Geride kalanlar


Hep birşeyleri geride bırakıyoruz.

Alıştığımız yerleri,

Beğendiğimiz tatları,

Sevdiğimiz insanları...

Dünyaya gelmeden önce antlaşma yapıyor olmalıyız:

"Dünyaya geleceksin, geleceksin ama güzellikler kadar, çirkinlikler de göreceksin"

"Razıyım" diyoruz belki de.

"Fragmanı gördüm, hayat gelmeye, görmeye, acıları da çekmeye değer."

"Ama" diyorlar " Hep bir şeyleri de arkanda bırakacaksın"

Bunun ne acı olduğunu bilmeden kabul ediyoruz bir heves.

Çünkü birilerini , bir şeyleri, en fenası da o yaşarken değerini bilemediğimiz anları geride bırakmak çok acı gerçekten de.

Ben şanslıyım. Zamanında geride çok arkadaşını bırakıp zırt pırt şehir değiştirmiş biri olarak o zamanlar bana zor gelse de şimdi, bunun bana verdiği artıların değerini biliyorum. Her anı tadına vararak yaşıyorum, arkadaşlarımı kardeşim kadar severek, oğluma her fırsatta sarılarak, yediğim lezzetin tadına vararak, ve her manzarayı, o manzaradaki her rengi içime, beynime, ruhuma kazıyarak.

Buraya gelirken bir kaç can arkadaşım ağlamıştı gidiyorum diye.

Duaları kabul oldu, ve birinin de kahve falı çıktı, zamanından önce dönüyorm.

Bugün de burada kısa zamanda arkadaş olduğum biri ağladı dönüyorum diye.

Her gidişimde arkamda üzülen birilerini bıraktığım için ezilip büzülerek oturdum karşısında. Sanki suçluymuşum gibi.

Oysa hayat bizi sürüklüyor oradan oraya.

Suçsuzum...

Ps: Tattoo'm da bununla alakalı zaten. Beni çok iyi anlatacak...

Yorumlar

♠Crystal Meth♠ dedi ki…
Geride bırakmak,vazgeçmek istemiyorum alıştığım şeylerden.Yatağımdan,kedilerimden, arkadaşlarımdan... Oldum olası nefret ettim değişimden,kendi iniş çıkışlarımı bile kontrol edemezken,herşeyin bilinir ve stabil olması;beni dengeleyen tek şey.
Bunu nasıl başarıyorsun,bana da öğret. :]
ps.Tattooyu merak ettim bu arada.
2:01 ÖÖ
Aslı Cin dedi ki…
Crystal Meth, haklısın. Bana kalsa ben de hiç bir şeyden ayrılamam. Ama sanırım alışkanlık kazandım. Bukalemun gibi, anlatılmaz yaşanır :)))

Tatoo çok yakında fotosu ile burada :)
9:46 ÖÖ
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biraz empatiyle çok sempatik olabilirsiniz ;)

Resim
                       Çalışan anne mi çalışmayan anne mi ?  Bu sorudan da sorunun cevabını aramaktan da sorunun cevabını bilip bilmeden bir holigan gibi savunanlardan da çok sıkıldım. Tabii her iki tarafında kendine has zorlukları var, tabii canım sizinki de zor derken Aaaaa bir de baktım ben empati yapayım derken kimsenin halime sempati duyduğu yok ! Anne olmak zaten yeterince zor. Kadın olmak zaten zor ! Çalışmanın da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Yani evlenip hele ki çocuk sahibi olarak işe gitmek öyle Ananın evinden işe gidip geldiğin günlere benzemiyor. Bu konuda fikir beyan edebilmek için her ikisini de deneyimlemiş olmak gerekiyor değil mi ?  Tamam işte ben denedim ! Tabii ki çalışmayan anne dediğimizde bütün gün evinde boş boş zaman geçirildiğini kastetmiyoruz. Evde de işler bitmiyor, evde maaşsız yapılan iş, iş değil mi ? Eminim ev işi, yemek, ödemeler, çocukların ödevi, alışveriş, tamiratlar derken insan...
Devamı

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken...

Resim
. Ohooo... . 7 eşin *eşref saatini bekleyeceksin de, çocukları bırakacak yer ayarlayacaksın da, bir gece kararlaştıracaksın da, kız kıza yemeğe çıkacaksın . Demedik, yemedik, içmedik, Ve çıktık. Villa Doluca’nın yeni Merlot’unu denedik, nefis yemekler yedik, arada tariflerini verdik, eşleri çekiştirdik, eğlenceli dedikodular yaptık, güldük, hüzünlendik, eskilerden bahsettik, çoook eskilerden… * Biri o gece olmaz der, biri niçin gece çıkıyorsunuz diye sorar, biri oraya gitmeyin derken, diğeri bir diğer yeri beğenmez, biri kimlerle gideceğini merak ederken, diğeri kaçta dönüleceğini sorar ancak sonra lütfen bir güle güle der. . Biri de ... . I ıh benim şikayetim yok, şarkıyı dinleyelim, sözlere mest olalım, falan filan... . sezen aksu - eskid...
Devamı

Başlıksız bir yazı bu…

7 yıl önce yazdım bu yazıyı.  7 yıl Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik… Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı. Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam. Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey. Şimdiden yaşayama...
Devamı