Bazen hayatı çok ciddiye aldığımı düşünüyorum,
bazen de bazı şeyleri ciddiye alamadığımı...
Her gün Allaha şükrediyorum,
ama bazen sevdiklerimin kalbini kırıyorum.
Bazen çok çabalıyorum,
ama kimseyi memnun edemiyorum.
Bazen hiç umursamıyorum,
insanların kalbini kazanıyorum.
Bazen kırılıyorum,üzülüyorum,kızıyorum,
ama affediyorum.
Düşünüyorum da bir tek kendimi affedemiyorum.
Eleştirirken insanları dinliyorum ,
insanlardan da aynı şeyi bekliyorum,
ama bazen hiç anlaşılamıyorum.
Bazen bazı insanlara tahammül edemiyorum,
ama sabır en büyük erdem diyerek dayanıyorum.
Bazen bunları düşünmek istemiyorum,
ama düşünmeden de duramıyorum...