7 yıl önce yazdım bu yazıyı.
7 yıl
Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik…
Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı.
Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam.
Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey.
Şimdiden yaşayamayacağımız tüm o anları özlüyorum.
Yarın öğlen cuma namazı sonrası Marmaris te kaldırılacak.
Çok çabuk üşürdü, hep sıcakta olacak...
2 yorum:
Babacığınız nur içinde yatsın. Çok zor ana baba kaybı. Dün(29 Ekim) rahmetli babacığımın da doğum günüydü, kötü bir gündü benim için. Yattığı yer incitmesin babanızı.
Çenebaz
Sizin de öyle. Özlemleri hiç bitmiyor. Işıklar içinde uyusunlar
Yorum Gönder