Kadın olmak zor iş...

Ben koyu saç insanıyım doğam bu. Ancak atalarımdan yadigar DNA mızda piyango bana vurdu ve ilk beyaz telim 18 imdeyken çıktı. Velhasıl sonraki yıllarda iş stresi, doğum ve her ay yaptırdığım saç bakımına rağmen mecburi renklendirmelerimle arttı.

İnsanların şaşırdığı saçımın bu dönüşümünden çok bunu kendimle son derece barışık bir şekilde herkese itiraf edebilmem oluyor sanırım ama bu benim doğam, saklayacak ne var?

Bugüne kadar bir kere balyajla açıklaşan saçım eşimi ilk gördüğünde şokA uğratmıştı, bu sabahki kuaför buluşmam sonrası bu akşam nasıl bir şoka girecek bilmiyorum. Muhtemelen oğluş gibi beğenmeyecektir ama ne yazık ki artık her hafta kuaföre taşınmamak için yapmam gerekeni yaptım.

Açık bir kahve ile sarı arası bir şey oldu, bana sorarsanız berbat oldu ama kuaför ve eş dosta göre gözüm alışınca beğeneceğim. Rengini açtıkları için tatlı mı tatlı canım da çok yandı, bir daha kısa sürede kuaföre uğrayamam değiştirmek için. İşin fenası güneşlenmediğim halde rengim çoktan koyulaştı, ve bu renk bana kalırsa makyaj gerektiriyor. E makyaj yapmayı da sevmem.

Ben bir çok kadının aksine sarı saçı hiç ama hiç sevmem. Ama anlaşılan zamanla o COOL koyu renk saçları terkedip, sararmaya başlayacağım.

Pişman ımmmmm, değilim. ( Galiba...)

Yorumlar

Goddess Artemis dedi ki…
2000 yılımda sarı saçlı oluşumdan beri kendi saç rengimi unutmuş vaziyetteyim :) Beyaz tenli oldğuum ve bu rengin bana çok yakıştığını söyledikleri için de hep sarıya devam ettim. Kuaförde üç saat süren ve ense kökümü hissetmediğim seanslar sonrasında nefret de etsem 9 senedir sarışınım... Ve şunu farkettim... Yaşım 26'ya geldi. İlk beyaz telim ha belirdi ha belirecek... Görürsem kabusum olur, bari sarılar içinde kaynasın gitsin :))

Yeni saçınız hayırlı olsun, iyi günlerde kullanın :))
4:42 ÖS
yeliz dedi ki…
doğduğumda sarışındım, üniversite yıllarında açık kumrala dönünce gölgeden başlayıp röfleye giden yolculukta epey sarardım. Sonunda bi gün dellendim, koyu kahveye boyattım, hamileyken dokunmayınca dipten açık kahve saçlar geldi. hem çok beğeniyordum hem de kuaföre gitmemek işime geliyordu ama mahalle baskısına özellikle de kocamınkine dayanamadım ve tekrar röfle yaptırdım. ve nefret ettim ama tenime gözüme yakıştığı için herkesler de beğenince şimdi biraz alışır gibi oldu. Ay çok uzattım, derdime tercüman olmuşsun, içimmi dökmeden edemedim. yeni saçlar hayırl olsun, alışacaksın emin ol.
9:37 ÖS
Asortik Krep dedi ki…
Görmeden fikrimi söyleyemem sanırım :) Resim istesek nasıl olur..? :)
8:50 ÖÖ
Aslı Cin dedi ki…
Deniz yıldızı teşekkürler, henüz tam olarak sararmadı saçlarım, ama umarım ben de snein gibi hissederim :)

Yeliz, dök içini :))) Teşekkürler, umarımmm.

Asortik, dur daha ben alışamadım ki size göstereyim :)))
12:04 ÖÖ
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biraz empatiyle çok sempatik olabilirsiniz ;)

Resim
                       Çalışan anne mi çalışmayan anne mi ?  Bu sorudan da sorunun cevabını aramaktan da sorunun cevabını bilip bilmeden bir holigan gibi savunanlardan da çok sıkıldım. Tabii her iki tarafında kendine has zorlukları var, tabii canım sizinki de zor derken Aaaaa bir de baktım ben empati yapayım derken kimsenin halime sempati duyduğu yok ! Anne olmak zaten yeterince zor. Kadın olmak zaten zor ! Çalışmanın da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Yani evlenip hele ki çocuk sahibi olarak işe gitmek öyle Ananın evinden işe gidip geldiğin günlere benzemiyor. Bu konuda fikir beyan edebilmek için her ikisini de deneyimlemiş olmak gerekiyor değil mi ?  Tamam işte ben denedim ! Tabii ki çalışmayan anne dediğimizde bütün gün evinde boş boş zaman geçirildiğini kastetmiyoruz. Evde de işler bitmiyor, evde maaşsız yapılan iş, iş değil mi ? Eminim ev işi, yemek, ödemeler, çocukların ödevi, alışveriş, tamiratlar derken insan...
Devamı

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken...

Resim
. Ohooo... . 7 eşin *eşref saatini bekleyeceksin de, çocukları bırakacak yer ayarlayacaksın da, bir gece kararlaştıracaksın da, kız kıza yemeğe çıkacaksın . Demedik, yemedik, içmedik, Ve çıktık. Villa Doluca’nın yeni Merlot’unu denedik, nefis yemekler yedik, arada tariflerini verdik, eşleri çekiştirdik, eğlenceli dedikodular yaptık, güldük, hüzünlendik, eskilerden bahsettik, çoook eskilerden… * Biri o gece olmaz der, biri niçin gece çıkıyorsunuz diye sorar, biri oraya gitmeyin derken, diğeri bir diğer yeri beğenmez, biri kimlerle gideceğini merak ederken, diğeri kaçta dönüleceğini sorar ancak sonra lütfen bir güle güle der. . Biri de ... . I ıh benim şikayetim yok, şarkıyı dinleyelim, sözlere mest olalım, falan filan... . sezen aksu - eskid...
Devamı

Başlıksız bir yazı bu…

7 yıl önce yazdım bu yazıyı.  7 yıl Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik… Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı. Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam. Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey. Şimdiden yaşayama...
Devamı