AAAAAAAAAAAAAAA

Bu sabah bağırmaktan sesim kısıldı.

Her zaman bağırmıyorum oğluşuma.

Ama bu sabah sabrım taştı.

Ye mi yooor...

Aslında zorlamam, acıkınca yer derim,

ama oğluşumun inadı kimden geçti dersiniz,tuttu mu tutuyor.

Ben yedireceğim diye inatlaşıyorum,

o da yemeyeceğim diye.

Döke saça yemeğin yarısı midede,

kalanı yerde,saçlarda,mama sandalyesinde,

berabere kalıyoruz.

Ben bağırınca gelip bana sarılıyor

ya da dudaklarını büzüp gözlerimin içine bakarak ağlıyor ki,

5000 tonluk suçluluk duygusu üzerime gümmm diye düşsün.

Ben ağlayacağım şimdi yaaa diyorum ağlamaklı,

kıkır kıkır gülüyor.

Büyümüşte yemek seçiyor,

annesiyle köşe kapmaca oynuyor,

bir de dalga geçiyor.

Offf boğazım ağrıyor...