Lüküs hayat

Herkes ofislerde.

Ben ağır ağır kahvaltı ediyorum.

Onu mu giysem, bunu mu giysem diye dolabı açıp düşünüyorum.

Bir şişe su atıyorum çantama, en rahat ayakkabılarımı giyiyorum, içlerinden kırmızı olanları.

Çünkü bugün benim rengim bu.

Arabaya biniyorum, birazdan buz gibi oluyor içerisi, otobana çıkıyorum.

Müziği kendi sesimi duyamayacağım kadar açıyorum,

şuna eşlik etmeye çalışırken



gaza basıyorum.

Dün uçtum. hızdan mı mutluluktan mı yoksa özgürlüğün sarhoşluğundan mı bilmiyorum ama uçtum işte.

Ofise tıkılı olduğum günlerde, çok sıkılıp bunaldığımda, atlasam arabaya uzaklaşsam şuradan diye düşündüğüm zamanlarda hayalini kurduğum şeydi bu.

İlk günden yaptım.

Sırada saçımı kıssacık kestirmek var, bunun için de işten ayrılacağım zamanı vadelemiştim. Hani istifa edebilmeyi başarırsam ödül baabında.

Meğer benim istfa etmeme gerek kalmayacakmış, Brezilya dizilerini aratmayan Uyuzbey çoktan işi kılıfına uydurmuş.

Her neyse kedi olalı bir fare yakaladı, çok üzülecek ama bu da benim işime yaradı.

...................................................

Dün bir çok arkadaşım aradı maillerini okuyunca.

- Aslı, hayırdır nooldu?

- Harika oldu.

- Ne olduuu?

- İşten çıktım, hatta çıkarıldım.

- Sen?

- Ben

- Şaka yapıyorsun.

- Yooo.

- Eeee niçin gülüyorsun?

- Niçin gülmeyeyim, ben istifa etmeyecek miydim?

- Aaa, Aslı, Allah gönlüne göre vermiş.

...............................................................

O sabaha kadar, bu sancılı dönemi benim söylememe gerek kalmayacağını, bunun fuardan önce olacağını dolayısıyla tatile çıkabileceğimi, oğluşla daha fazla zaman geçirmemin mümkün olacağını bilemezdim ki.

O gün rüyada gibiydim. Hatta dün bir arkadaşıma uğradığımda, açık kalan kapalı otoparka arabayı bırakıp, kızı evde bulamayınca kapanan kapının ardında kaldığımda, yerin altında telefon çekmediğinde bir korku aldı beni. Kabus bu, demek her şey rüyaymış, birazdan uyanıp yine oraya gideceğim diye.

Gülerek ve adeta zıplayarak çıktım şirketin kapısından ama arkadaşlarımdan ayrılmanın acısı bir gün sonra vurdu beni. Bir de aklım yaptığım ve tamamlayamadığım çalışmalarda kaldı. Ne iş aşkıymış bu?

İşin komik tarafı, şirketten kiminle konuşsam yada karşılaşsam ağlamaklı oluyor, yada ağlıyorlar. Kendimi kötü hissediyorum. Sanki ölmüşüm de insanlar arkamdan ağlıyor gibi. Hani kalbi duran ve daha sonra çalıştırıldığında o deneyimi anlatan insanlar var ya.

"Bedenimi gördüm, yukarıdan bakıyordum, çok mutlu ve huzurluydum o an, ama herkes ağlıyordu, anlam veremedim" derler ya.

Ben de öyle hissediyorum.

Aaa, bir de artık Secret'a tam anlamıyla inanıyorum. Şu annemin evi konusunda inanmaya başlamış, oğluşun rahatsızlıklarında inancımı kaybetmiştim. Ama geçen haftalarda, sanki bu ay istifa edip, tatile çıkabilecekmişim gibi, saatlerce kiralık yazlık bakıp, arayacakmışım gibi not aldım da tüm istediklerim bir anda oluverdi ya, adını ne koyarsanız koyun, doğruymuş.

......................................

Efenim, bir de "Aslı, yaaa, ben de istiyorum, bunun bir püf noktası var mı?" diye soranlar var.

Vereyim tarifini.

