Ne o? İrkildiniz galiba?

Gavur İzmir'in başköşesinde... Atam...

Son hükümet hükmetmeye henüz soyunduğu 10 yıl önce teröristler henüz bu kadar azmamışken bile, daha tepkiliydik teröre. Orada Kuzey Irak dağlarında savaşanlardan biri de 40 gün kadar haber alamadığım eşimdi. Karda yatmaktan, onca mühimmatı taşımaktan yıllardır ağrı kesicilerle yaşar, bir teşekkür aldı mı? Yooo canı  sağolsun dedik. Yanında arkadaşları yaralanırken sağ kaldığı için gerçekten şanslıydı.

Zamanında şımartılanlar şimdi tepemize çıktı ve ne yazık ki bir sürü genç eşim kadar şanslı değil, her gün ama istisnasız her gün o şanssızlar kervanına katılıyor birileri daha.

Geçtiğimiz yıllarda kırmızı halılarla karşıladıklarımız kırmızıya boyuyorlar şimdi her yeri umarsızca.

Vicdan aramıyorum, mantık aramıyorum yaptıklarında. Öfke bile duyamıyorum onlara. Sefil hayatlarının sonu da o ellerine bulaşan kanlar gibi olacak er geç. Acıyorum her birine.

Benim öfkem bu nefretin köklerine. Bunları cesaretlendirenler, besleyenler, beyinsiz bırakanlara öfkem.

Benim vergilerimle bunların başındakilerin beslenmesine ki her kuruşu haram olsun.

Bunlara yüz verenlere öfkem. Her konuda demokrasi varmış gibi söz konusu teröristler olunca demokratikleşenlere. Maddi çıkarları için bunları destekleyen siyasetçilere, gazetecilere ve para için kendisini kaybeden herkese.

Benim öfkem her birimize aslında. Her gün şehit haberi alan, şehit sayısı az ise sesini çıkarmayan, biraz çoğalmışsa sırf bir şeyler söyleyebilmek adına Twitter da bir şeyler geveleyen, hemen ardından kumsalda içtiği Mohito'dan bahsedebilen, vatanseverliğin Facebook da bayrak fotoğrafı paylaşmak olduğunu zanneden, tepkisini sadece terör burnumuzun dibine gelince gerçekten korkarak gösterebilen, bunca iç savaş varken yurtdışına burnumuzu sokmamıza ise tepki vermeyen, artık yeter demeyen, gerçekten işe yarar tepki göstermeyen, bana dokunmayan yılan bin yaşasın diyen her birimize.

Her şeyi kanıksadık. Komutanların içeri atılmasını, teröristlerin affedilip salınmasını... Her şeyi...

Bugün bir ümit doğdu içimde. Biliyorum İzmir ülkemde hiç bir yere benzemez. İzmir'liler de öyle, oralara nereden olursa göç edip o havayı soluyan Kürtü Çerkezi, Lazı bile... Bugün orada gavur dedikleri İzmir'in vatanseverliğini gördük, hiç bir şehirde görmediğimiz gibi. Gönül ister ki diğer dini bütün ve vatansever illerimizde de benzer manzaralar görelim.

Bugün bir Büyükşehire inince terör irkildik değil mi?

Oysa irkilmek için geç kalmadık mı?