Mayıs 24, 2009

Hayat koca bir tokat gibi bazen...

Kardeşimin durumunu anlayabilmem mümkün değil. Çünkü onun durumunda değilim. Sizin de benim ruh halimi anlamanız mümkün değil, çünkü benim durumumda değilsiniz.

İnsan hiç bir şeyi başına gelmeden anlayamıyor. Hayır, bu noktada empati falan da kar etmiyor.

Burada hastalığın kötüleştiğini duyduğumda iki hafta ruh gibi dolaştım. Ağlıyorum, hiç bir şeyden tat almıyorum, eve kapanmak istiyorum, hiç bir yere gitmek gelmiyor içimden, bilgisayarın başına kilitleniyorum, uzaklardan yardımcı olabilme ümidi ile.

Bir çok arkadaşımdan destek geldi, teşekkür ederim tekrar. Herkes yardımcı oluruz, şunu tanıyorum, bunlara mail atarım dedi. İyi hoş.

Ama iş trombosit vermeye gelince pek az insan yanaştı. Anlıyorum zor iş. Bir kaç saatinizi harcayacaksınız orada, biraz uzun sürecek, belki hoşlanmıyorsunuz bunlardan.

Ama diğer tarafta bir hayat var.

Aynı şey sizin başınıza gelse bu kadar rahat olabilir miydiniz? Tabii ki hayır.

Herkes nede olsa birileri verir diyerek kendi içini ferahlatırken bunun bize faydası olmuyor. Tam tersine, şunları gönderiyorum diye bana mail yazan insanların kimilerinin kimseyi göndermediğini sonradan öğrenip büyük hayal kırıklığına uğradığım da oldu. Ya onlara güvenip trombosit aramaya son verseydik?

İşin ciddiyetini anlatamıyor muyum acaba?

Bense burada, uzaktan da olsa bir şey yapabilmiş olmanın huzuru ile biraz olsun rahatlamıştım.

Çünkü ne olursa olsun hayat devam ediyor, her gün ağlayarak geçmiyor. Silkiniyor bir süre sonra insan, silkinmek zorunda kalıyor. Çünkü ağlayıp sızlamanın faydası yok. Annemin hiç olmazsa bu taraftan onu biraz olsun gülümsetecek haberlere ihtiyacı var. Moral veren, içini ısıtan, onu neşelendirecek bir sese.

Yavaş yavaş tekrar dönüyorum dünyaya. Aklım orada olsa da, tekrar gülüyorum, başka şeylerle ilgileniyorum, buraya gelen halamı gezdiriyorum, fotoğraflar çekiyoruz, alışveriş ediyoruz, eve geliyorum, bilgisayarı açıyorum, bir bakıyorum ki:

Acil trombosit lazım.

"Vay sen misin gülen "der gibi. Koca bir tokat iniyor suratıma. Yüzüm düşüyor. Yediğim boğazıma düğümleniyor, içtiğim, aldığım, güldüğüm haram...

Şuraya bakar mısınız daha ne çok insan var yardımımızı isteyen...

13 yorum:

ruhdagı dedi ki...

Ne demem gerektiğini bilemedim. Üzülme güçlü ol filan demek için yazmıyorum bir anlamıda yok ve evet yaşamadan bilinmez. Memo'nun kız kardeşinin minik kızı gözündeki kanser tümörü için 1 yaşından itibaren kemoterapiler ve doktorlarla büyüdü. Çok zor zamanlardı. Şu an 5. yaş gününü kutladık. 6 ayda bir kontrolleri devam ediyor. Halen tamam bitti demiyorlar. Bu illet bu minik kızın ilerde çocuklarında olmasa bile torunlarında mutlaka yeniden nüksedecekmiş. Irsiymiş. Bunu bilmek bile insanı deli ediyor. Ya bizim çocuğumuzdada olursa diye düşünmeden edemiyorum. Piyango gibi...
Demem o ki yıkılma. Tokat gibi evet ama dik durmaya çalış. Kardeşine acil şifalar diliyorum. Tüm hastalara, bu illetle uğraşan herkese.

Adsız dedi ki...

yok anacım..hastaneye gitmeye ne gerek var..daha kapıdan çıkmadan engel çıktı..insanlar bigün kendilerinin de başına gelebileceğini düşünmüyolar..yabancıları bilmem ama bizden bi cacık olmaz!!

