Veni, vidi, vici...

Yolculuk hiç tahmin etmediğim bir şekilde bir günümüzü aldı. Hem stress, hem çenesi düşen oğluş, hem hava değişimi, hem de 50 kiloluk yüküm ben de ziyadesiyle yorgunluk yaptı.

Evim asimetrik, ya dünyanın en beceriksiz mimarının, ya da hayatındaki ilk tecrübesini edinen acemi bir mimarın eseri ama neyse ki evin içi gayet güzel, eşyaları internetten de olsa iyi seçebilmişiz. Bavullara sığdırdıklarımı yerleştirdim ama eksik o kadar çok ki ! Bu akşam alışverişe çıkacağız. Ne kadarını alabiliriz bilemiyorum. Baştan bir ev kurduğunuzu düşünün.

Neyse ki semtimiz iyi. Şehrin trafiğinden çok uzakmışız gibi, sessiz sakin bir sokakta. Eşim sokak arası evlerden hoşlanmıyor diye cadde üzeri bakıyordu, iyi ki bulamamış.

Farklı bir kültür. Başka bir dil. Bu konuda ser veririm sır vermem burada. En azından şimdilik. Ama benim için ilginç olacağı kesin bu deneyimin.

Evi yerleştirmeye çalışıyorum, bu arada sözde dün temizlenen evi temizlemeye çalışıyorum, ve her yerim feci halde ağrıyor.

İşlerimi toparlayayım, yine yazacağım. Ama o zamana kadar önceki bir kaç yazıma yorum yazan, cevaplayamadığım herkese çok teşekkür ederim.

Şimdilik bu kadar...