Mayıs 04, 2009

Geride kalanlar


Hep birşeyleri geride bırakıyoruz.

Alıştığımız yerleri,

Beğendiğimiz tatları,

Sevdiğimiz insanları...

Dünyaya gelmeden önce antlaşma yapıyor olmalıyız:

"Dünyaya geleceksin, geleceksin ama güzellikler kadar, çirkinlikler de göreceksin"

"Razıyım" diyoruz belki de.

"Fragmanı gördüm, hayat gelmeye, görmeye, acıları da çekmeye değer."

"Ama" diyorlar " Hep bir şeyleri de arkanda bırakacaksın"

Bunun ne acı olduğunu bilmeden kabul ediyoruz bir heves.

Çünkü birilerini , bir şeyleri, en fenası da o yaşarken değerini bilemediğimiz anları geride bırakmak çok acı gerçekten de.

Ben şanslıyım. Zamanında geride çok arkadaşını bırakıp zırt pırt şehir değiştirmiş biri olarak o zamanlar bana zor gelse de şimdi, bunun bana verdiği artıların değerini biliyorum. Her anı tadına vararak yaşıyorum, arkadaşlarımı kardeşim kadar severek, oğluma her fırsatta sarılarak, yediğim lezzetin tadına vararak, ve her manzarayı, o manzaradaki her rengi içime, beynime, ruhuma kazıyarak.

Buraya gelirken bir kaç can arkadaşım ağlamıştı gidiyorum diye.

Duaları kabul oldu, ve birinin de kahve falı çıktı, zamanından önce dönüyorm.

Bugün de burada kısa zamanda arkadaş olduğum biri ağladı dönüyorum diye.

Her gidişimde arkamda üzülen birilerini bıraktığım için ezilip büzülerek oturdum karşısında. Sanki suçluymuşum gibi.

Oysa hayat bizi sürüklüyor oradan oraya.

Suçsuzum...

Ps: Tattoo'm da bununla alakalı zaten. Beni çok iyi anlatacak...

2 yorum:

♠Crystal Meth♠ dedi ki...

Geride bırakmak,vazgeçmek istemiyorum alıştığım şeylerden.Yatağımdan,kedilerimden, arkadaşlarımdan... Oldum olası nefret ettim değişimden,kendi iniş çıkışlarımı bile kontrol edemezken,herşeyin bilinir ve stabil olması;beni dengeleyen tek şey.
Bunu nasıl başarıyorsun,bana da öğret. :]
ps.Tattooyu merak ettim bu arada.

Aslı Cin dedi ki...

Crystal Meth, haklısın. Bana kalsa ben de hiç bir şeyden ayrılamam. Ama sanırım alışkanlık kazandım. Bukalemun gibi, anlatılmaz yaşanır :)))

Tatoo çok yakında fotosu ile burada :)