Sofrayı topla Sebastian, dizim başlıyor !!!

Ruh sağlığımı korumak için izlemiyorum haber falan bu aralar.Eğer tembelce harcayabileceğim zamanım varsa film yada dizi izliyorum.

“Ally Mc Beal”e rastlarsam, bilmem kaçıncı kez aynı bölümlere göz atıyorum. Daha Billy ölmedi, ama saçlarını platin sarısına boyattı, Ally’nin kucağında ölünce sanki daha önce hiç bu sahneyi görmemişim gibi yine ağlayacağım kuşkusuz.

Ally’nin, birisinin ona asabiyetle “Senin sorunlarını bu kadar önemli kılan ne ?” diye sorduğu soruya, “Benim olmaları” diye verdiği cevabı kulağıma küpe yapıyorum o da ayrı bir mevzu.

Sonsuza dek sürecek aşkların hayaline aşığız biz aslında.

Oysa aşk harcanmayınca aşk oluyor. Belki de o sebeple bir araya gelindiğinde en baba aşklar da gün geliyor bitiyor.

Aşk filmlerinde birbirini seven insanlar hiç kavuşmasın istiyorum. Zira kavuşmalardan sonra eskiyor, yıpranıyor, kullanılıp bir kenara atılıyor aşklar da. Zaten filmlerde de çiftler kavuştuklarında bu sebeple bitmiyor mu hikayeler? Biz onları birbirine sarılmış öpüşürken görüyor ve mutluluk gözyaşlarına boğuluyoruz. Oysa, ondan sonra her şey değişiyor, hiçbir şey aynı şekilde kalmıyor, bir anda da bitiveriyor.

Bütün aşk destanları da kavuşamayan çiftler üzerine kurulu değil mi?

Bu sunduğum kendi kulağıma bile aptalca gelen teorime göre, benim aşık olduğum adamla evlenmemem gerekirdi.

Şairane bir cevap vermem gerekirse, aşkın bizi bencilleştirdiğini, ve onunla olabilmek için bunu tehlikeye atabileceğimizi söylemeliyim herhalde.

Oysa aptalca olduğunu düşünsem de, buna sonuna kadar inanıyorum.

“Hatırla Sevgili” de Yasemin Ahmet’le birlikte olamayacak, senaryo öyle iyi yorumlanmış ki, onların deyişi ile, apayrı hissiyatlar mevzu bahis, öyle ki mukadderat zaaflarımızdan daha hususi mevzuları çıkarıyor karşımıza ehemmiyet vermemiz gereken.

Ama gel gör ki bunu anlatamıyorum kimilerine. Daha açıkçası, kavuşurlarsa dizi de biter, o ağzımız bir karış açık izlediğimiz aşk da.

Eskilerde kalmış o aşklar zaten.

Şimdilerde entrika dolu diziler revaçta. Yok canım, ben kendimi bildim bileli öyle aslında. Nitekim bendeniz neredeyse “Dallas” la yaşıtım. 80 li yıllarda ekranlarımıza bizi yapıştıran Brezilya dizilerinin bitmek tükenmez hikayelerine alışkın biri olarak, İngiltere’deki arkadaşlarıma çok değişik gelse de, “Ugly Betty” yi çok sıradan buluyorum. Biliyorum ki, bir gün o çirkin ördek yavrusu bir kuğuya dönüşecek. Gerçi o kızdan kugu olursa benden de Kleopatra olur, ama olur mu olur. Neydi o Eduardo Capetillo’nun çirkin arkadaşının adı? Onun gibi bir şey olur herhalde, Thalia gibi çıkacak hali yok ya ortaya?

“Fashion House” var misal, eski dizilerin hormon katılmış hali gibi. Yani hızlandırılmış. Hani eskiden bu dizilerde çok yavaş ilerlerdi ya konular, birkaç hafta izlemesen bir şey kaçırmazdın. Zaten dizinin yarısında bir gün önce izlediğin bölümün özeti olurdu, diğer yarısına da son kaldığı sahnenin tekrarıyla başlardı.

- Mercedes, bana çocuğunun benden olduğunu söyledi.
- Öyle mi dedi?
- Öyle dedi.
- Yaaa, demek Mercedes sana çocuğumun senden olduğunu söyledi.
- Öyle, Mercedes bana çocuğunun benden olduğunu söyledi.
- Ne dedi?
- Çocuğunun benden olduğunu söyledi, neden bana söylemedin?
- Söyleyecektim ama…
- Ama?

Ekran kararır. İzleyici faltaşı gözlerle niçin çocuğunun ondan olduğunu söylemediğinin cevabını beklerken, aynı sahneyi görürüz.

- Ne dedi?
- Çocuğunun benden olduğunu söyledi, neden bana söylemedin?
- Söyleyecektim ama…
- Ama?
- Hayır Eduardo, bunu sana söyleyemem, nereden bilebilirsin ki.
- Mercedes söyledi…

Bu sırada tabii her iki oyuncu da bize doğru bakıyordur, yani hiç yüzyüze konuşmazlar, hep birileri diğerinin sırtına konuşmaktadır.

Salakmışız biz, ciddiyim. Allahtan annem izlememe izin vermiyordu bunları da, okul falan derken tiryakisi olmamışım, ciddi hasarlar bırakabilirdi bu diziler bizlerde.

Bu arada hormon katılmış dizi deyince aklıma geldi, geçenlerde zaplarken bir yarışma programında jüri Erol beyi gördüm. Helin hakkında konuşuyorlardı. Birden bağırdı:

- Bir dakika, ben şimdi tarihi bir söz edeceğim !
- Buyur?
- Helin, mutasyon geçirmiş bir Hülya Avşar olacak !

