8.8 le sarsıldılar. Haiti felaketinden sonra ölü sayısı ne kadar da az görünüyor, nasıl oluyor acaba, diye söylenirken ben, annem onlar yıllar önce çok büyük bir deprem daha yaşadılar da ondan, dedi.
Önlem almışlar.
Biz de büyük depremler yaşadık. Er yada geç göreceğiz bakalım, biz de akıllandık mı? Önlem aldık mı?
Bu konuşma dün geçti aramızda. Bu sabah dabuzaklardan deprem haberi geldi.
6 şiddetinde.
Yaralılar, ölüler ve enkaz altında kalanlar var. Civardaki hastaneler de doktor yetersizliği varmış.
Biz gün boyu twtitter da günlük can sıkıntılarımızdan bahsederken , siz bugün bunu aldım,bakın şunun altına şunu giydim, ne şahane dimi diye yazarken, birileri yediği yemeği eleştirip burun kıvırırken ve bizler, hala gizliden gizliye Avrupa ülkesi olduğumuza inanırken, bu haberler tokat gibi patlıyor suratımıza.
Belki çevremizde görmüyoruz, belki bilmiyoruz yada görmüyoruz ama biz buyuz.
Hastane kapısı yenilendi diye devlet erkanıyla, kurdelalar kesip açılış yaparlar, o kapıdan kaç Dr girebiliyor diye sorup sorgulamadan.
Dün haberlerde Çin malı oyuncakları, birbirini ezen çocuklara fırlatan başbakanı gördüğümde de içimde bir şeyler kopmuştu.
Ondan önceki gün çamurlara bata çıka düştüğü için ağlayarak okula gitmeye çalışan çocukları görüp, bizimkileri servis neredeyse yatak odalarından alıyor diye düşündüğümde de koptu.
Bugün de bir şeyler kopuyor...
Mart 08, 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
2 yorum:
Hepimizin içi acıyor... Bu sert ve yerinde eleştirilerin için teşekkürler Aslı, bazen bir bakıyorum Sude'nin tek derdi alamadığı BArbie şatosu oluyor, bir yerlerde yanlış yapıyorum ama düşünüyorum O'nun yaşında ben nasıldım diye... Ve biliyorum ki bir şekilde bir bilinç yerleştirebilirsem, benden babasından bir şeyler görürse, ümidim olacak...
Tekrar yazına sağlık.
Sudiş, çocukkken biz de öyleydik. Hatta büyüklerin içinde umursamadan lay lay lo yaşayanların sayısı da hayli fazla ona bakarsan. Amacımız büyüdüklerinde o insanlardan olmamalarını sağlamak olmalı belki de...
Yorum Gönder