Botoksa hayır ! :P

Bu yazı bir arkadaşıma ithafen yazıldı

ama bu günlerde morali sıfırın altında

olan herkes için geliyor.

Hayat çok garip değil mi sizce de?

"Şimdi" yi yaşamayı unutuyoruz. Bir de bakıyoruz ki gerilerde kalmış. Oysa biz hala geleceği merak ediyoruz her kahve falında.

"Şimdi" varız. Yarın? Bilmiyoruz.

"Şimdi" mutluyuz yada çok mutsuz. Her tökezleyip düştüğümüzde üstümüzü silkeleyip ayağa kalkamıyoruz belki ama her geçen senenin suratımıza bıraktığı çizgilerle yolumuza devam edebiliyoruz. Onlar sadece çizgiler değil ki. Dudağımın kenrarındakiler arkadaşlarımla yaptığım sohbetlerden ve kahkahalardan hatıra. Boynumda oluşmaya başlayanlar uykusuz geçen gecelerde kafam önüme düştükçe yerleştiler oraya. Gözlerimin yanındakiler her acı, her hayal kırıklığı veya her öfkede derinleştiler.

Onları sevmesek de onlar bizi "Şimdi" ye taşıyan geçmişimiz. Şimdi, eğer ben hala ayaktaysam, o çizgilere, onların bana verdiği güce ve onlarla giydiğim zırha borçluyum.

Büyüklerin sözüne kulak vermek lazım. Ne demişler: "Her şey insanlar için." Hastalıklar gelebilir başımıza, hayal kırıklıkları, iftiralar, başarısızlıklar, yanlış seçimler. Her ne olursa olsun ayağa kalkmazsanız ilerleyemezsiniz. O düştüğünüz yerde debelenip durursunuz. Bir de demişler ki: "Zaman her şeyin ilacı". Zamanla her şey unutulur. Ya silinir, ya anlamını yitirir. Size bir daha tökezleyip düştüğünüzde canınızın daha az acıması için yeni bir çizgi bırakır.

Çizgilerinizi sevin.

Not: Bir yerde okumuştum. "Göbeğinizde çatlak varsa üzülmeyin, o size bebeğinizden kalan bir annelik nişanıdır" yazıyordu. Çatlağım yok diye üzülür mü insan, ben üzülmüştüm bunu okuyunca :)