Hormon bana neden mutasyonu çağrıştırdı, yoksa başka şeyler mi çağrışım yaptı, orası meçhul.

Her neyse, yukarıda bahsettiğim hızlandırılmış dizide ise, her an her şey olabiliyor. Eskilerden Bo Derek var, bir de kötü kadın rollerinin vaz geçilmezi Morgan Fairchild. Bo Derek, bir modaevi sahibi, o da kötü kadın aslında, ama bir anda öldü gitti kadın. Ben kötü karakterlerin ölümüne hep şüpheyle baktığımdan inanmıyorum, her an saçma sapan bir hikayeyle hortlayabilir diye düşünüyordum ama cast’dan da çıkmış. Kadın öldü ama dizi bitmedi, şimdilerde katil kim, onu bulmaya çalışarak diziyi uzatıyorlar.

Geçenlerde biri soruyor:

- O kadın öldü mü?
- Öldü… Galiba. Ölmemiş de olabilir.
- Öldü mü ölmedi mi?
- Öldü ama belki de ölmemiştir, çok düşmanı var ya, ölmüş gibi yapmış olabilirler, katili bulmak için şaşırtmaca olabilir, gerçi o zaman katil olmaz o, kadın ölmemişse yani, aman işte dizilerde her şey olabilir.
- Bu adam mı öldürdü?
- Evet… Galiba. Öldürmemiş de olabilir.

Yine de bizde çekilen yüz küsür acınacak hallerdeki dizilerdense bunu izlemeye devam edebilirim.

Daimi izlediğim iki dizi var bizim kanallardan, onlar da gülüp eğlenmek için birebir olan “Avrupa yakası” ve yukarıda da bahsettiğim malum sevgili dizisi. Bir de “Lost” u takip ediyorum şimdilerde. Onun dışında koltuğa ayaklarımı uzattığımda zaplarken rastlıyorsam Friends, The Nanny, veya Will and Grace’e bakıyorum.

Will and Grace demişken aklıma geldi, şimdilerde televizyona ayırdığım zamanlarda dizilerin yerini Reality Show’lar aldı. Diziyle ne alakası var demeyin, şöyle ki, Will’de dizide bir “gay” i canlandırıyor ya, bu aralar en sevdiğim showlardan biri de “ Queer eye to straight guy”

5 tane moda, gurme, iç mimari vb gibi konularda uzmanlaşmış gay, gay olmayan bir adamın stilini, evini, bazen de işini şekle şemale sokuyorlar. Hele şu sarışın olan acayip fırlama.

Bu showu izledikten sonra gayleri neden sempatik bulduğumu anladım, kadınlarla diğer kadınlardan çok daha iyi arkadaş olabilirler, ve gerçekten de çok eğlenceliler.

Son zamanlarda en iyi eğlencem ise film izlemek. Geçenlerde “Arsen Lupen”i izledim.

“The Illusionist” kadar iyi bir film olmasa da, dönem filmi olduğu için hoşuma gitti. Pazar günü de “The Queen”i izledim, beğendim, ağladım, ağladım, ağladım. Gerçekten de Oscar’ı hak etmiş Helen Mirren. Prens gerçekten de Diana’nın ölümüne o kadar üzülmüş müdür diye düşünmeden edemedim. Film her ne kadar sadece kraliçenin yaşadığı ikilemlere ve hissettiklerine odaklansa da, sanki bir şeyler eksikti, belki biraz daha genişlemeliydi hikaye, en azından sarayda olan bitenlerle.

Kurgulamada bir şeyler eksikti mirim.

Bugünlerde Pride & Prejudice yayınlanacak, madem dönem filmleri furyasıdır gidiyor, onu da izleyeyim.

“Zapping çocuğunu uyutup koltuğa yığılmış annelerin en iyi arkadaşıdır” diyor, acaba bugün Lost’da neler olacakmış diye, spoilerlere bakmaya gidiyorum.

Durum budur.

Not: Dizilerle alakam eskilere dayanıyor, misal İzmir'de öğrenciyken İstanbul'a bir gelişimde, arkadaşlarımın kayıdını yaptırmaya gittiğim bir ajanstaki, çok şeker eski İzmir'li mankenlerden biri, beni de foto çekimi falan yaptırmadığım halde listesine almış, bir kaç kere bir kaç dizide ufak roller için aramış, sınav zamanı çok üzülerek gidemediğim "İkinci Bahar" ın ardından gelen acılı dizilere de ben gitmek istemeyince unutulup gitmişti. En son aradıklarında Küçük Emrah'ın bir dizisi için bir sahne çekilecekti, İstanbul'da olduğum halde, İzmir'de olduğum yalanını söyledim, zira ülkem bir küçük Ceylan vakası daha kaldıramazdı.

Dip not: Şu dönem filmlerinin kostümlerine bayılıyorum, filmleri büyülü yapan da onlar değil mi? Acaba işi gücü bırakıp bir kostüm tasarımcısının yanında sıfırdan mı başlasam? Susanna Tamaro' da okumadım bugünlerde ama?

Dip sos: Hatırla Sevgili'deki Lale'nin Şebnem'e sokakta attığı laftan sonra espri anlayışı beni sükut u hayale uğrattı, zira insanların espri yetenklerinin zekaları hakkında fikir verdiğine inananlardanım. Gerçi,

1- Her iyi oyuncudan zeka fışkıracak diye bir kaide yok.

2- Belçim hanım da berbat bir oyuncu ama diziyi hala izliyorum.

3-Şimdi biri çıkıp da Erol beyin Helin hanımcığımdan dünya starı yaratacağını söylediği gibi, Belçin hanımın Altın blmemne adayı bir filmde oynadığı söylemesin rica ederim, hiç siyaset konuşacak günümde değilim.