Ağlama anne, benim için ağlama.:P

Bu bir tez konusu olmalı.

Ciddiyim.

Araştırılmalı, sebepleri bulunmalı, çünkü mantıklı hiç bir açıklaması yok bence.

Konu şu: Sabah 9 akşam 7 ofise tıkılı olan ben, aynı zamanda evin işlerini halledebiliyor, çocukla haftasonları için planlar yaparken her şeyi tıkırında yürütebiliyor ve bunları belli saatler içerisinde yapabiliyorken, şimdi hiç bir yere tıkılmak zorunda olmayan ben, kimse peşimden koşturmadığı halde, işlerimi zor yetiştiriyorum.

Ne zaman akşam oluyor anlayamıyorum.

Arkadaşlarım çok gülüyor ben böyle söyleyince ama öyle. Şöyle arkadaşlarıma kahveye, yada kuaföre gitmeye vakit bulamıyorum yine. Canım sıkılırsa, şu özlediğim Age of Empires'ın 3. sü çıkmış diye düşünürken ben, nette onun ipuçlarını aramaya dahi vaktim yok ki nasıl çözeyim ben oyunu ipuçları olmadan.

Derdim oyun falan değil, evime ve çocuğuma daha fazla zaman ayırırken, kendime daha doğrusu yapmak istediklerime zaman ayıramayacağımdan korkuyorum.

Misal, hani yürüyüş yapacaktım sabahları? Pilates saatine ne oldu? Hani zaman bulabildikçe denemelerimin üzerinde çalışacaktım?

Oysa sanki yarın işe gerisin geri dönecekmişim gibi, aman şuralara da el atayım telaşı ile kendimi paralıyorum her gün.

Bu his geçip de artık evde olduğumu idrak edebildiğimde veya artık evde el atılacak yer kalmadığında huzura ereceğim herhalde.

İşte o zaman yapmak istediğim her şeye zaman ayıracağım.

Not: Oğluşa bunu alenen söylemesem de, ilk servisle evde olduğundan mıdır yoksa benim eskisi gibi herşeye yetişmeye çalışırken saçları diken diken olan delirmiş anne modundan çıktığımdan mıdır bilmem, sanırım işe gitmediğimi anladı. Akşamları eve gelince bana, "Bana bugün ne yaptııın" diye soruyor. Allahım bunu duymak bile ne hoş !

Dip not: Bu şevkle kendimi mutfağa vermeye başladım. Artık annemin evi gibi bizim evde de kek, börek eksik olmuyor. Yeni bir tarif denedim, az yağlı, sağlıklı, besleyici. Adını da kış keki koydum. Uydurdum anlayacağınız ama nefis oldu, tarif aşağıda.

Dip sos: Bu işin tek kötü tarafı, iştahım çoook açıldı...

Kuş kondurmuş gibi utanmadan tarifini vereceğim kış keki.

Efendim, bildiğiniz kek aslında ama malzemeler biraz farklı. Besleyici olsun istedim, sağlıklı, lezzetli, ve enerji verici. Aslında diğerlerine göre daha az kalorili. Gerçi malzeme zenginleştikçe kalori artıyor ama boşverin onu şimdi.

1 su bardağını biraz geçecek kadar şekeri bir yumurta ile çıpıyoruz. İyice çırptık mı? Ok. Sonra içine bir su bardağı süt ve yarım su bardağını biraz geçecek şekilde sıvıyağı koyuyoruz. Biraz daha çırptıktan sonra malzemeleri ekliyoruz.

Malzemeler: İsteğiniz miktarda ceviz içi, kuru üzüm, ince kıyılmış hurma ve biraz da tarçın.

Sonra kabartma tozu ve vanilini ekliyoruz. En son da kıvamını alana kadar Tam buğday ununu. Hepsi iyice karışınca kalıba döküyor ve fırına veriyoruz.

Çıkardıktan sonra üzerine bir süzgeç yardımıyla pudra şekeri, nesquik ve tarçın karışımını ekleyip servisini yapıyoruz.

Fotoğrafı çektikten sonra aklıma geldi, biraz beyaz, biraz da sütlü çikolatam vardı. Olur mu acaba diye düşündüm, neden olmasın dedim sonra. Karıştırıp benmari usulü erittim ve kekin ortasına döktüm, orada bir yuvarlak olarak dondu. Kesince dilimlerde hoş bir görüntü verdi.

Unutmadan yazayım, sonra da royal icingle süslediğim şekilli kurabiye denemeleri yaptım. Oğluş o kadar beğendi ki bir tane süslemeden önce mideye indirdi, 3 tane de süsledikten sonra. Baktım evde devamlı kurabiye yenecek, iyisimi sen bunları pazartesi günü arkadaşlarına götür diye paketleyip çantasına koydum, çok mutlu oldu. Süsleme işinde pişmem lazım, yağlı kağıttan sıkma torbasına bir süre sonra bir haller oldu dolayısıyla ince çizgiler bir süre sonra şekil veremeyeceğim kadar kalınlaştı. Ama lezzeti yerinde, tadıldı, onaylandı. Bir de kırmızı dışında gıda boyaları almalı.

Dün telefonda anneme bahsederken yaptıklarımı, bana bir kaç kez tekrarlattı cümlelerimi. Hala yaptıklarıma inanamıyor. Evet insanlık için küçük ama benim için büyük bir adım..

150 gr. terayağı, 6 dolu dolu çorba kaşığı pudra şekeri, 2 yumurta, 1 çay kaşığı karbonat ve alabildiğince tam buğday ununu yoğurup, neli bir bez örterek 15 dk dinlendiriyor, sonra da açıp, şekillerle kestiğiniz hamurları 180 derecede kenarları kızarmaya başlayana kadar pişiriyorsunuz. Bir yerde altı yedi damla limon suyuna 250 gr pudra şekerini ve bir yumurta beyazını ekleyip iyice çırpıyor, istediğiniz renk gıda boyaları eklemek üzere ayırıyorsunuz. Sonrası yağlı kağıttan yapacağınız sıkma torbasındaki başarınıza, ve zevkinize kalmış. Afiyet olsun efenim.

Bir de görse gözleri yaşaracak. Yooo, hatta görse hıçkıra hıçkıra ağlardı sanırım ;)

Bir de bu şarkı çok özel biri için...