Çiçeklerim, çikolatam ve ben...

Evet bu aralar biraz asabiyim. Olan biten olaylara sinirlenmekle kalmıyor, insanların umursamazlığına öfkeleniyorum ama en çok sanırım bir şey yapamadan oturuyor oluşum beni yiyip bitiriyor.

Ne yazık ki bireysel olarak,bir ses olmaktan başka işe yarayamıyorum. Düşüncelerim kimilerini rahatsız etse de doğru bildiğimi de yazmazsam çıldırırım herhalde.

Ama gel gör ki sinirlenmek bir işe yaramıyor.

Bugün tüm haberlerden ve beni sinir eden herşeyden uzaklaşmak için 3 şey yaptım.

Öncelikle haberleri de, mümkün olduğunca interneti de açmadım.

Sonra kendime favori çikolatamdan çıkarıp bol köpüklü koca bir kahve hazırladım

Sonra çiçekçime gidip zamanı geçmeye başlayan güllerimin yanına sakız sardunyalar aldım. Baktım rahmetli anneannemin bahçesindeki Aslanağızlarından var, onlardan da aldım. Ben nasıl küçükken oynuyorsam oğluş da oynasın diye. Sonra bir saksım için koca bir papatya aldım. Küçük saksılarıma artan sardunyaları diktim. Ne renk olacaklar bilmiyorum, sürpriz. Çiçekçi sebze ve meyvelerin geldiğini söyledi, bana gübreli toprak ve uzun bir saksı verdi, ilk çilek ve cherry domateslerimizi ektik. Şimdilik çiçekleri var, onlar dönüşmeye başlayınca yine fotoğraflarım.Oğluşa her gün sularsa en sonunda büyüyeceklerini, ve onu koparıp yıkayıp yiyebileceğini söyledim. Sırada daha büyük saksılara ekilecek salatalık, biber ve maydanoz var.

Ne zaman bu kadar çiçeksever oldum, ne zaman böcek korkuma omuz silkip toprakla haşır neşir olmaya başladım bilmiyorum, ama kocaman bir bahçem olsa sanırım hiç sıkılmam. Eskiden bana külfet gelen bu iş, şimdi keyif veriyor.

Yatışmasaydım, ne zamandır el sürmediğim tabloya el atacaktım. Resim yapmak da en iyi yatıştırıcılardan biri.

Bizim domatesler olana kadar, onlar olmadan hazırlayacağım mecburen, şimdi salata hazırlamaya...