Çok özlüyoruz...

Onu kaybettikten 55 gün sonra , şimdi şimdi onun hakkında düşünürken, aslında o inanamazlık evresinin değil, bu kabul ediyor olma aşamasının daha acı verici olduğunu farkettim. Çok yakınlarını kaybedenler, onsuz günleri sayıyoruz derlerken onları anlayabildiğimi zannederdim, palavra ! Bedeni 55 gündür bir toprağın altında, ruhunun bulutların üzerinde olduğunu hayal etmek yaramıyor bazen, düşününce dehşet verici geliyor herşey, bugün gördüğüm, bir türlü uyanamadığım kabus gibi.

Tersine işte, hep uykum var...

Yorumlar

Fery... dedi ki…
O kadar başka, o kadar büyük, o kadar gerçek ve o kadar somut bir konu ki sadece okuyorum söyleyebileceğim bir şeyler olsaydı keşke :(
9:35 ÖÖ
Unknown dedi ki…
özlenilmezmi:(
12:08 ÖÖ
asliberry dedi ki…
Yoruma tıkladım ama yazacak bir şeyim yok. Sadece sana şiddetli sarılma ihtiyacım nedeniyle tıkladım yoruma.
5:42 ÖS
missy dedi ki…
merhaba aslı, dün 2 defa yazdım ikisini de göndermeyi beceremedim, tekrar deniycem:)
çok yakınındaki bir insanın kaybını yaşıyorsun, kardeş farketmesek de çoğu zaman bizim en doğal hayat arkadaşımız, yoldaşımız:) çok zor gelse de, onu düşünmek, anılarını hep canlı tutman gerekecek, yavaş yavaş düşündükçe ağlarken zamanla gülümser bulacaksın kendini, böyle rahatlayacaksın ve içinde yaşatacaksın, nermin bezmenin yaptığı da böyle bir şey olsa gerek,, kitap yazdı eşinin arkasından, acısını böyle sindirdi içinde, hep canlı tutarak anılarını belki de:)
ne kadar üzüldüm anlatamam, doğumgünün için alarm kurduğunu ve annenin o alarmla uyandığını okuduğumda
gidenin bulutların üstünde bize bakar ve başka mutlu bir yaşam sürdürdüğünü düşünmek, belki öyle belki diil, bilemeyiz, ama kalanların akıl sağlığı için gerekli bence, hep orda düşün kardeşini, seninle yaşadığın her güzel anı paylaşırken ve seninle beraber mutlu olurken:)
sevgiler
10:38 ÖS
Adsız dedi ki…
yakınlarından birini kaybetmenin acısı çok kötüdür hele ki aileden evinin içinden biri ise bu anlatılmaz ağırlığı...Allah yalatmasın kimseye yaşadım biliyorum 2 kere...acısı gitmiyor yürekten bir türlü...zaman sadece hafifletiyor...

sevgiyle kal

BibiS
11:02 ÖS
Adsız dedi ki…
Merhaba Asli,
Oncelikle basin sagolsun. Ben seni uzun zamandan beri takip ediyorum. Su siralar oldukca yogun olmama ragmen, seni daha yakindan takip eder oldum.
Biliyor musun Asli bende kardesimi bu temmuz ayinda, cok genc bir yasta, trafik kazasinda kaybettim ve senin gibi 2 gun once yeni bir yasa girdim. Hayat ne garip degil mi? Su anda seni, benden iyi kimse anlayamaz. Insan cok degisik asamalardan geciyor. Mesela bazen resimlerine bakamiyorum. Bazen is yerinde unutuyorum. Ama her hatirlayisimda ayri bir sok yasiyorum. Hayatin ne kadar gecici oldugu gercegini, bir kez bir kez daha yuzume vuruyor.
Bilmiyorum bu acini hafifletir mi ama paylasmak istedim.

Sevgiler
Bilge
7:10 ÖÖ
Aslı Cin dedi ki…
fERY, Elçin, Bibis,Çok teşekkürler desteğiniz için. Adaş, ben de sana sarılıyorum sıkıca :) Missy yazdıkların çok iyi geldi, sağol. Ve Bilge, o acıyı biliyorsun sen de, ben de size sabır diliyorum, çok zor evreler geçiriyor insan ve eskisi giib doğumgünleri gibi özel günlerin bir anlamı kalmıyor. Bir an çocukluk arkadaşım Bilge geldi aklıma, İzmir'de bulundun mu?
3:12 ÖS
Flame dedi ki…
Ne zorrr...
Ne acııı değil mi..
Tarifi yoktur eminim, sabır versin..
3:25 ÖS
Sinem dedi ki…
evet, unutmak ve hatırlamak. işte ya da evde birseylerle oyalanırken insan unutuyor.sonra birden aklına geliyor. ardında da artık onun olmadıgı. bu dongu uzun sürüyor. üzgünüm..
11:01 ÖÖ
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biraz empatiyle çok sempatik olabilirsiniz ;)

Resim
                       Çalışan anne mi çalışmayan anne mi ?  Bu sorudan da sorunun cevabını aramaktan da sorunun cevabını bilip bilmeden bir holigan gibi savunanlardan da çok sıkıldım. Tabii her iki tarafında kendine has zorlukları var, tabii canım sizinki de zor derken Aaaaa bir de baktım ben empati yapayım derken kimsenin halime sempati duyduğu yok ! Anne olmak zaten yeterince zor. Kadın olmak zaten zor ! Çalışmanın da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Yani evlenip hele ki çocuk sahibi olarak işe gitmek öyle Ananın evinden işe gidip geldiğin günlere benzemiyor. Bu konuda fikir beyan edebilmek için her ikisini de deneyimlemiş olmak gerekiyor değil mi ?  Tamam işte ben denedim ! Tabii ki çalışmayan anne dediğimizde bütün gün evinde boş boş zaman geçirildiğini kastetmiyoruz. Evde de işler bitmiyor, evde maaşsız yapılan iş, iş değil mi ? Eminim ev işi, yemek, ödemeler, çocukların ödevi, alışveriş, tamiratlar derken insan...
Devamı

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken...

Resim
. Ohooo... . 7 eşin *eşref saatini bekleyeceksin de, çocukları bırakacak yer ayarlayacaksın da, bir gece kararlaştıracaksın da, kız kıza yemeğe çıkacaksın . Demedik, yemedik, içmedik, Ve çıktık. Villa Doluca’nın yeni Merlot’unu denedik, nefis yemekler yedik, arada tariflerini verdik, eşleri çekiştirdik, eğlenceli dedikodular yaptık, güldük, hüzünlendik, eskilerden bahsettik, çoook eskilerden… * Biri o gece olmaz der, biri niçin gece çıkıyorsunuz diye sorar, biri oraya gitmeyin derken, diğeri bir diğer yeri beğenmez, biri kimlerle gideceğini merak ederken, diğeri kaçta dönüleceğini sorar ancak sonra lütfen bir güle güle der. . Biri de ... . I ıh benim şikayetim yok, şarkıyı dinleyelim, sözlere mest olalım, falan filan... . sezen aksu - eskid...
Devamı

Başlıksız bir yazı bu…

7 yıl önce yazdım bu yazıyı.  7 yıl Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik… Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı. Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam. Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey. Şimdiden yaşayama...
Devamı