Hayat bazen çok can sıkıcı...

Yağmurlar başladı. Can sıkıcı.

Uydu yok oldu gitti, televizyonsuz kalmak sıkıcı.

Mezuniyetten yıllar sonra defter kalem alıp tekrar okula gitmek sıkıcı.

Yeni dili anlayabildiğim halde konuşamamam da sıkıcı.

Tüm gün koşturunca arkadaşlarla Msn de görüşememek sıkıcı.

Özlemek çok sıkıcı.

Eşimin problemlerle boğuştuktan sonra eve geldiğinde suratında olan o , haydi dönelim ülkemize, yeter yorulduğun dedirten ifade sıkıcı.

Paramızın değerinin düşmesi sıkıcı.

Haberler sıkıcı.

Sonra neti açınca gazetelerde okuduğum tüm saçmalıklar sıkıcı.

Her şey güllük gülistanlıkmış gibi yazmaları da sıkıcı.

Murathan Mungan'ın Kadından Kentleri de sıkıcı.

Blogger'a erişimin durması da sıkıcı.

Bunu buradaki arkadaşlara anlattığımda gülmeleri de can sıkıcı.

Keşke bahsetmeseydim diyerek pişman olmam sıkıcı.

Böyle bir şeye pişman olmama sebebiyet verecek kararlar alınan ülkemde, onun adına utanç duymam daha sıkıcı.

Sıkıcı...