1 sene geçti. Bugün tam bir sene sonrası.
Ondan elimden geldiğince bahsetmedim. Bahsedildiği yerden kaçtım. Düşünmemeye çalıştım. Aklıma gelirse kovaladım. Sanki hiç öyle bir şey olmamış, hiç yaşanmamış, hiç gitmemiş gibi.
Sadece gizliden gizliye dualarımı ona gönderdim.
Bir de özür diledim ondan.
Neden bilmiyorum.
Belki küçükken onu istemediğim için, belki ona kızdığım zamanlar için, belki onunla ilgilenemediğim her an için, ama en çok o ölmüşken ben yaşadığım için.
O gün düşündüğüm gibi, bir senedir, bir kere unuttuğum bir anda hamburger yedim.
Bir daha da yemedim.
O çok sevdiği ve şimdi yiyemediği için.
Bu zevk aldığım şeylerden suçluluk duyma hissi azaldı neyse ki.
Ama eski ben gibi görünsem de, neşeli şen kahkahalar atsam da, bir senede 10 sene geçmiş gibi büyüdüm.
Hiç bir şeye üzülmemek sıkılmamak gerektiğini öğrendim.
İnsanlara kızmıyorum artık. Sinirlenmiyorum.
Hatta en sinir olduğum, yarı birikimime sahip olmayan insanların ukalaca yazışmalarını yada konuşmalarını bile boş gözlerle izliyorum.İnsanların söylediklerini hiç bir önemi yok. Ne kızıyorum, ne gülüyorum. Manasız geliyor artık.
Hayat geçip gidiyor, ben durmuş, etrafımda dönen insanların anlamsız hırslarına, kıskançlıklarına, kendilerini kanıtlama çabalarına bakıyorum. Bu insanlar her şeyin gelip geçici olduğunu nasıl da görmüyorlar diye düşünerek.
Akşam yemekten sonra bir kahve yapıp annemden gizli eşlik eden incecik bir sigarayla sessizlikte düşündüklerimi anlayabilselerdi, belki de bu kadar kandırmayacaklardı kendilerini.
Hayatta gülmek lazım.
Gerçekten gülmek.
Gülen maskelerle dolaşmak değil bahsettiğim.
Aldığın bir alışveriş torbası için, yada aynı yüzlerle toplanıp birilerini çekiştireceğin bir kahve kaçamağı için, görmemişçesine nerede kiminle ne yediğini gösterdiğin için değil, gerçekten yatmadan önce o günü yaşanır kılan şeyler için gülümsemeli ve şükretmeli.
Bir koku için.
Bir an.
Bir söz.
Hayat çok kısa.
Bazıları için daha da kısa.
Değerini bilmeli...
Ağustos 06, 2010
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
27 yorum:
Ömür gerçektende çok kısa her anın tadını çıkarmak, kalp kırmamak en güzeli...öyle güzel anlatmışsın ki sanki bir an kendimi okuyor gibi oldum...
Sevgiyle kalın
Kardeşçiğin nurlar içinde yatsın, allah sizlere de sabır versin ve bir daha böyle acı yaşatmasın:(
Asli'cim sana ve ailene sabir diliyorum. Dedigin gibi ya$anin her anin kiymetini bilmek, yasiyor gibi yapmak yerine gercekten yasamak lazim. Ama insaniz ya, unutuyoruz iste.
Utku'nun annesi, evet artık o gidişi olağan karşılıyorum, ve önemli olan o vedanın ardından akıllarda bıraktıklarımız, gerisi boş.
Çenebaz, teşekkürler dileklerin için, annem için acı da özlem de gün be gün büyüyor, benim gibi unutmaya çalışamıyor o. Bugün her zamankinden zor olacak.
Banu'cuğum, hayat bu bazen ben de bir an unutuyorum ama artık içimde bir yerde beni durmadan dürtükleyen bir var sanki, aklımı başıma getiriyor. Bir yandan hayat kısa tadını çıkar diyorum, bir yandan hala yeni bir şey denedikçe o bilemedi diye hayıflanıyorum.
Demek bir sene olmuş...Evet hatırlıyorum o zamanki paylaşımlarını.Nurlar içinde yatsın kardeşin.
allah sabir versin asli...hayati kardesin icin de yasayabildigin kadar iyi yasamalisin..sevgiler.
Duygu, çileksuyu teşekkür ederim....
İkinciye geldim,bir şey yazmadan da gitmek istemedim.
Yazdıkların herkesin üstesinden gelebileceği şeyler değil ama sen güçlü olmalısın ki annene de destek verebilesin diye düşünüyorum.Bizim yerimize de öp onu lütfen ve arkadaşım sana sevgilerini gönderdi de..
