Gerildim...

Dün Anıl'ın kırkıydı. Bu sefer isteği üzerine duası teyzemin evindeydi. Eş dost yalnız bırakmadı. Bir de okumak için bir komşumuzun arkadaşı geldi. Ağzına sağlık okudu, Allah kabul etsin ama arkasından gelen o bildik ses tonu ile karşısındaki salak yerine koyan cümlelerle yapmaya çalıştığı sohbet beni her zamanki gibi gerdi.

Hani saçımız başımız açık diye o kadar eminler ki dinimizi bilmediğimize, bana hala bilmemkimin iyilik yap iyilik gör hikayesini, aç doyurmanın faydasını veya dürüstlüğü anlatıyorlar.

Şeker kızım, benim senin yaşın kadar ( Biraz abarttım ama), annemin teyzemin veya oradaki hanımların da yaşının 3 katı kadar hayat deneyimi var. Senin her evde pikap takmış gibi söylediğin cümleleri biz zaten biliyor ve uyguluyoruz. Başımızdakilerin güttüğü koyunlar gibi gün yüzünü yeni görmedik ki senin söyleyeceklerini ağzımız beş karış açık dinleyelim.

Neyse...

Dün gece de facebook da Amerikalı bir arkadaşın bir bağlantısının altına yapılan yorumlar üzerine bir gerildim. Tatlı tatlı lafımı yazdım, anlayan anladı. Ama bir fanatiğe lafımı oturtmadan uyuyamadım. Hala bir takım idiotlara Türklerin Arap olmadığını anlatmamız ne acı. Bu kadar güçlü bir geçmişimiz var, karışmış olmamıza rağmen bu kadar Türkleşmiş bir milletin hala Arap ülkesi zannedilmesine katkıda bulunan ve bulunmaya devam edenlere teessüflerimi bildiririm. Bizim Araplara değil esas onların bizim ırkımıza ve tarihimize özenmesi lazım.

Bu arada Kürt yada Ermeni açılımı ile önyargıları yıkacağınızı zannediyorsanız yanılıyorsunuz, rahat bırakın da kardeş kardeş yaşayalım, asıl barışı o getirir. Benim Laz da, Kürt de, Ermeni de arkadaşlarım var, ve fanatiklerinden onlar da son derece rahatsızlar, aynen benim aşırı milliyetçilerden rahatsız olduğum gibi.

Kardeşçe yaşayabiliyoruz biz ama bunu anlatabilmek dert. Dün gece tarihi politikalarımızı anlatmaya çalışırken şimdiki politikamızın beni ne kadar zorladığını anlatamam. Ben seçmedim onları, benim bir suçum yok diyemiyorsun ki. İnsanın politikasını savunamaması geçmiş gururlarının arkasına saklanması ve haklı olduğu halde buradaki yaşananların mantığını anlayamadığından karşısındakine anlatırken zorlanması oldukça zor.

Son yazdıklarımdan sonra çocuğun verebileceği bir cvp kalmadı tabii, eveledi geveledi ben de huzurla uyumaya gittim zafer kazanmış gibi.

Oysa dışarıda onun gibi düşünen milyonlarcası var.

Sabah baktım arkadaş bağlantıya bir cvp yazıp silmiş. Bana da o arkadaşı adına bir özür mektubu göndermiş.

Başka...

Okullar açıldı ya, dün gece bir arkadaşımın telefonu üzerine de gerildim. Oğlu da oğlumun arkadaşı. İlkokul bire başladı. Biz dün okula gidemediğimizden sordum nasıl geçti diye. İyi değil dedi, almaya gittiğinde bir top için sınıfından bir çocuk bunun kolunu ısırmış, ama ne ısırmak kan çıkana kadar. Koparmak üzere yani. Arkadaşım şok olmuş orada. Annesi özür dilemiş falan. Benim anlamadığım genellikle 2-3 yaş çocuklarının gösterdiği ısırma tepkisini 7 yaşındaki oğlun uygulayana kadar nerdeydin ? İnsanların çocuklarında bir sorun varsa bunu kabullenememelerini anlayamıyorum. Her şeyin bir çözümü var, neyi bekliyorsunuz, yarın başka bir çocuğun gözüne kalem sokmasını mı? Bizim çocuklarımız niçin başkalarına bir tekme yada tokat dahi vurmuyorlar? Yarın bir gün oğluşun başına da gelir mi bunlar, offf okul işi ne problemmiş, gerçekten de büyüdükçe artıyormuş dertleri tasaları endişeleri... diye düşünürken uyumuşum.

Çocuklarınıza vereceğiniz özgürlüğün şımarıklık boyutuna geçmesine izin vermeyin lütfen...

Geçtiğimiz günlerde bir anahaberin sonunda spiker, bugün size tek bir iyi haber bile veremedik özür dileriz, dedi.

Bugün benim de yok, mazeretim var asabiyim ben...