Parmakların grevi bitiyor gibi...

Greve giren parmaklarım, konu ağzının tadı olunca pekala ortaya çıkabiliyormuş marifetlerini göstermek için.

Tavuk butları haşlayıp, suyuna şehriye çorbası yapıp, tavukları küçük küçük parçalayıp, onları da mercimekli bulgur pilavının üzerine dizip, mutfaktan çıkmadan bir de ayva tatlısı koyabiliyormuş ocağa.

Grevleri ses getirmez sanıyordum ama arkadaşların telefonlarına gelen mail ve yorumlara bakılırsa bu grev biraz havaya sokacak gibi onları.

Hem ne greviyse bu.

Anlaştık kendileriyle. Uzun saatler boyunca bilgisayarın başına oturup zorlamayacağım onları yazmaları için. Ama belli bir zaman ayıracaklar her gün, o zaman da yazmadan duramayacaklar. Soğuk havalarda kremsiz çıkmayacakmışım dışarı, hiç bakmıyormuşum kendime, herkes oje sürüyormuş falan, onlar niçin bir çocuğun eli gibilermiş. Bir de tektaş istedi namussuzlar ama yok artık dedim, siz yazın hele bir, hayat bu, tek taşımızı da kendimiz alırız belki.

Durum budur, yazarım yine, mesaileri başlasın hele...