yorum:

karamelize dedi ki...

sen bakma öyle yazan bloggerlara.. öyle yazan, hayata hep pozitifden bakmaya çalışanlar da bi müddet sonra yavanlıkdan, yüzeysellikden sıkılıp gidiyorlar.. bakınız benim blog..:)
ama bakma, o da lazım.. dünyanın kendisi zaten dert, keder, kasvet...bırakalım blog alemi de efden püfden olsun dersek, her an yine dönebilirim...:)

Tanya's dedi ki...

Aslıcım,

Hayatın keyifli anların bize verdiği kadar..sıkıntı ve üzüntü de vermesi normal..

O yüzdendir hep sağlam durmalı şu hayatta...tıpkı bir çınar gibi...

Dört Yapraklı Yonca dedi ki...

seni çok iyi anlıyorum Aslı. Ne yazık ki ben de son bir yıldır bu durumdayım ve sırf bu yüzden eskisi kadar yazmıyorum bloguma. Suya sabuna dokunmayıp hayata öylece dışardan bakarsam her şey olur bitermiş gibi geliyor. ama bitmiyor işte. Müdahil olmadan dahil olamıyorsun hayata, dışarda kalınca da mutsuz olup kendine kızıyorsun.
Onun için keyifli güle oynaya olmasada yaz. Çünkü yazmayınca içine kapanıyor insan, kapandıkça yazmıyor.
Her şeyin bir an önce yoluna girmesi dileğiyle.

Noni dedi ki...

Hiç kimsenin hayatı dört dörtlük değil bunu iddia eden biri varsa çıksın ortaya...

hayatın içinde güzellikler de var zorluklar da...ben neşeli yanımı daha çok yansıtmaya çalışsam da bir gün kalkıp ağlayan bir halimi de bloguma koyabiliyorum, sonuçta hepimiz kendi içimizde bir sınavdan geçiyoruz...


Bu yazını 1 Haziran günü yazmışsın umarım geçen bu birkaç günde sıkıntıların hafiflemiştir.

Sevgilerimle...

Aslı Cin dedi ki...

Karamelize, geri dön. Yazmak her zaman iyi geliyor. Sadece mutlu olduğum şeyleri yazmak, bazen mutluluk duymak bile suçluluk duygusu verirken, çok zor geliyor...


Tanyacığım tabii ki hayat böyle. Ama gelip geçici sıkıntılar versin Allah bizlere...

Yonca, haklısın, yazmak için zorlayacağım kendimi, hiç aklıma gelmezdi...

Noni, teşekkürler, iyi olmaya çalışıyorum :)