Kişilik gelişimi eksikliği çeken, kompleksli bir amir alınır. Yalnız mümkün olduğunca dalkavuk olmasına özen gösterin lütfen. Onun bilmediği extra bir dil öğrenilir. Piyasada Uyuzbey gibi hiç dil bilmeyenleri de mevcuttur tabii. İşini iyi yaparsın, yetenekliysen ve arkadaşlarınla, müşteriler de seni seviyorsa ilk adımı atıp hasedini kazanmışsındır zaten.Herkese diş geçirip azarlarken sen kendine laf söyletmiyorsan yavaşça altını oymaya başlar. Patrona ve bilimum müdürlere dedikodunu yapar. Eğilip bükülen bir tip değilsen, patronla da aran çok iyi değildir zaten. Haklılardır aslında, el etek öpen çok olunca sevimsiz görünebilirsin göze. Uyuzbeyle benim olduğum gibi zaten içinizde eskiden beri birbirinize karşı bir gıcıklığınız varsa çok daha iyi.Misal, sizi şirkete getiren direktörün onu vakti zamanında işten çıkarmış olması yeterince can sıkıcıdır onun için. Siz ne kadar iyi niyet gösterseniz de amiriniz kinciyse bunu asla unutmaz.

Sonrası kolaydır. Yaptıklarınız hasır altı edildikçe, hasır altı edilenler de sizin emeğiniz gibi lanse edilmedikçe, ve siz de bunlar karşısında şevkiniz kırılmış olarak, nasıl yapsam da istifa edebilsem suratı ile işe geldikçe sonuca ulaşırsınız.

Ben şimdi bunları yazdıkça, ve gülerek başıma gelenleri anlattıkça şaşırıyor herkes. Oysa ben ne yeteneğim, ne çalışmam, ne de insan ilişkilerimden dolayı çıkarıldım işten. O kadar güveniyorum ki kendime, hiç bir kaybımın olmadığını biliyorum, tam tersine yepyeni bir hayata başladığımı da.

Daha ne olsun?

..............................

İyi tarafından bakın duruma arkadaşlarım. Benim sinirleneceğim şeylerin katsayısı inanılmaz şekilde düştü. Uyuzbeyin annesiyle ve bilimum akrabalarıyla saatlerce yaptığı telefon görüşmelerini dinlemek zorunda değilim artık. Yarım yamalak kurduğu cümleleri düzeltmek zorunda da değilim. Can ciğer olduğu arkadaşlarının arkasından söyledikleri karşısında da midem bulanmayacak. Emeklerimi hasır altı ettiğini, arkamdan konuştuğunu,ve yolumu kapattığını görmeyeceğim daha fazla. Her çarşamba patronun zoruyla çıkan o tavuğu da yemeyeceğim.Bir selamı esirgeyen o bir iki gıcıkbeye selam vereyim mi vermeyeyim mi karmaşası yaşamayacağım. En alası fuara doğru yaşanacak organizasyonsuzluğun kurbanı olarak sabahlamayacak,gidip orada ayaklarımı patlatıp, hiç bir şeyden memnun olmayan insanlara şaşkın bakmayacağım.Misal, dün idari işleri arayıp bana imzalattıkları bir şeyin başka bir şekilde olması gerektiğini duyduğumu söyledim. Bana, biz yasal olan ne ise onu yapıyoruz dedi. Ben de size yasadışı bir şey yapın demiyorum zaten dedim. Deli mi ne?

Yahu, teselliye mi ihtiyacınız var,benim istediğim zaten bu, gülümseyin haydi, daha fazla ağlamayın, sonunda beni de ağlatacaksınız.

.....................................................

Dün kendimi dışarı attım. Birazdan bir arkadaşım kahveye gelecek. Haftaya bizim oralara kaçana kadar evimi alt üst edeceğim. Sabahları kahvaltı, 11 de Tv de pilates var. Hmm iyi filmler var Moviemax'te. Okunacak kitaplar. Bir kaç saatimi yazmaya ayıracağım her gün. Sabahları arkadaşlarla Msn sohbeti. Akşam üstü çayı. Oğluş ilk servisle gelecek artık. Onunla yürüyüşler yapacağım okuldan sonra.Alışverişler, mutfakta denemeler, gidilecek çok insan, gezilecek çok yer, ve bunlar için çokça zaman var.

Ben kaçıyorum...

Not: Yolda "shake"nidalarıyla neredeyse beni oynatacak, veya daha uzaklara gitmemi söyleyen çok şarkı çaldı ama ruh halimi en iyi bu yansıttı, seninle ota b. ka güldüğümüz zamanların jeneriği bu Şebnem, kulaklarını çınlattım :)