Bizden haberler

Her gittiğim yerden dönerken burayı okuyacak, benden burayı okuyarak haber alacak arkadaşlar bırakıyorum, biliyorum yazmalıyım, bu sebeple işte son haberler...

Ev savaş alanı gibi. Salondaki hiroşimayı temizlemişken, yatak odasında yıkıntı oluştu. Kerem'in odasına girebilmek için gerçekten tank lazım.

Ama eve barışın gelmesi yakındır. Her gün az da olsa etrafı temizleyip toparlıyorum. Sonbaharda taşınmayı düşündüğümüz için çift iş yapmamak adına elime geçen gidecek şeyleri de paketliyorum bir yandan.

Bu arada Kerem bir kaç gün değişimden etkilendi. Pek bir şey yemedi. Orada benimle Türkçe konuşmaya çalışan çocuk burada kendiliğinden İngilizce konuşmaya başladı. Ama mutlu tabii. Oyuncaklarını unutmuş, hepsi yeni gibi geldi ona. Ne yazık ki bugün büyük kısmını elemek zorunda, artık büyüdü ve odada bebek oyuncaklarına yer yok, malı kıymetli olsada.

Menenjit geçiren arkadaşına gittik Cts. Bakteriyel değil dediği için dr lar, ve bir kaç günde taburcu ettikleri için ben Kerem için korkmadım, ama çok kudurdular birlikte, arkadaşı için yorgunluk oldu. Okulda çocukların çoğuna bir hastalık bulaşmış, kanda bir mikrop. Sanırım menenjite o yol açmış. Diğer çocuklarda şimdilik genel bir hastalığın dışında bir şey yok. Doğru tedavi ile bulaşıcılığı da ortalama 3 günde geçiyormuş. Ne yazık ki ülkemizde anneler babalar çocuklarını hasta da olsa okullarına gönderiyor, belki de mecbur oldukları için göndermek zorunda kalıyorlar, ama çıkan sonuca bakın ki bundan kaç aile zarar görüyor.

Yarından itibaren bir hafta okula gideceğiz Kerem için. Bu sürede farklı derslere sokup 1. sınıfa uygunluğuna bakacaklar. Gidebilir derlerse itiraz etmeyeceğim ama babası pek sıcak bakmıyor.

Temmuz başı İzmir'e geçmeyi düşünüyorum. Oradakileri görmeyeli neredeyse bir sene olacak.

İstediğimiz gibi bir ev bulduk taşınacağımız yerde. O evleri gördükten sonra başka ev beğenemez oldum. İstediğim yön kalmamış ama en azından istediğim katlarda var. Tek problem hemen karar vermemiz gerektiği. İstediklerimiz bitmek üzere.Hesap kitap ve karar zor iş...

Kardeşimin durumu nispeten daha iyi. Ama artık çok sıkıldı. 66 gündür odada. Geçen haftalarda bağışıklığı 1 e düşmüş bir ara. Düşünün normali 5000 civarıymış. Şimdilerde 2500 civarında. Tekrar omurilik sıvısına bakacaklar, kanda yükselme varmış, o da iyi durumdaysa belki biraz eve çıkabilir.Bu arada Amerika'dan iki ilik bulunmuş, şimdi yüzde yüz uygunmu ona bakılacak. Onlar olmazsa ki İnşallah olur biri, Avrupa'dan iki tane daha benzer varmış.

Ben de en kısa zamanda gidip ilik bankasına başvuracağım, kardeşime yaramaz belki ama birisine yarar elbet.Eve çıkmazsa ayın sonunda da Ankara'ya gideceğim bir günlüğüne, hem ona hem anneme destek için. Odaya giremesem de moral olur, dergiler vb alırım, hediyeler herkesi mutlu eder.

İşte böyle...