Daldan dala...

Cold Case, CSI New York, Closer

Kaçırmamaya çalışıyorum. Öylesine kaptırıyorum ki kendimi, adeta oradaki polis departmanından veya adli tıptan biriymişçesine. Öyle de uzmanlaştım ki artık, dizinin başlarında daha katili bulabiliyorum. Yada bunun benim ustalaşmamla değil, klişeleşmeleriyle ilgisi var. Ya da bana kolayca bulabildiğim için klişe geliyor. Off ne bileyim.

Şu anda sosyal hayatım polisiye diziler,mutfaktaki denemeler, Kerem'e İngilizce öğretme çalışmalarım, yeni yabancı dil derslerim, buradaki bir kaç Türk aile ile kahve için toplanmalarımız ve eksiklerin alışverişi için dışarı çıkmam dışında sıfır.

Tabii bunlar o kadar çok zaman alıyor ki şaşıyorum.

Burada daimi bir iş istemiyorum çünkü fırsat budukça Türkiye'de olmak istiyorum, buna iki sömestre ve iki aylık yaz tatilleri de dahil.

O kadar çok özledim ki herkesi, her şeyi. İlk aylar zor olacak tabii, biliyorum. Gidince hiç oradayken aklıma gelmeyen şeyleri de yiyeceğim. Misal İzmir'de hani içini hazırlar götürürsün ya pideciye, sıcacık gelir eve, içine minik biber turşusu ve taze roka. Dürüm gibi yapar yersin. Annemin yemeklerini özledim bir de, hazır yufkadan olsun, böreklerini. Off Saray simidini özledim çıtır çıtır.

Kitaplarım bitti burada, kitap almalı gelmeden.

Off bu konulara girersek çok uzar.

Neyse serbest yürüteceğim işler yapacağım burada. bir de buradaki üniversiteleri araştırıyorum, sahne kostümleri konusuna takılıyorum bu aralar, bu konuda bir sınıf araştırabilirim, yada sanat tarihi.

Bu aralar tek işim ise moda sitesi çalışmaları ,akıllıbebek ve full time annelik.

Günler özlemle, kimi günler sakince, kimi günler delice, ama illa ki su gibi akıp gidiyor.