Kendime geldim. Kerem'i okula bıraktım, Samimi diye adlandırdığım velilerle bir kaç dakika sabah sohbeti edip, Suratsız diye adlandırdığım velilere her ne kadar onlar surat asmaya devam etseler de selam verip eve geldim, bilgisayarı açtım.
Güneşli güzel bir gün iyiyim, iyi hissediyorum. Baş zonklaması yok, mide bulantısı yada boğaz, kulak, göz, kafa ve bilimum her bir yerin ağrıması da yok.
Suratsız velilerin ikisinin Fransız, üçüncüsünün de Rus olması bir tesadüf müdür, yoksa gerçekten herkesin söylediği gibi soğuk insanlar mı bunlar? Ok Fransız ları az çok bilirim ama bu kadar suratsızı az bulunur.
Gözünü seveyim Akdeniz ülkelerinin.
Heyecan var tabii. Bir hafta kaldı Türkiye'ye. Biliyorum gözümüzü açıp kapayana kadar geçecek, hele bir de nasıl tatlı gelecek oraları bana. 4 aya yakın olmuş buraya geleli, o zaman bile ne çabuk geçti.
Bak, başka bir şey yazmak için oturmuştum, ama aklımda sadece orası var.
Yazarım birazdan...
Eylül 18, 2008
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
Az kaldı gerçekten birde daha uzun kalabilseydin daha güzel olacaktı.
Bu arada burda havalar acayip soğudu hayatım hazırlıklı ol, nerde güneşli güzel bir hava kışlıklarımı giymeyi düşünüyorum :))
Vijdan
Gözünü sevem Türk velilerin! Sana iki dakikada, okul kapısı önünde, hayat hikayesini anlatır, ardından çocuğunun geleceğini planlar, evine güne davet eder de kalakalırsın öylece.:))
Hahahaaa ! Evet ya :)
Yorum Gönder