3 yaş da bitti, milat mı? Bence öyle...

Doğumgünü partisi bitti.

Hatta biteli neredeyse bir hafta oldu ama yazmaya zaman olmadı.

Bu yılki büyük bir parti değildi ve fazla arkadaşımı çağıramadım, daha çok sık görüştüğümüz arkadaşlarımızla bir vesile oldu tekrar toplanmak için.

Herkesi çağırmak isterdim ama 3 gün sürüyor hazırlanmam ve ben artık yaşlı bir kadınım :P

Her zamanki gibi hazırlandık, misafirlerimiz hazırladıklarımızı çok beğendi, Ayşen ve Sinem hanımlar elleri boş gelmeyince ziyafet şenlendi. Deniz hanım da ben de bir şeyler yapayım mı diye sormuştu ya, gerek yok dedim.

Balon şişirmekten iflahım kesilse de bir ara, o kadar yorulduğuma da değdi. Çocuklar çok eğlendiler o astıklarımla ve balonlarla.

En hoşuma giden şey ise o gün çocukların gerçekten çok eğlenmeleriydi. Sonuçta parti onlarındı, hakkını da verdiler. Onlara hazırladığım ayılı kurabiyeleri beğenmeleri de pek hoşuma gitti ne yalan söyleyeyim. Parti sonrası evin halini ne siz sorun ne ben anlatayım. Şu kadarını söyleyebilirim herhalde, oğluşun odasında her oyuncak en küçük parçasına kadar ayrılıp dökülmüştü ki o o da küçük bir Toys'r Us kıvamındadır.

Vij hanıma profesyonel fotoğraf makinası ile teşrif ettikleri için teşekkür ederim tekrar, buradan, unutmadan.

Ve gelen herkese de bizi bu partide yalnız bırakmadıkları için çoook teşekkür ederim.

Evet, Oscar törenlerini hatırlatan teşekkür faslından sonra gelelim 3 yaş çocuğuna.

O gün çok şıktı, çok neşeliydi, çok yedi, çok zıpladı, çok oynadı, hiç ama hiç uyumadı. Kurabiye, cips ve kuruyemiş tırtıklayıp durdu, hediyelere çok sevindi, herkesi tek tek öpüp teşekkür etti.

İşte dedim o gün. Benim oğlum da büyüdü.

Bebeklik yani 0-3 yaş dönemi bitti sayılır, tabii 3 yaşında hala ama zaman o kadar hızlı akıp gidiyor ki 4 den gün almaya başladı bile.

Doğumgünü davetiyesi olarak hazırladığım mini filmde 2 yaşından bugüne yaptığım kimi çekimleri montajlamıştım. Orada ne kadar da büyüdüğü çok iyi anlaşılıyor.

Bir de tabii son günlerdeki ukalalığı iyi bir örnek teşkil ediyor artık bir çocuk olduğuna. Herşeyi kendileri biliyor ya, bizi beğenmiyor neredeyse. Özgüven tavan yapmış beyefendide, yanlışımızı kolluyor, bizi bir şey bilmemekle itham ediyor, herşeye kendileri karar veriyor.

İçimden "Ulen 1 metrelik mantar diyorum, daha 6 ay önce bezli değil miydin sen? Hala poponu ben siliyorum. Elindeki biberona bak !"

Ama dışımdan söyleyemiyorum tabii, sünger gibi kendileri çünkü, olmadık yerde satar o lafları bana.

Çok mu şikayet ettim?

Yok canım, aşkım büyüyor ve olacak artık bunlar, daha neler göreceğiz kim bilir.

O artık başlıbaşına bir birey.

Biberonundan içse de...