Yoga mı, yemek mi?

Sabah kalk, koştur, Kerem'i okula bırak, eve gel, atıştır, okula git yada yogaya git, okula git, oğluşu al, eve gel yedir, ya evdeki derse hazırlan, ya hemen giyinip oğluşu bir faliyete götür, eve gel, maillere bak, yiyecek bir şeyler hazırla, oğluşu yedir, oğluşu yatır, msn de konuş, bir şeyler izle, biraz sohbet, biraz çalış.

Nihayet Yogada üçüncü haftam dolduktan sonra bunun hakkında yazacaktım sözde. Bu gündelik koşturmaca içinde yoganın etkileri mi kalır?

Acımasızca sıkıcı diyerek geçemem, öylesine bahsedemem hayatımdan, her hafta görmediğim yeni bir yere gidiyorum, eğlenceli şeyler var hayatımda, yeni insanlar. Bir de büyüyen Kerem'le zaman geçirmek eğlenceli tabii.

Ama stres atmanın yolu atıştırmak mıdır sorarım size. İnsanlar yaşayabilmek için mecburiyetten yer kimi şeyleri, enerji alabilmek için yer gerektiğinde, ben bir de mutlu olmak için yiyorum.

O zaman yogaya niçin gidiyorum?

Yorumlar

Adsız dedi ki…
tuhaf tabi diymi bunu birde felsefesi var ikisi bir butun olmali ama sen baska bir inanca sahipken yoga yapmak cok alaksiz gibi.hernekadar yoga vucudunu esnetmek ve germek ve nefes tekniklerini ogrenerek aydinlanmana yardimci olan egzersizlerdir.de sen muslumanken nasil oluyo? hayir millet suruler halinde yogaya gidiyo stres atiyoruz diyo ya tamamen yalan yogiyim diyen ler birer tuccar burda..ha orda durum nasil bilemem..bence mutlu mutlu yemene bak ,gez toz sekerim.
1:54 ÖÖ
Unknown dedi ki…
bence yemek bu aralr sadece bunu düşünüyorum çünkü:)))
1:34 ÖS
denizanasi dedi ki…
bence de yemek :))) maalesef her zaman ilk tercihim :(
4:33 ÖS
Aslı Cin dedi ki…
Adsız, beni esnettiği, zorladığı ve sonrasında rahatlattığı için seviyorum ama beslenme şeklim yoganın mantığına o kadar aykırı ki, bırak Yogi olmayı yoga yapıyorum diyebilmek için 40 fırın ekmeği daha kesmem gerekiyor.

Ama seviyorum o ayrı. Hem dinimizle ne alakası var, optimist her fikir her dine açıktır, anlayamadım???

Elçince, bizi mutlu eden yemekler diyerek bir mim mi başlatsak ne dersin? :)

Denizanası, elmayla armutu karıştırmamak gerek ama hangisi beni daha huzurlu kılıyor diye düşünmeden de edemiyorum. Gerçi bu derste de sonunda uyuyakalıyordum.
6:17 ÖS
Unknown dedi ki…
ben varım hadi başlat:))
3:00 ÖS
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biraz empatiyle çok sempatik olabilirsiniz ;)

Resim
                       Çalışan anne mi çalışmayan anne mi ?  Bu sorudan da sorunun cevabını aramaktan da sorunun cevabını bilip bilmeden bir holigan gibi savunanlardan da çok sıkıldım. Tabii her iki tarafında kendine has zorlukları var, tabii canım sizinki de zor derken Aaaaa bir de baktım ben empati yapayım derken kimsenin halime sempati duyduğu yok ! Anne olmak zaten yeterince zor. Kadın olmak zaten zor ! Çalışmanın da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Yani evlenip hele ki çocuk sahibi olarak işe gitmek öyle Ananın evinden işe gidip geldiğin günlere benzemiyor. Bu konuda fikir beyan edebilmek için her ikisini de deneyimlemiş olmak gerekiyor değil mi ?  Tamam işte ben denedim ! Tabii ki çalışmayan anne dediğimizde bütün gün evinde boş boş zaman geçirildiğini kastetmiyoruz. Evde de işler bitmiyor, evde maaşsız yapılan iş, iş değil mi ? Eminim ev işi, yemek, ödemeler, çocukların ödevi, alışveriş, tamiratlar derken insan...
Devamı

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken...

Resim
. Ohooo... . 7 eşin *eşref saatini bekleyeceksin de, çocukları bırakacak yer ayarlayacaksın da, bir gece kararlaştıracaksın da, kız kıza yemeğe çıkacaksın . Demedik, yemedik, içmedik, Ve çıktık. Villa Doluca’nın yeni Merlot’unu denedik, nefis yemekler yedik, arada tariflerini verdik, eşleri çekiştirdik, eğlenceli dedikodular yaptık, güldük, hüzünlendik, eskilerden bahsettik, çoook eskilerden… * Biri o gece olmaz der, biri niçin gece çıkıyorsunuz diye sorar, biri oraya gitmeyin derken, diğeri bir diğer yeri beğenmez, biri kimlerle gideceğini merak ederken, diğeri kaçta dönüleceğini sorar ancak sonra lütfen bir güle güle der. . Biri de ... . I ıh benim şikayetim yok, şarkıyı dinleyelim, sözlere mest olalım, falan filan... . sezen aksu - eskid...
Devamı

Başlıksız bir yazı bu…

7 yıl önce yazdım bu yazıyı.  7 yıl Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik… Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı. Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam. Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey. Şimdiden yaşayama...
Devamı