Başlığı görünce cızz etti içim o kadar oldu mu dedim,hayat öyle çabuk geçiyor ki...
Benim de bir erkek kardeşim var ve seni hep onu düşünerek okudum ben, hep içim ezilerek hep empati yaparak...
Ailenle oğlunla hep güzel günlerin olsun ki kardeşini tebessümlerle an,oda bir yerlerden görüp huzurla gülümsesin...
Asortik, açıkçası anneme destek olamıyorum, çünkü konuyu konuşamıyorum bile, ama dileklerinizi ileteceğim, ilk konuşabildiğimde...
Elff,İnşallah öyle olur, teşekkür ederim...
1 sene geçti demek...
Bana çabuk, size eminim 365in her bir günü uzun uzun...
o acının birazını olsun sizlerden almak elimde olsa, seve seve alırdım
Söylenebilecek her şeyin anlamsız olduğunu biliyorum.
huzur bol olsun her birinize, hem geride kalanlara hem gidene
Segili Aslı,
Kardeşin huzur içinde yatsın. Sizlere de, annene de Allah sağlık, sıhhat ve huzur versin.
Bazı rutin kontroller için hastanedeyiz. İnsanın yüzüne çarpınca bu kadar çıplak, sağlıklı olduğumuz, çocuklarım sağlıklı olduğu için ne kadar şükretsem az diye düşünüyorum.
Seden teşekkür ederim, başka acılar yaşamamak dileğimiz am hep o keşke içimizde bir yerde. Keşke o da hayatta olsaydı. bazı şeylerin elimizde olamaması çok acı verici.
Pratik anne, evet şimdi , önceleri ciddiye aldığım tüm rahatsızlıklar basit görünüyor, ilaçları var ve zamanla geçecekler...
Benim için herhangi bir günken bugün,sizin için ne kadar önemli..Çok üzüldüm kardeşiniz için..Hayatt çok kısa gerçekten,değerini çok iyi bilmeli..
Allah sabrın en büyüğünü annenize ve size versin..
Sevgilerimle..
Pınar
O gidişin yarattığı boşluk hiç dolmayacak belki ama öğrettikleri daha dolu dolu yaşamaya sebep olacak belki... Nur içinde yatsın ki zaten bir melekti, sana ve ailene de sonsuz sabır dilemek dışında hiçbir şey gelmiyor ne yazık ki elden :(
Pınar teşekkür ederim...
Fery, avutuyoruz kendimizi, çok teşekkürler.
Dilerim ki Allah senin ve ailenin kalplerinize sabır verir.. Yaşamayan bilmez, ne yazsan anlamaz, o yüzden susuyorum..
"Gerçek, şu buruk gerçek"
Penny teşekkür ederim... Evet anlatmak çok zor.
Hatırlıyorum gecen sene bugün..içim cız etmiş..ne diyeceğimi bilememiştim..hala da bilemiyorum..yolu ışık mekanı cennet olsun...
Tanyam, sağol ...
Aslı'cım,
Zaman geçiyor ama hissettirdikleri hiç değişmiyor.
İçinde bir yerler acıyor ama bir yandanda olgunlaşıyorsun aynı senin söylediğin gibi.
Özlemek fena...
Her zamanın kıymetini bilmeli,yaşadığımız her mutlu an içinde şükretmeli.
Allah sabırlar versin tekrardan...
zilsizzarife, teşekkür ederim,evet sanırım en acısı özlem, acı azalmıyormuş gerçekten de ama özlem artıyormuş.
Aslıcım herşeyin ilacı zaman demişti bana eşim depremden bir gün önce babamı,depremde yeğenlerimi kaybettiğimde inanmamıştıp kalbimdeki bu acıyla yaşayamam demiştim ama gelgörki zaman gerçekten tüm acıları alıyor hala içim sızlıyor her aklıma geldiklerinde ama eskisi kadar yakmıyor canımı hayat çok kısa dediğin gibi en büyüm temennim birdaha böyle acılar yaşamamak sevgiler...
Çok üzgünüm. Yazdıkların beni çok sarstı. Haklısın acılar katlanıyor belki ama zamanla bir şeyler de azalıyor, eksiliyor sanki.
Aslicim, bir sey yazamayacagim, sadece cok uzgunum. Yukaridaki yorumlardan birinde yazdigi gibi, ben de ne cabuk gecti bir sene dedim icimden ama sizin icin ne kadar zor bir sene oldugu konusunda nca fikir yurutebiliyorum. Bol sabir diliyorum arkadasim.
Erik, teşekkür ederim, sabretmeyi öğreniyoruz mecburen.
Yorum Gönder