Kasım 12, 2007

Hopeful Aslı, Desperate Bree'ye karşı...

Desperate Housewifes'daki Bree'yim ben.

Bazen Lynette gibi hissediyorum, ve hatta şu teste göre öyleyim. Ama ben kendimi genellikle Bree hissediyorum.

Onun gibi kirli çamaşırlarım yok ama onun gibi herşeyin mükemmel olması için çalışıp çabalarken kendimi de çok yıpratıyorum.

Bir ara bırakmıştım bu huyumu, yada bırakmaya çalışmıştım ama anlaşılan bırakamamışım.

Şartlar beni yine herşeye yetişmeye çalışan, her an tırlatmaya hazır kadın konumuna getirecek neredeyse.

Neyse ki artık bir şirkete bağlı değilim.Bütün bunların üzerine hala çalışıyor olsaydım ne olurdu halim düşünemiyorum bile.

Dün akşam üzeri oğluşu arkadaşının doğum gününe götürürken fark ettim bunu. Hanım hanımcık etekler, elimdeki tabaklarda kekler kurabiyeler falan.

Bir kaç ay önce hayatında kurabiye yapmamış ve hatta evde oturmamış , ayağına bir jean geçirip işyerine koşturan, her an acelesi olan biri için kısacık zamanda ne dönüşüm ama?

Arabayı parkedip oğluşu sarıp sarmaladım,arkadaşına götüreceği balonu sıkı tutup uçurmaması ve önüne bakıp düşmemesi için onu tembihlerken,çantamı, hediye pakedini, 2 koca cam tabağı üst üste koyup, arabayı kilitleyip, bir yandan oğluşu tutarken evin kapısına vardık.Tam bir oh çekecekken, kapının kapalı, zillerin isimsiz, cep telefonumun ise çantamın dibinde olduğunu farkettim. Elimdekileri bırakacak yer ararken telefon çaldı. Onu her nasılsa açıp arayan arkadaşıma evi tarif ettim, ben konuşurken oğluş balonunu uçurup ağlamaya başladı. Telefonda konuşurken elimdekileri düşürmemeye çalışıp bir yandan da rüzgarla bir o yana bir bu yana uçan balonu kovaladım.

Bir alkış bana lütfen.

Çünkü hayatımın sadece bir kesiti bu. Bir anı. Oysa ben her anı bu koşuşturmaca içinde geçiriyordum.

Şimdi mi?

Arada bir oluyor bunlar, hayatın tuzu biberi.

Canım sıkıldığı zaman evde olduğumu hatırlatıyorum kendime, gülümsüyor, mırıldanarak bir kahve yapıyor, dışarıda buz gibi hava varken sıcacık cam kenarına ilişiyor, kitabımı okurken uyuyakalıyorum.

Her gün şükrediyorum halime.

Artık ne kadar bunalmışsam iş hayatından, çalıştığım şirketten ve oradaki insanlardan.

Bu sessizlik yıllardır arayıp bulamadığım şeymiş gibi geliyor bana.

Daha az Lynette, daha çok Bree'yim bugünlerde evet, ama en azından hiç "desperate" değilim...

9 yorum:

Adsız dedi ki...

ben de kendimi susan hissediyorum ama bree çıktım yav ???

Unknown dedi ki...

alkış istemişsin alkışşş alkışşş sana kocaman...

Nihan dedi ki...

Asli,
Halin gozumun onunde canlandi yazini okurken cok guldum. En cok bana kendimi hatirlattigin icin. Omzumda kendi cantam, elimde Nazli'nin bebegi icin hazirladigi bavul ve bebegin puseti ve Nazli, agzimda arabanin anahtari (kolay bulayim diye), kedinin kendi kuyrugunu kovalamasi gibi, agzimda oldugunu unuttugum anahtari ararkenki halimi.

Kirpikteki Gözyaşı dedi ki...

Aslıcım günaydın:) Yazın çok hoşuma gitti. Herşey bir tarafa kendini huzurlu hissetmen çok güzel! Maşallah diyorum. Senden kopya çekerek ben de hemen yaptım testi. Sonuç:Lynntte. Ama dediğin gibi Bree nin mükemmelliyetçiliğini de görüyorum ben kendimde. Belkide evli bir bayanda her karekterden biraz vardı ya da olması gerekir:) Oğluşu öp benim için:)

denizanasi dedi ki...

ne mutlu sana..:)

ben de bunun icin hic sevmediğim halde şu bavul gibi çantalardan aldım. hepsi birarada olsun diye. ama şimdi de aradığımı bulamıyorum :)

Tanya's dedi ki...

Aslıcım..kapıdaki o halin var ya..güldürdü beni çok..herşey süper giderken o el kol bağlanma anı ne fecidir..ölece ucan balonun arkasından bakakalmak..güldüm tabi cok.

Alkıış bu arada.

Diziyi syretmiyorum hehehe

Verda dedi ki...

Kapıdaki haline çok güldüm. Şükretmek çok ama çok önemli... Çok hoşuma gidiyor şükreden insanları görünce açıkça...
Ama kapıdaki halin komikmiş ya...

Adsız dedi ki...

Aslıcım ya insan arabadayken arar elim kolum dolu inin aşağıya diye, iyi geldin eve kadar o halde borcamlar sağlam, kaçan balon yakalanmış ve birde telefonun çantadan çıkartılması ve yol tarifi var işin içinde, ben senin yerinde olsaydım elimdekilerin hepsi kırılmıştı :))
Çok teşekkürler arkadaşım kalpli kurabiyelerin ve kekin harikaydı ellerine sağlık....
Vijdan

Aslı Cin dedi ki...

Başak sorular da akıl çeliyor ama :)

Elçin, teşekkür ederiiim :)

Nihan, haha ! Ben de senin halini canlandırınca gözümde, çok güldüm. Ne olacak bizim bu halimiz?

Sebla, evet iyi gözlemlemişler, herkeste biraz var onlardan :)

Denizanası, bak aklıma gelmemişti bu, iyi fikir. Hele tekerlekli olursa ;)

Tanya, gülme komşuna gelir başına, haha !

Verda, anlatırken ben de güldüm halime tabii. Evet ya şükretmeli insan...

Vij, rica ederim afiyet olsun :)))