Temmuz 28, 2009

Neyi beklediğimi bilmeden...

Kafamı devamlı bir şeyle meşgul ediyorum. Arada bloga bakıyorum, arada fotoğraf çekiyorum, dün akşam oğluşla sahilde bisiletle gezdik. O küçükte, ben büyükte. Güneşin batışını seyrettik. Alacakaranlığa gece başladım, bir ara uyudum, öğlene doğru bitirdim. Akşamüzeri gidip yeniayı aldım. Şimdiden onu da yarıladım. Hayat bir ayddan fazladır yolarda olan benim için oldukça hareketli. Eve dönünce, ve düşüncelerle başbaşa kalınca ne yapacağım bilmiyorum.

Dün oğluş beni şaşırttı yine. Okumayı bırak, artık kelimelerin içindeki harfleri sıralıyor, eksik harfleri buluyor, kimi kelimeleri komik bir şekilde söylese de bildiği şekilde heceliyor da. Bu arada kenara not etmeliyim. 27 Temmuz ilk süt dişini elimize aldığımız gün. Henüz beşini doldurmadı, erken ama ne yapabilirim ki, diş bir süredir sallanıyordu, bir baktık dilinde.

Telefon etmeye korkuyorum artık. Ne annemin sesini öyle duymak istiyorum, ne de can sıkıcı bir haber. Dün gece babannem fenalaştı bir ara. Her zaman dimdik görmeye alıştığım babannem, yaşını söylersem MaşAllah diyeceğiniz babannem de yaşlandı tabii. Ama insan hiç bir sevdiğini bu şekilde görmek istemiyor. Annemin işi o kadar çok zor ki, sanırım bunu yaşamadansa ölmeyi tercih edecek kadar zayıfım ben.

Hayat bir sınav. Geçemeyenler sınıfta kalıyor. Bense bu aralar kafamı sıraya koyup uyuyorum. Bekliyorum...

5 yorum:

Unknown dedi ki...

Aslı Merhaba, uzun zamandır blog aleminden uzak kaldıktan sonra ilk sana yazıyorum. Son yazılaını okumama ragmen yorum yazmak istemiyorum. Bir merhaba demek istedim. Hersey gonlunce olsun. Sevgiler.

cenebaz dedi ki...

Aslı, babaannene de geçmiş olsun. İnan insan dertlere boğulunca kendinin bile inanamadığı bir dayanma gücü geliyor üzerine. İnşallah en kısa sürede herkesin iyi haberlerini alacaksın.

Alphecca dedi ki...

Herkes için sınavda deli gibi çalışıp, inek öğrenci olmak gerekmiyor ki Aslı....

Bazen sınavlarda başarılı olmak için sakin olup, heyecanını ve korkunu yenmesini bilmek, çalışmaktan daha çok işe yarayabiliyor !

Birde biliyor musun anneler, çocukları söz konusu olduğunda ne kadar yıpranırlarsa yıpransınlar panter gibi mücadele edebiliyorlar....

Aslı Cin dedi ki...

Sevgi, teşekkürler, hoşgeldin :)

Çenebaz, her zaman olumlu düşünmeye çalışıyoruz, desteğin için teşekkürler. :)

Çocuk gibi, haklısın ama tabii bu annem için ayrıca endişelenmemi engelleyemiyor. Ancak şu an şartlar bu ve her şey düzeldiğinde rahat bir nefes alacağız hep beraber.

zilsizzarife'nin yeri dedi ki...

Aslıı ,iyi haberler bekliyorum,bekliyoruz.
Öyle ihyiyacımız var ki o iyi habere.
İnşallah Anıl iyi olucak.Tüm kalbimle istiyorum.Allah şifa versin.Annişede kolaylıklar diliyorum.