Hafta sonunda açık havada kahvaltıya gittik ya çocuklarla. Haliyle oyun parkına yakın bir masaya oturduk.Tüm diğer bıcırık aileleri gibi.
Etraftaki annelere baktım şöyle bir.
Sözüm meclisten dışarı,bizim masaya karşı objektif olabileceğimi zannetmiyorum.
Ama diğer masalardakileri inceledim ve fark ettim ki,biz anneler birbirimize “annelik” sıfatı altında çok benzerken, aslında çok da farklı olabiliyoruz.
Mesela:
Çatallı anneler: Ucunda et lokması,salata parçası, veya börek kırıntısı takılmış çatallardan bahsediyorum.Bu çatallı anneler parkta çocuklarının arkasından koşup,ağzına bir şey tıkıştırmaya çalışıyorlar.Kimi oyalanan çocukla başarıya ulaşırken,kimi ağlayacak gibi bir surat ifadesi ile geri döner.Ben bu aralar bu kategoriye sık sık dahil oluyorum.
Mayışmış anneler: Çocukla evin içinde uğraşmaktan sıkılmış,hazır çocuk parkta koşturup dururken, yüzünü güneşe dönüp sıcakta mayışan, etraf da emniyetliyken, neredeyse çocuğunun varlığını unutan annelerdir.Galiba günün keyfini en çok bu anneler ve çocukları çıkarır.
Dikkatli anneler: Bu anneler çocuklarından gözünü ayıramadıkları için pek de eğlendikleri söylenemez.Tatil günü için bile çok ciddilerdir.Çocukları bir şey yaptığında, saatlerce bunu neden yapmaması gerektiğini anlatırlar, dinlerken size fenalık gelir.Yine de çocuklarının başkalarını rahatsız etmesine izin vermedikleri için takdirinizi kazanırlar.
İlgisiz anneler: Yahu, bu kadın ne rahat dedirtecek kadar vurdumduymazlardır.Çocukları parkta kendisinden küçük çocukları itip kakarken, başlarından aşağı kum dökerken,oyuncakları kırarken, hiç seslerini çıkarmazlar.Diğer çocukların annesi söylenince de duymazlıktan gelirler..
Şanslı anneler: Çocuklarla daha çok babaları ilgilenir.Ya da çocuk ille de babası ile oynamak ister.Anne rahatça yemeğini yer, canı isterse gider onların fotoğrafını çeker, sohbet eder,keyfine bakar. Ben genelde ( ve tabii mecburen ) bu kategoriye katılırım.
Arada bir gözüm dönüp de, şu çatallı annelerden olmayı bir bırakabilsem, ne kadar şanslı bir anne olduğumun da farkına varacağım ya,
bu yıl tatilde elimden geldiğince yapacağım.
Ha gayret…
Dip not: Resim geçen sene yaz tatilimizde çekilmişti.Oğluş da ben de ne çok kilo vermişiz.Hadi ben vermeliyim de ona ne oluyor???
Etraftaki annelere baktım şöyle bir.
Sözüm meclisten dışarı,bizim masaya karşı objektif olabileceğimi zannetmiyorum.
Ama diğer masalardakileri inceledim ve fark ettim ki,biz anneler birbirimize “annelik” sıfatı altında çok benzerken, aslında çok da farklı olabiliyoruz.
Mesela:
Çatallı anneler: Ucunda et lokması,salata parçası, veya börek kırıntısı takılmış çatallardan bahsediyorum.Bu çatallı anneler parkta çocuklarının arkasından koşup,ağzına bir şey tıkıştırmaya çalışıyorlar.Kimi oyalanan çocukla başarıya ulaşırken,kimi ağlayacak gibi bir surat ifadesi ile geri döner.Ben bu aralar bu kategoriye sık sık dahil oluyorum.
Mayışmış anneler: Çocukla evin içinde uğraşmaktan sıkılmış,hazır çocuk parkta koşturup dururken, yüzünü güneşe dönüp sıcakta mayışan, etraf da emniyetliyken, neredeyse çocuğunun varlığını unutan annelerdir.Galiba günün keyfini en çok bu anneler ve çocukları çıkarır.
Dikkatli anneler: Bu anneler çocuklarından gözünü ayıramadıkları için pek de eğlendikleri söylenemez.Tatil günü için bile çok ciddilerdir.Çocukları bir şey yaptığında, saatlerce bunu neden yapmaması gerektiğini anlatırlar, dinlerken size fenalık gelir.Yine de çocuklarının başkalarını rahatsız etmesine izin vermedikleri için takdirinizi kazanırlar.
İlgisiz anneler: Yahu, bu kadın ne rahat dedirtecek kadar vurdumduymazlardır.Çocukları parkta kendisinden küçük çocukları itip kakarken, başlarından aşağı kum dökerken,oyuncakları kırarken, hiç seslerini çıkarmazlar.Diğer çocukların annesi söylenince de duymazlıktan gelirler..
Şanslı anneler: Çocuklarla daha çok babaları ilgilenir.Ya da çocuk ille de babası ile oynamak ister.Anne rahatça yemeğini yer, canı isterse gider onların fotoğrafını çeker, sohbet eder,keyfine bakar. Ben genelde ( ve tabii mecburen ) bu kategoriye katılırım.
Arada bir gözüm dönüp de, şu çatallı annelerden olmayı bir bırakabilsem, ne kadar şanslı bir anne olduğumun da farkına varacağım ya,
bu yıl tatilde elimden geldiğince yapacağım.
Ha gayret…
Dip not: Resim geçen sene yaz tatilimizde çekilmişti.Oğluş da ben de ne çok kilo vermişiz.Hadi ben vermeliyim de ona ne oluyor???
