Fotoğrafsız çocuk...
Bana bir çocuktan bahsettiler.
Şimdi ben size bahsedeceğim.
Belki biliyorsunuzdur. Tekirdağ’ın bir yerinde bir çocuk kayboluyor bir buçuk ay kadar önce. Annesi babası televizyon programlarına çıkıyor oğlumuz kayıp diye. İnsanlara garip gelen annenin bir damla olsun yaş dökmemesi. Başlarda bana da garip gelse de düşününce anlayabiliyorum aslında. Bazı kadınlarda annelik duygusu yok. Ne yazık ki hiç umursamadan, düşünmeden, hissetmeden anne oluyorlar.
Aylar sonra, dün çocuğun cesedi bulunuyor biraz ötedeki tarlada. İnsan çocuğu kaybolunca önce çevreyi aramaz mı hiç diyorum önce, bir yandan çevreyi aramayan insanlara kızarken, bana anlatılanlar aklıma geliyor. Annenin ve babanın o kadar çok yalanı var ki, insanlar çocuğun ölmüş olabileceği ihtimalini düşünmüyor bile. Çocuk satılmış, verilmiş yada kaçırılmış olabilir diye düşünüyorlar.
Şimdi o anne zanlılar arasında. O öldürmemiş yada öldürtmemiş olsa bile duyduklarımdan sonra benim için zaten katil o. Çocuğu aç bırakan, ilgilenmeyen, düşünmeyen kadın. Baba desen korkulan, döven, söven. Çelimsiz bir çocuk, beslenmemiş, sevilmemiş.
Anne demeye utandığım kadın şimdi hesap veriyor.
Ama beni en çok üzen ne biliyor musunuz?
O çocuğun bir tane bile fotoğrafı yokmuş.
Bir tane.
Polise verecek bir tanecik bile.
Anne baba robot resim çizdirmek zorunda kaldıklarında çizdirememişler bile. Hatırlayamamışlar tipini. Bir düğünden kareler gösterildiğinde tanıyamamışlar çocuklarını. O kadar uzaklar anlayın artık…
Şimdi giden çocuğun ardından onu hatırlatacak,
Bir fotoğrafı bile yok.
İşte acı olanı bu…
Şimdi ben size bahsedeceğim.
Belki biliyorsunuzdur. Tekirdağ’ın bir yerinde bir çocuk kayboluyor bir buçuk ay kadar önce. Annesi babası televizyon programlarına çıkıyor oğlumuz kayıp diye. İnsanlara garip gelen annenin bir damla olsun yaş dökmemesi. Başlarda bana da garip gelse de düşününce anlayabiliyorum aslında. Bazı kadınlarda annelik duygusu yok. Ne yazık ki hiç umursamadan, düşünmeden, hissetmeden anne oluyorlar.
Aylar sonra, dün çocuğun cesedi bulunuyor biraz ötedeki tarlada. İnsan çocuğu kaybolunca önce çevreyi aramaz mı hiç diyorum önce, bir yandan çevreyi aramayan insanlara kızarken, bana anlatılanlar aklıma geliyor. Annenin ve babanın o kadar çok yalanı var ki, insanlar çocuğun ölmüş olabileceği ihtimalini düşünmüyor bile. Çocuk satılmış, verilmiş yada kaçırılmış olabilir diye düşünüyorlar.
Şimdi o anne zanlılar arasında. O öldürmemiş yada öldürtmemiş olsa bile duyduklarımdan sonra benim için zaten katil o. Çocuğu aç bırakan, ilgilenmeyen, düşünmeyen kadın. Baba desen korkulan, döven, söven. Çelimsiz bir çocuk, beslenmemiş, sevilmemiş.
Anne demeye utandığım kadın şimdi hesap veriyor.
Ama beni en çok üzen ne biliyor musunuz?
O çocuğun bir tane bile fotoğrafı yokmuş.
Bir tane.
Polise verecek bir tanecik bile.
Anne baba robot resim çizdirmek zorunda kaldıklarında çizdirememişler bile. Hatırlayamamışlar tipini. Bir düğünden kareler gösterildiğinde tanıyamamışlar çocuklarını. O kadar uzaklar anlayın artık…
Şimdi giden çocuğun ardından onu hatırlatacak,
Bir fotoğrafı bile yok.
İşte acı olanı bu…
Yorumlar
suan izliyorum hatta.
evde kaldigim bu dönemde,hic adetim olmamasina ramen bu olay beni bi sekilde cekti.annesi de katillerden biri cikti.böyle olcagı belliydi.
ama bende buna agladim iste.
bir resmi bile olmamasina.
cok üzüldüm,bebek o daha ya bebek.
dügündeki videoyuda izledim ayakları yere deymiyor.
dilber fırtına ve ümit fırtına gibi 2 korkunc insan görmedim,kızları varmıs sanırım,onunda ellerinden alınması lazım zaten dilber hapise girer.
icim kan agliyor,kücücük bebegin resmi bile yok.bu nasıl annelik.kanım donuyor.
anneye gelince o kadar çok şey var ki söylenecek. o anne ise ben değilim. aslında o insansa ben değilim demek daha doğru. önce kadının zekasına baksınlar bence eğer kadında zeka geriliği yoksa ve böyle davranıyorsa öbür çocuğunu da alsınlar elinden ve kısırlaştırsınlar. anne olmayı hak etmediği çok ortada.
hesabını verdi anne..
para karşılığı komşunun evinde bir adamla yatarken gördüğü için öldürmüşler o miniği..ve atmışlar bir tarlaya ..kurda kuşa yem olsun diye..
hayat ne acı..
Nerdeyse çoçuk bu hayattan kurtulmuş diye sevineceğim...
geride hatırlamak isteyen bi yakını da yok!!!
hiç sevilmemiş... kimse gözlerinin içine sevgiyle güvenle bakmamış... bir kere annesinin koynunda uyuyup onun kokusuyla rüyalara dalmamış...
mış mış mış...
aklım almıyor olan biteni...
bir türlü aklım almıyor...
ü
r
ü
y
o
r
u
z
.
.
.