Finally, I'm back !

Canım dilimiz dururken bu da ne böyle demeyin, son iki hafta bir ömür gibi geçti, hatta iyi bir film bile çıkardı bundan, e bu da iyi bir film ismi olurdu.

24 saat çalışsam bitmeyecek işlerimi mecburiyetten bir kaç saatlik mesailerle çalışma saatlerime sıkıştırıp, yemeğimi 7 dakikada yiyerek işimin başına dönüyorum, velakin bugün şirkete gitmeden defileleri evden tamamlamak suretiyle koca bir gün bana kalmış gibi mesudum.

Paris, her zamanki gibi şahaneydi, ve her zamanki gibi Fransızlar Paris'ten sürülebilecek olsa , daha da şahane bir şehir olacağını düşündüm. Bol bol fotoğraf çektim, ne yazık ki daha ikinci gün feci halde hastalandığım için pek gezemedim, ve daha da çok fotoğraf çekemedim. Cebimdeki paranın çoğunu ilaca yatırıp, anlamadığım ilaçları şeker gibi yuttum, dönüşte hiç olmazsa kendime gelmiştim.

Son bir gayret vitrinleri gezdim dönmeden, HM ülkemize gelmeden son bir teftiş yaptım, süper süper süper kalitesizleşmiş kıyafetlere bakmadan kullan at takı ve tokaları doldurup döndüm.

İş başarılıydı, sağlıktan sınıfta kalsam da, neyse ki oğluşu ilk gün sınıfa sokmanın zorluğunu aşabildikten sonra fazla bir dert tasamız kalmadı. Arkamdan sürüklenen çocuğa bakıp ilk kez okula geldiğini zanneden hin bakışlı velilere daha önce üç senelik bir kreş ve anaokulu geçmişi olduğunu tüm sevimliliğimle anlatmaya çalıştıktan bir süre sonra, omuz silkerek laf anlatmaktan da vaz geçtim. Neyse ki her şey bir gün önce tatilden dönen oğluşun sınıfa girmesi ile son buldu.

Şimdilik tek meselemiz ödev yapmak ya da yapmamak. Alışacak zamanla. Ancak şimdilik işten gelir gelmez çantam dahi kolumda başında durarark yaptırabiliyorum. Öğretmenimiz yapmıyorlarsa yaptırmayın, ben tenefüste yaptırıp da aşağıya inemediklerinde, evde yapmayı öğrenirler diyormuş. İyi fikir !

Ev aldı başını gidiyor, evdeki birine daha koca bir bavul hazırlamak gerekiyor, okul, iş, arkadaşlar, planlar planlar planlar derken günler su gibi akıp gidiyor.

Öyle ki doğumgünümü bile unutuyorum....