Biz de krizdeyiz...

Sabahları gazeteleri açtığımda çok bozuluyor moralim.

Bu işin şakası yok, gerçekten de yok, bir anda yüzde elli fakirleştik.

Allaha şükretmeli, en azından gelirimiz var. Ya olmayanlar? Mutlaka sizler de yapmışsınızdır, bir şekilde yardım etmişsinizdir birilerine, hele ki son yıllarda yardıma muhtaç o kadar çok insan çıktı ki ortaya. Kime yetişeceksin? Ya şimdi? Daha da artacak.

Sadece o mu? Her krizde olduğu gibi, işsizlik artacak.

Açlık artacak. Buna mukabil krizden kaymak yiyecek, kara paracı, üç kağıtçı ve dolandırıcılar artacak. Görgüsüz yeni zenginler artacak.

Hırsızlık artacak, gasp artacak, suç oranı artacak.

Trilyonları iç eden amcaları affederken baklava çalarken yakalanan çocuklarla hapishanelerin nüfusu artacak.

Biz bu filmi daha önce de görmüştük.

Son yıllarda daha kolay uyutulduk enflasyon yok diye. Havadan Prozac mı serpiyorlar üzerimize? Bir miskinlik, bir bananecilik, bir suskunluk.

Saf tarafım vardır, soyadına aldanmayın, cin düşünemem her zaman, ama şükür salak da değilim. Olan biteni görebiliyorum.

Ama neye yarar?

Bu kriz bizi etkilemez derken büyüklerimiz, aman hayatımız kriz zaten diyerek inanırken onlara başlarda, şimdi görüyorum ki, bastırılan ekonomimiz öyle bir patlayacak ki, dünyadaki kriz solda sıfır kalacak.

Allah yardımcımız olsun...

Ps: Durumumuzun bu hallere gelmesine hiç bir katkıda bulunmamış olmanın gururunu yaşıyor olmam bile boş arkadaşlar, ama en azından yatağımda rahat uyuyorum. Ya siz?