Bugün benim doğum günüm.

Küçük bir kızken, henüz hayatın hiç bir yükünü omuzlamamışken, hayal ettiğim her şeyin gerçekleşeceğini zannettiğim günlerde, doğum günlerimi sabırsızlıkla beklerdim.

Büyümek istemiyordum aslında.

Sadece o özel günün bir şeyleri değiştirebilecek güçte olduğuna inanıyordum.

O gün ne dilersem onun olacağına, sorgusuz sualsiz ve sınırsızca dilek dileyebileceğime, ve o özel günün bana büyülü bir şeyler getireceğine inanıyordum.

O zaman İstanbul'un birer ucunda oturuyoruz her birimiz. O gün arkadaşlarımla beraber olmak için de bulunmaz bir fırsat. Kuzenlerim gelirler, maaile toplanılır, kahkahalar, şarkılar, bizim gürültümüze karışır. Günün anısına fotoğraflar çekilir, illa ki bir tane de pastanın hemen arkasında.

Ben, doğum günü çocuğu...

O zaman yok tabii dijital makinalar, 36 lık filmi bitirmeye uğraşırız poz poz, bitsin de bir an önce fotoğrafçıya gidelim, bir an önce görelim, özenle albüme yerleştirelim diye.

Sonra babamdan izin alıp dışarıda kutladığım doğum günleri. Ne kadar da büyümüş hissediyorum kendimi. Önümde kocaman bir hayat var, ve ben yolun başında, pırıl pırıl gözlerle hayal kurmaya devam ediyorum. Dansediyorum sabaha kadar, içiyoruz, eve gizlice girip gün doğana kadar kıkırdıyoruz.

İzin alacak yaşı geçtiğimde doğum günümü sevgilimle kutlamak istiyorum baş başa. Sürpriz hediyeler, el ele tutuşup yapılan yürüyüşler, insanın ayağını yerden kesen öpücükler, geleceğe dair hayaller...

Şimdi, 33 yaşındayım derken ağzımdan çıkan sözler ne kadar yabancı geliyorsa kulağıma, o zaman da bir o kadar uzaktı bu yaş bana. Hala da öyle... Sanki ben değilim bunları söyleyen, komşu Ayşe hanımdır olsa olsa. Yine bir kulübe gidince dansedebiliyorum sabaha kadar, yine tekila içip gülüp eğleniyoruz, yine saatlerce yürüyüp yorulmuyoruz.

Ama kimi kandırıyorum ben?

Ben yerimde dursam bile dünya dönüyor, herkes koşuyor, bana çarpıyor, sendeliyorum düşmemek için çabalarken.

Ve her aldığım darbede büyüyorum.

Bazı şeyler elimizde değil ne yazık ki, değişiyorum.

Her yeni yaşın benden götürdüklerine üzülecek değilim, çünkü getirilerinin zenginliğini gördükçe susmasını bilecek kadar da büyüdüm.

Büyüdüm ama bir tek şey hiç değişmedi.

Hala hayal kuruyorum...