Size de olur mu?
Kimi eşyalarınıza bağlanmak.
Alışkanlıkları bir yana bırakın,benim bahsettiğim değer verdiğiniz şeyleri gönülden sevmek, onlara sanki can vermek.
Ben de oluyor.
En çok da arabalara.
İlk arabamızı eşim yeni evlendiğimizde alıp getirmişti. Ben onu beklerken, o elinde anahtarlarla içeriye girdi. Evlenirken,evimize giren iğneye kadar kendimiz aldığımız için, bir sürü borcumuz, harcamamız vardı, daha zamanı değildi.Ama bu davetsiz misafiri zamanla çok sevdim, ilk sahibi olmamamıza rağmen bizi hiç yolda bırakmamasını, kullanımının kolay oluşunu, bize hiç dert çıkartmamasını sevdim. Sanki zorlandığımız o günlerde bizimle birlikte o da çalışıp didiniyor, kahrımızı çekiyordu. Uzun yolculuklardan sonra bizi sağ salim, sorunsuz getirdiği için teşekkür ederdim.
Hiç beklemediğim bir anda hayatımıza girişi gibi birdenbire de hayatımızdan çıktı. Eşimle satalım diye bahsederken, bu kadar kolayca gideceğini beklemiyordum. Vedalaşamadım bile.
Sonra beğendiğimiz yeni bir araba aldık. Onu da sevdim. Kullanımı başlarda biraz zor geldiyse de, rahatlığı, sağlamlığı güvende hissederek yola çıkmamızı sağladı.Bana da bir araba almayı düşündüğümüzden bu araba "biz" den çok eşimin arabası oldu, belki bu sebeple bu arabaya pek bağlanmadığımı sanıyordum.
Taa ki , dün satıldığını duyana kadar. Evetaklımızda başka bir takım fikirler olduğundan, satılığa çıkarmıştık ama bu kadar çarçabuk mu gidecekti?
Şimdi benim arabamı paylaşıyoruz. Paylaşma şu şekilde oluyor:
Benim işim yakın olduğu için ben yürüyorum, eşim benden önce işte olması gerektiğinden arabayı alıp gidiyor.
Görüşemiyor olsak da, o benim kendime ait ilk arabam. Hamileliğimde beni doktor randevularına götüren, oğluş doğduktan sonra bizi gezdiren,içinde bağıra çağıra şarkılar söylediğim,arkadaşlarımla eğlendiğim,birlikte gezdiğimiz, içine hırsız girdiğinde birlikte üzüldüğümüz, bana çoook yakışan caaanım arabam.
Kimse bizi ayıramaz !
Dip not: Benim aşırı hız yaptığımı eşime ispiyonlayan herkese teessüflerimi iletirim.Nereden çıkarıyorsunuz bilmiyorum ki böyle şeyleri...
Fotoğraflı dip not: Diyorum ki, madem bu adaletsiz paylaşımı yaptık, kendime işe gidip gelmek için şöyle bir şeyler mi alsam ?
Kimi eşyalarınıza bağlanmak.
Alışkanlıkları bir yana bırakın,benim bahsettiğim değer verdiğiniz şeyleri gönülden sevmek, onlara sanki can vermek.
Ben de oluyor.
En çok da arabalara.
İlk arabamızı eşim yeni evlendiğimizde alıp getirmişti. Ben onu beklerken, o elinde anahtarlarla içeriye girdi. Evlenirken,evimize giren iğneye kadar kendimiz aldığımız için, bir sürü borcumuz, harcamamız vardı, daha zamanı değildi.Ama bu davetsiz misafiri zamanla çok sevdim, ilk sahibi olmamamıza rağmen bizi hiç yolda bırakmamasını, kullanımının kolay oluşunu, bize hiç dert çıkartmamasını sevdim. Sanki zorlandığımız o günlerde bizimle birlikte o da çalışıp didiniyor, kahrımızı çekiyordu. Uzun yolculuklardan sonra bizi sağ salim, sorunsuz getirdiği için teşekkür ederdim.
Hiç beklemediğim bir anda hayatımıza girişi gibi birdenbire de hayatımızdan çıktı. Eşimle satalım diye bahsederken, bu kadar kolayca gideceğini beklemiyordum. Vedalaşamadım bile.
Sonra beğendiğimiz yeni bir araba aldık. Onu da sevdim. Kullanımı başlarda biraz zor geldiyse de, rahatlığı, sağlamlığı güvende hissederek yola çıkmamızı sağladı.Bana da bir araba almayı düşündüğümüzden bu araba "biz" den çok eşimin arabası oldu, belki bu sebeple bu arabaya pek bağlanmadığımı sanıyordum.
Taa ki , dün satıldığını duyana kadar. Evetaklımızda başka bir takım fikirler olduğundan, satılığa çıkarmıştık ama bu kadar çarçabuk mu gidecekti?
Şimdi benim arabamı paylaşıyoruz. Paylaşma şu şekilde oluyor:
Benim işim yakın olduğu için ben yürüyorum, eşim benden önce işte olması gerektiğinden arabayı alıp gidiyor.
Görüşemiyor olsak da, o benim kendime ait ilk arabam. Hamileliğimde beni doktor randevularına götüren, oğluş doğduktan sonra bizi gezdiren,içinde bağıra çağıra şarkılar söylediğim,arkadaşlarımla eğlendiğim,birlikte gezdiğimiz, içine hırsız girdiğinde birlikte üzüldüğümüz, bana çoook yakışan caaanım arabam.
Kimse bizi ayıramaz !
Dip not: Benim aşırı hız yaptığımı eşime ispiyonlayan herkese teessüflerimi iletirim.Nereden çıkarıyorsunuz bilmiyorum ki böyle şeyleri...
Fotoğraflı dip not: Diyorum ki, madem bu adaletsiz paylaşımı yaptık, kendime işe gidip gelmek için şöyle bir şeyler mi alsam ?
