Açılım mı? Saçılım mı?

Başbakanın "Demokratik açılım" için sanatçılarla yaptığı kahvaltılar çok yazılıp çizildi. Çoğunluk katıldı, katılmayanların kimileri mazeret bildirdi, kimileri bildirmeye bile gerek duymadı. Katılanlar kimileri tarafından hainlikle suçlandı, kiminin ise amacı sadece bir fırsatını bulup sanatçıların dertlerini konuşabilmekti.

4 yapraklı yonca, Zuhal Olcay ve Müjde Ar dışında bir diğer katılmayan isim, 50. sanat yılını geride bırakan Müjdat Gezen. Kendisine ilk kahvaltıdan sonra fikrini soranlara"Katılan arkadaşlardan duydum, açık büfe zenginmiş, çaylar tazeymiş, peynirler çeşitliymiş" gibi yorumlarla inceden inceye dalgasını geçti.

Anlayacağınız herkes birbirinden farklı düşünüyor. Ben ise bu toplantıları bizi çocukken toplayıp karşısına oturtan, o anlatmak istediklerini anlatırken, bizler aklımız başka yerlerde, orada olmak zorunda kalmanın sıkıntısı içimizde, ama bir yandan da ilgiyle dinlemeye çalışıp yada öyle görünmeye çalışıp, kendimizi göstermeye çalıştığımız zamanlara benzetiyorum.

O toplanmaların ardından herkes bir yere dağılır, ve hiç bir şey değişmezdi.

Çünkü o konuşmaların yapılacağı insanlar biz değildik.

Bakalım bir sonraki kahvaltılar kimlerle yapılacak, kimlerin işine yarayacak, kim bu konuşmaların sonucunu bağlayacak insanlar olacak...

Ya da ne işe yarayacak?

Yorumlar

hay sana ne dedi ki…
biz tüm toplumu kucaklıyoruz oyununun sergilenişi işte...
baldan tatmak isteyenlerin koşturması
2:31 ÖS
Aslı Cin dedi ki…
Seden, evet, bu çok sevilen bir oyun :)
3:02 ÖS
LEZZETLİ SOMUNLAR dedi ki…
Aslıcığım,ben 45 yaşındayım,bizim çocukluğumuzda toplumda x-y-z azınlıklarının lafı bile edilmezdi,biz bir bütündük.Ama öyle bir oyun oynanıyor ki sanki öyle olmadığını biz dayatıyormuşuz gibi bir durum yaratılıyor adeta.Açılımmış..Kapalı olan neydi de açıyoruz?Açınca ne değişecek?Bir anlasak..Değil mi?Sevgiler..
10:04 ÖS
Aslı Cin dedi ki…
Yok anlayamıyorum. Başka bir dilde sergilenen bir oyunu izler gibiyim. Anlamadığım bir diğer şey ise oyunu izleyip anlayamayan ama buna rağmen alkış tutan bir güruhun varlığı. Hani hayatında ilk kez klasik müzik konseri izleyen bir adamın her este bittiğini zannedip alkışlaması gibi...
11:20 ÖS
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Biraz empatiyle çok sempatik olabilirsiniz ;)

Resim
                       Çalışan anne mi çalışmayan anne mi ?  Bu sorudan da sorunun cevabını aramaktan da sorunun cevabını bilip bilmeden bir holigan gibi savunanlardan da çok sıkıldım. Tabii her iki tarafında kendine has zorlukları var, tabii canım sizinki de zor derken Aaaaa bir de baktım ben empati yapayım derken kimsenin halime sempati duyduğu yok ! Anne olmak zaten yeterince zor. Kadın olmak zaten zor ! Çalışmanın da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim. Yani evlenip hele ki çocuk sahibi olarak işe gitmek öyle Ananın evinden işe gidip geldiğin günlere benzemiyor. Bu konuda fikir beyan edebilmek için her ikisini de deneyimlemiş olmak gerekiyor değil mi ?  Tamam işte ben denedim ! Tabii ki çalışmayan anne dediğimizde bütün gün evinde boş boş zaman geçirildiğini kastetmiyoruz. Evde de işler bitmiyor, evde maaşsız yapılan iş, iş değil mi ? Eminim ev işi, yemek, ödemeler, çocukların ödevi, alışveriş, tamiratlar derken insan...
Devamı

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken...

Resim
. Ohooo... . 7 eşin *eşref saatini bekleyeceksin de, çocukları bırakacak yer ayarlayacaksın da, bir gece kararlaştıracaksın da, kız kıza yemeğe çıkacaksın . Demedik, yemedik, içmedik, Ve çıktık. Villa Doluca’nın yeni Merlot’unu denedik, nefis yemekler yedik, arada tariflerini verdik, eşleri çekiştirdik, eğlenceli dedikodular yaptık, güldük, hüzünlendik, eskilerden bahsettik, çoook eskilerden… * Biri o gece olmaz der, biri niçin gece çıkıyorsunuz diye sorar, biri oraya gitmeyin derken, diğeri bir diğer yeri beğenmez, biri kimlerle gideceğini merak ederken, diğeri kaçta dönüleceğini sorar ancak sonra lütfen bir güle güle der. . Biri de ... . I ıh benim şikayetim yok, şarkıyı dinleyelim, sözlere mest olalım, falan filan... . sezen aksu - eskid...
Devamı

Başlıksız bir yazı bu…

7 yıl önce yazdım bu yazıyı.  7 yıl Bazen birilerinde onun hareketlerini görüyorum hala, çoğunlukla hayıflanıyorum keşke yaşasaydı da şunları da görseydi diye, hep bir eksiklik… Bazı insanlar hayata renk katarlar, farklıdır onlar, gittiklerinde de dokundukları insanlar için bir renk eksilir hayattan. Dün akşam yetiştirdiği insanlar, çocukluk arkadaşları, müzisyen arkadaşları, ahbapları, anılarını yaşadığı dostları , o anıları anlattığı arkadaşları ve ailesi için bir renk eksildi. Bazen huysuzdu, alıngandı, belki kolay kolay beğenmezdi ama bir o kadar vicdanlıydı, düşünceliydi, eğlenceliydi, gurmeydi, keyif adamıydı, çok farklıydı. Çok güzel de yaşadı, çok zor zamanlar da geçirdi. Ama hayatta çizgisini hiç bozmadı. Ben onun birtanecik kızı oldum, o benim hep gururlandığım diğer babalara hiç benzemeyen birtanecik babam. Dün gece onu hiç beklemediğimiz bir anda kaybettik. Kafamın içinde binlerce ses. Hiç uyuyamadım. Sesler hiç susmuyor. Demek derin acı böyle bir şey. Şimdiden yaşayama...
Devamı