Zor ama...

Acıların telafisi olmasa da, nefes almaya değer kılan güzellikler olmasa dünyada, nasıl yaşanır ki?

Oğluş annemi oyalayacak, biz de kendimizi,

Çok özleyeceğiz, içimiz her zaman acıyacak.

Alışamayacağız.

Ama kabulleneceğiz sanırım zamanla çaresizce.

Sonra hem gidenler

hem de kalanlar için

dua edeceğiz.


Hayat böylece akıp gidecek...