Ölmekten değil de,
ölümü beklemekten korktuğumu fark ettim.
Çok yaşamamalı belki de,
çünkü her gün ve gece son noktaya yaklaşıyor insan,
ve uzadıkça zaman,
daha çok dinler oluyorsun,
saatin tik taklarını ...
Babaannem için çok zor olmalı hayat.
Günü geceye bağlamak.
Beklemek.
Oysa biz hiç beklemiyoruz ölümü,
çok uzak geliyor kulağımıza,
ne zaman geleceğini bilmiyoruz ya.
Yakıştıramıyoruz biz yaşayanlara.
Belki de biz öldürüyoruz sevdiklerimizi zamanlarının yaklaştığına inanarak.
Onlar daha son nefesini vermeden,
Biz verdiriyoruz.
Sözde kendimizi alıştırarak.
Yok,
korkmuyorum ölümden.
Sadece zamanı değil.
Yapacak çok şey var.
Beni bekleyen çok göz yaşı,
çok fazla kahkaha
ve yazılacak çok şey var daha...
7 yorum:
evet çok haklısın ölümü beklemek daha zor...
ölümekten korkmuyorum! sonrasi beni daha cok ürkütüyor! ne var bilmiyorum!
Ölmekten korkmuyorum..ölüm doğum belkide..yaşam da ölüm..merak ediyorum...
kendime korkmuyorum walla.
insallah olmem diye dua ediyorum; daha kurabiyem 9 yasinda.. o bensiz ne yapar ki????
insallah olmem hemen :)
Ölüm beklenmez, beklenerek yaşanmaz.
Gelir bazen ansızın, bazen geliyorum diye diye...
Ama insan beklemez, hiç gelmeyecek zanneder.
Ama gelir...
Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz, Sultan Süleyman'a kalmamış, de ya Sezen Aksu, pek severim.
Belki de o sebeple hırslarımdan uzaklaşıp, insanları kolayca affediyorum, sakin bir hayatı seçiyorum.
Hayat çok kısa, kaç yaşına kadar yaşarsak yaşayalım.
Tadını çıkarmalı.
Ayrıca Melek, haklısın, anne olduktan sonra istesek bile ölmeye hakkımız yok.
Yorum Gönder