Unknown dedi ki...

hiç beceremesemde teselli etmeyi sana seni azda olsa anladığımı yazsam,.........................

Adsız dedi ki...

başa gelmeyince anlaşılmadığı konusunda çok haklısınız. ben de benzer şeyleri yaşadığım için sizi çok iyi anlıyorum. insan soluduğu havadan bile suçluluk duyuyor. ama siz de biliyorsunuz ki böyle hissetmenin faydası yok. düşünce gücüne inanır mısınız bilmem ama güzel şeyler düşünün. kardeşiniz iyileşmiş, yürüyor, geziyor, eğleniyor. yanakları al al, sağlıklı. neye ihtiyacı varsa hemen halloluyor. onu ve kendinizi berbaber böyle hayal edin. bunun yardımcı olma şansı daha çok bence. sevgiler. filiz

Adsız dedi ki...

ne yapilmasi gerek? anlatsana nasil verecegiz ? kimler uygun? nereye gidilecek? herkes verebilirmi? nasil yardimci olabiliriz? biraz acikla

Yelish dedi ki...

Ruhdaginin sayfasinda gordum sayfanizi .Bende ailemden uzaktayim , yarin kardesim ameliyat oluyor ve butun gece dua etmeyi dusunuyorum.

Insanlarin basina gelmeyince anlamadigi cok dogru , insanligimizi mi kaybettik ne ?Konu ne , hastalik ne hic bilmiyorum.Nerede yasiyorsunuz onuda cozemedim - baya bir gerilere gittim ama ..

Umarim biran once iyilesir.Bizlerin bu konusa yapabilecegi birsey var mi acaba ? Onceki postlarda yaziyorduysa kusura bakma , sayfanda cok yeniyim ve okumaya devam edicem

sevgiler

Tanya's dedi ki...

Aslıcığım,

Bin kere haklısın..ama biz millet olarak yardımsever değiliz..atıp tutmaya bayılırız.

Umarım herşey yoluna girer..kardeşinin sağlığı ve sizlerin gülümsemeleriniz de yerine.

sevgi tuncer dedi ki...

aslı hanım kardeşinize trombosit verme olayı nasıl gerçekleşiyor neler yapmamız lazım ,şartlar neler cahilliğimi mazur görün insan hakikaten anlamıyor başına gelmeden...
nerde ikamet ediyor kardeşiniz?birazcık bahseder misiniz bu trombosit olayından?elimde imkan varsa mutlaka yardımcı olmak isterim ben istanbulda yaşıyorum

sevgiler...
sevgi tuncer

zeya dedi ki...

Aslı;
Acil şifalar diliyorum. Dualarım hep kardeşinle. Öpüyorum seni

Bilun Şen dedi ki...

Ne desem boş, yalnızca paylaşıyorum demek istedim. Ailemde biri de böyle. Onun yanında devamlı pozitif olup, gülüyoruz ki morali hep sağlam olsun diye. Gece herkes odasına çekilince de gerçek sarıyor her yanımızı. Ama pozitiflik onu iyiye yöneltiyor. Kendini çok daha iyi ve güçlü hissediyor.
Kardeşine acil şifalar diliyorum Aslı. Üzülme demeyeceğim elbet ama hasta yakınları olarak görevmiz hep mutlu görünmek, aslında tam tersi bile olsa..

Aslı Cin dedi ki...

Herkese desteği için teşekkür ederim. Her mail ve yorum ümit oluyor bize.

Kardeşim Ankara'da devam ediyor tedavisine.

A rh pozitif erkek sağlıklı, son bir iki gün içki ve ilaç almamış vericinin hastanede bir kaç saat geçirmesi lazım. Çünkü bu taze alınıp verilen bir şey.

Bu da bir çok insana ne yazık ki zor geliyor.

Bu şartlara uyan birilerini tanıyorsanız bana telefon ve isimlerini mail atmanız çok yardımcı olacaktır.

Herkese tekrar çok teşekkür ederim.

Adsız dedi ki...

ayni kan grubundayim..hangi sehirde?hangi hastanede? mesela baska bire sehirdeki hastanede yapilsa bu sey olmuyormu? daha detaya gir..

Aslı Cin dedi ki...

:) teşekkürler. Hayır, aynı şehirde olmak gerekiyor. en azından 2-3 saat orada geçmeli. Dediğim gibi erkek olmalı, sağlıklı olmalı.