Buruk bir gün...

Arkadaşlarıma kahvaltı hazırladım, izin alamayanlar katılamadı, ama tekrarlarız diye avunarak bir araya geliyoruz. Güzel bir sofra hazırladım, uzun uzun oturalım diye bol çeşit hazırladım, pek keyifliyim derken...

Gazeteye göz atma gafletinde bulunuyorum.

3. sayfa haberlerini okumam ama dikkatimi çekmişti, Uşak'ın bir ilçesinde Allah'ın unuttuğu bir yere yatılı okul yapmışlar, işte orada 10 gün önce bir çocuk kaybolmuş.İnsanlar ne umutlarla uzaklara, okula gönderiyorlar çocuklarını.

Henüz 10 yaşında.

İster annelik deyin, ister oğlum var diye algıda seçicilik, içim acıyor haberi okuyunca.

Her gün gazetelere bakıyorum, hani adı gibi bir umut belki bulunur diye.

Bu arada öğreniyorum ki daha 2 ay önce okula şikayetler yağmış, çocuklara porno izletiliyor diye.

Umursayan yok.

Daha önce taciz ima edilmiş.

İlgilenen yok.

Sonra bu çocuk kayboluyor.

O da ortada yok.

Dün bulunmuş.

Foseptik çukurunda.

Tacize mi uğradı bu oğlan çocuğu, tecavüze mi, neden öldürüldü bilmiyoruz.

Bildiğim şu ki, bu sapıklıklar arttıkça benim tahammülüm azalıyor. İstiyorum ki, artık işler lafta değil, gerçekten yürüsün. Aile ve çocuktan sorumlu bir bakanı bile olan ülkemde, değişen bir şeyler olsun. Failler bulunsun, cezasını çekmesin.

Evet çekmesin.

Bu adamlar dünya üzerinden silinsin istiyorum.

Çok şey mi istiyorum???

Dip sos: İş işten geçtikten sonra bazı öğretmenler görevden alınmış, iş işten geçtikten sonra güvenlik tutulmuş, işini üşengeçlikten mi bilinmez doğru dürüst yapmayanlar daha bir hafta önce o çukuru arayıp burada yok demişler, suyu boşaltmak zor gelmiş olmalı. Bu ülkede bazı şeyler değişmez, aynı tas aynı hamam, biz de takunya kafalılar...