Ağustos 17, 2009

Çok mu zor?

Bir yanda dünyanın hala yaşanılabilir bir yer olduğunu düşündüren şeyler olsa da kimi zaman lanet olsun demiyor da değilim.

10 yıl önce yüzlerce insan ana baba kardeş veya çocuğunu kaybetti.

Bunlar yaşanırken eminim acıları çok tazeydi ama bu yaşadıklarından 10 yıl sonra devletin yerleştirdikleri evlerinden yine devlet tarafından sokağa atılacaklarını tahmin edemezlerdi değil mi?

Burası Türkiye. Sözde AB hayalleri ile uyuyan, kendini ithal mallara kavuştu diye refaha ermiş sayan, bilinçsiz, hala zır cehaletle yaşayan, eğitemediği halde çok çocuk yapması salık verilen, fakir, içmeye ayranı olmayanların tahterevalliyle gittiği ülke, toprağının, sahillerinin kapatılıp satıldığı ve muhtemelen de gelişmelere bakılırsa yakın zamanda başka topraklarını da bir çok şeyden vazgeçerek verecek olan ama her nasılsa tarihinden bile utanmayan ülke. Çarpıklıklar ülkesi. Tezatlar ülkesi. Ve ne yazık ki o kadar kanıksamışız ki her türlü yamukluğu kimse, hiç bir şey ve hiç bir olay bizi düzeltemiyor.

O insanların sokağa atılmalarının sebebi de o evlerin belediyedekilere lojman yapılması.

İnsan orada nasıl rahat uyuyabilir acaba?

Vicdan nerede?

Dini, imanı, inancı sayıklamayı bırakın beyler, önce insan olun...

5 yorum:

Sebnem'den dedi ki...

Atatürk'ün söylediği sözü ben yeniden revize etmek istiyorum..
''Belediye başkanı olabilirsiniz,milletvekilide,Başbakanda ve hatta Cumhurbaşkanıda ama İNSAN olamazsınız''

yıldız dedi ki...

Vicdan denenen duygu eksik onlarda.
Varsa yoksa para,para,para..

Hayatta Giderken dedi ki...

Sevgili Aslı uzun zamandır bloglardan uzaktım. Öncelikle başın sağ olsun diyeceğim. Çok üzüldüm. Allah sabır versin sana ve ailene. Kaç yaşındaydı kardeşin bilmiyorum, ancak hastalık sürecini yazılarından takip ediyordum. Gerçekten çok üzüldüm.
Mekanı cennet olsun!

Ayşa (Ayşe Nur) dedi ki...

iş oy almaya gelince elektirik olmayan köye bile beyaz eşya düzenler, enkaz altında zor kurtulmuş tüm sevdiklerini depremde kaybetmiş insanlara bırak el uzatmayı, kendi çıkarları doğrultusunda onlara sırtını dönüyor, vicdanın ne olduğunu bilmedikleri de çok belli, ne yazık ki!

paçoznuri ve saz ekibi dedi ki...

Alllah'IM sabırlar versin! ben daha babamın acısıyla uğraşırken, senin kardeşin de çok canımı yaktı. çok ama çok üzgünüm. annene destek ol, yalnız bırakma duygularını da koyver gitsin içinden geldiği gibi ağla....