Kabus

Dün gece rüyamda oğlum kaybolmuştu. Çok iyi hatırlamıyorum, zaten hatırlamak istemediğim şeyleri kolayca bilinç altına iterim her zaman. Bir yerlerdeydik, bir şeyler vardı... Hmm hatırladım şimdi yazarken ben bir yere gitmişim ama oğluşun servisine telefon edip oraya getirmelerini söylemeyi unutmuşum. Saate bir bakıyorum, servis saati ! Ulaşamıyorum her nedense telefonla hızla eve doğru yola çıkıyorum. Bir yandan da düşünüyorum, ya orada bıraktılarsa, ya apartmanın içinde bekliyorsa, ya başına şu geldiyse, ya bu geldiyse? Neler geliyor aklıma bir bilseniz. 3. sayfa haberlerini okumamalı !

Eve hızla giderken, kalbim yerinden fırlayacakken uyandım.

Gidip baktım, yatağında mışıl mışıl uyuyor, alnından öptüm, mırıldanıp döndü.

Çok korktum.

Korku filmlerindeki tüm o saçmalıklar bir yerden sonra anlamını yitiriyor, asıl korku duygusu anne olunce başlıyor. Kanlı görüntülere, saçma sapan inançlara, görünmez güçlere gerek yok...