Anneme bir zamanlar sigara içtiğimi söylemeyin.

Benim gençlik kahramanım Stephen King'di. İlk okuduğum kitabı da " Göz" dü. Bir çırpıda okumuştum. Benim gibi bir korkak için bu tür romanları okumak büyük bir şeydi ama asla yapmam dediğim şeyleri yaptığım çok oldu geçmişte misal üniversitede günde bir paket kısa Camel içiyordum.
.
Ama hiç bir zaman civciv katili Ozzy Osborne'u dinlemedim gerçekte, o sadece lisedeki platonik aşkıma söylediğim bir yalandı, o sevdiği için.
.
Nitekim Ozzygiller de yıllar sonra maaile onun bunun maskarası oldular Mtv'de.

Her neyse, sonra diğer kitaplarına el attım King'in, yenileri çıktıkça müdavimi oldum. Önce "O" en iyi kitabı olmalı diye düşünüyordum, sonra "Sis" in daha iyi olduğuna karar verdim. Oysa gerçek şuydu ki her kitabı birbirinden iyiydi.
.

Diyeceğim o ki, dönüp dolaşıp bir daha okuduğum kitabı "Sis" beyazperdede. Herkesin Recep İvedik'e gittiği şu günlerde ilaç gibi bir film. Evet, ben de korku filmi sevmem, korkarım, kitabını okurken hayal gücümün gittiği yere gidiyorum ne de olsa, başkasının hayal gücü bana XXL gelebilir. Ancak "Sis" in belirsiz sonunu yeniden yorumladıklarını söyleyince yapımcılar merakım ağır bastı, şu dünyada en çok korktuğum şey böcekler de olsa gidip izlemeliyim filmi.

Korkum film değil de, şu: Ya bu film de "Sadist" gibi kitabının yanında sönük kalırsa? Beyazperdede çim biçme makinası ile insan doğramak zor olabilir ama pekala bir şey göstermeden de bize anlatacaklarını verebilen sahneler var.

.

Şimdilerde "Bir aşk hikayesi" ni okuyorum, Türkçe'ye böyle çevirmişler, çok komik. Son kitaplarından kaçırdıklarım var, ama bu sanırım yeni kitaplarında o eski tadı alamadığım için.

Yine de Stephen amcanın bende yeri başkadır. O hayalgücünün ulaşabildiği yerler için iyi bir örnektir. İster beğenin ister beğenmeyin, o güce hayran olmamak elde değil.
.
Şimdilik bu kadar. Amy'le vileda yapacağız şimdi. O bana "Rehab" ı söyleyecek, ben de oğluş gelmeden evi temizleyip toplamış olacağım. O tekrar dağıtsın diye...

Not: Sigara öldürür.