Temmuz 01, 2009

Huzurla, sağlıkla, mutlulukla, çocukça mutsuzluklar, yada çok yaralamadan yaşanan kayıplarla geçen ömrümde en çok başkalarının çaresizlik hikayeleri ağlattı beni.

Çaresizlikten çocuğuna süt bile alamayan annenin üçüncü sayfa haberi, yada çaresiz kalıp herşeyini terketmek zorunda olanlar gibi. Çaresiz olmak ne zor şey diye düşünürdüm. İnsanın parasız kalıp çocuğuna süt alamaması ne kadar acı.

Meğer sadece düşünürmüşüm.

Çaresizliği yaşamak başka bir şeymiş.

Elinden bir şey gelemeden beklemek, beklemek, beklemek...

Hayatına devam ederken, içindekini hissettirmeden, ne hisettiğini belli etmeden, hissettiklerinin ne olduğunu düşünmeden biriktirmek.

Acı çekerek, acıyla başka başka şekillerde baş etme yolları geliştirerek.

Hayatına hiç bir şey olmamış gibi devam etmeye çabalarken, bir devekuşu gibi kafamı gömdüğüm yerde, hiç düşünmemek...

Ya da düşünmediğini zannederek kendini kandırmak.

Her gece kabus görmek.

Kendini avutmak,

İyiye yormak...

10 yorum:

absalom dedi ki...

acıyla başka şekillerde başetme yolları geliştirmek...

evet çoğumuzun günün birinde yapmak zorunda olduğu bir şeydir maalesef...

bazen beklemekten başka birşey gelmez elden aslı...
kabullenemez insan önce...
çaresizlik gücüne gider...
zor olur ona alışmak...


yeni yollar öğretti bana çaresizlikler.
dilerim kimse öğrenmek zorunda kalmasın.

şugibi dedi ki...

geçecek ama.. herşey gibi bunlar da geçecek. en önemlisi kendine inanmak, güvenmek. sen varsan herşey var, yoksan hiçbirşey yok.
sağlam dur, geçecek.

yok ki dedi ki...

Asli,
Bu yazilarini okudukca kendime o kadar yakin buluyorum ki seni. Soz konusu olan kisiler ayni, hastaliklar ayni, korkular...
Bir sekilde ogreniyor insan, katlaniyorsun her seye. Bakma biliyor gibi yazdigima her seferinde yeniden ogreniyorken buluyorum kendimi. Tek care saglam durmaya calismak iste.

Adsız dedi ki...

aslı, sevgili adaşım, bir blogum yok ama seni uzun zamandır takip ediyorum. kardeşin için yaşadığın üzüntünün belki bir benzerini annem için yaşıyorum. ama bizim dayanmak zorunda olduğumuz hastalığın çaresi yok, umudu yok, sonu belli, süreci çok zor ve uzun. kardeşin için umudun var olması, senin, sizin o umudu içinizde yaşatıyor olmanız çok çok önemli. güzel şeyler olur umarım.
aslında acını teselli edecek tek bir söz bile yok, biliyorum.
sevgilerimle,
aslı

Adsız dedi ki...

lutfen umudunu yitirme...
dualarimiz seninle..
LeyLa

Aslı Cin dedi ki...

Absalom, hayat her gün bir şey öğretiyor bize, hem de her yeni yaşla daha da zorlaşıyor dersler sanki...

Aslı Cin dedi ki...

Sugibi, gerçekten geçeceğini bilsem her üzüntüyü her şekilde çekerdim... Ama desteğin için teşekkürler...

Aslı Cin dedi ki...

Yok ki, umarım iyi haberlerle buluşalım bir gün, paylaşalım...

Aslı Cin dedi ki...

Aslı, iyi haberler dileyelim o zaman, güçlü olalım, geçmiş bitmiş olsun bir gün, teşekkürler desteğine...

Aslı Cin dedi ki...

Leyla, teşekkürler, dua edelim, birdenbire abşladığı gibi birden bire de bitebilir değil mi?