Eğitimi boşverin öğretmeye bakın...

Zorunlu eğitim 8 yıl.

Ne öğreniyor çocuklar?

Türkçe, Matematik, sosyal bilgiler falan filan.

Şanslılarsa iyi arkadaşlar edinip arkadaşlığı, sırdaşlığı, birlikteliği öğreniyorlar.

Şansı yoksa öğretmen bulduğuna şükretsin.

Şimdilerde anneler biraz daha bilinçli sanırım. 7 yaş geç uyarılarına mı uyuyorlar yoksa komşuların gününde çocuksuz rahat oturmak istediklerinden mi bilmem erkenden gönderiyorlar kreşe.

Anasınıfı kimi şehirlerde deneme amaçlı zorunlu oldu.

Çocuklar benim şimdi çözemeyeceğim soruları daha ilkokulda çözmeye başlayıp, bir maratona giriyor, bir koşu da diplomalarını alıyorlar. Sonra lise, sonra şanslılarsa belki üniversite, sonra Allah'ın sevdiği kuluysa iş bile bulabilir bakarsın.

Çocuklar bir bakıyorsun koca adam oluyorlar.

İnsan oluyorlar mı peki?

Hmmm işte orada duralım.

İnsan olabilmeleri için geç kalmış olabilirsiniz.

Çünkü insan olabilmeleri için, önce herkesten herşeyden önce aile terbiyesi almaları gerekir. Eğitimi herkes alır. Adı üzerinde zorunlu.

Ama asıl zorunlu olması gereken öğretim bence.

Sen çocuğuna iyiyi, doğruyu, temizi, konuşmayı, kalkmayı, öğretmezsen, terbiye vermezsen, örnek olmazsan, sanatı, hayvan sevgisini, çevre bilincini aşılamazsan istediğin okula gönder, ortaya çıkacak şeyden fazla bir şey bekleme.

Bu bebeklikten başlar.

Küfürlü konuşmalarına gülersen çocuk doğru konuştuğunu zanneder.

Döversen dayağın hak olduğunu düşünür, yarın o da başkasını döver.

Her istediğini alırsan, hayatta her istediğine kolayca ulaşabileceğini zanneder.

Kural koymazsan, kuralları o koyar.

Sevgi vermezsen bırak hayvanları insanları bile sevmez.

Hayvanlara merhameti öğretmezsen, yarın sokakta küçücük kediden korkan koca koca kadınlardan yada köpek tekmeleyen kazık kadar adamlardan farkı kalmaz.

Saygıyı öğretmezsen yarın sana karşı saygısızlık yaptığında da nerede hata yaptım ben diye sorma kendine.

Ne ekersen onu biçersin.

Geçenlerde kendisinin de küçüklüğünü yakından bildiğim bir ünlü kızımız ilk çocuğuna çok iyi annelik yaptığını, hatta fazla iyi olduğunu, bu sebeple çocuğunun her dediğini yaptığını söylemiş röportajında.

Aferin.

Geçen günlerde kulağımın dibinde deli gibi aynı şeyi söyleyerek bağıran kızına Allah aşkına bir kere bile "sus kızım etraftakileri rahatsız ediyorsun" demeyen kadına, torununa "be" dememesi gerektiğini öğretmemiş her nevi küfürü yiyen parktaki anneanneye, kızının tepinmeleri ile emir eri gibi gülümseyerek her istenileni yapan babaya sözüm.

Doğruların ve yanlışların farkındayım ama bir yandan da düşünüyorum acaba ben hata yapmış olabilir miyim diye. Sabah erken kalktığında "alt kattakileri rahatsız ederim anne" diyerek oyuncakları ile oynamak yerine sessizce çizgi film izlemeyi kendi başına düşünebilen, parktaki "be" diyen yaşıtına "çok ayıp" diyen, okulda kimi şeylere arkadaşlarını üzmemek veya tatsızlık yaşatmamak için olur diyen bir çocuk yetiştirdim diye.

Neyse ki ken di içinde çok hassas değil çok, umursamıyor bir çok hoşuna gitmeyen şeyi, aynı zamanda da affedici.

Daha az yaralanır belki.

Çocuk yetiştirmek hassas bir konu. Çok kafa patlatmam lazım daha, çoook. Anlayacağınız adece yedirip ,içirip, ihtiyaçlarını sağlamak, ve sevmek yetmiyor. Evet evet, çocuk yetiştirmek bir sanat...