Bir anneler günü daha, telefon trafiği, anne ziyareti, alışveriş çılgınlığı, çiçekçi arayışları, fotoğraf çekimleri, o fotoğrafların bilimum facebook, instagram, twitter da paylaşımı, günün sonuna doğru paylaşılan ve içimi burkan klasik 'Annesi olmayanları ağlattınız hadi dağılın' temalı sosyal sorumluluk paylaşımlarının attığı çimdiklerle ve akşam normale dönen tipik bir anne hayatının alışveriş, yemek, yarın okul var , ütüler , hani nerede ödevler telaşı ile sona erdi.
Anlayacağınız ben hiç bir şey anlamadım bu günden. Baştan alabilir miyiz lütfen ?
Annesi yanında olabilenlere ne mutlu, ne mutlu bana, Annesi uzakta ve çoook uzakta olanlara nispet yapmak değil ki kimsenin derdi!!? Bir gün hepimiz sevdiklerimizden ayrılacağız. Onlar bizim kalbimizde, aklımızda, ruhumuzda. Onlar için uzaktalar demek haksızlık belki de...
Misal yukarıdaki fotoğrafta görülen teyzelerimden biri gerçekten çoook uzaklarda, bir kaçı km lerce uzaklarda. Ama gönüller bir, gönüllerdeler... Ve bu fotoğrafları paylaşmak onları anmak için en iyi yol değil mi?
Bugün bir anne olarak annemle güzel bir gün geçirdim. İnsanın annesinin evindeki çiçek bile bir başka renkli. Her şey daha bir özenli, her şey bir başka lezzetli, bir başka...
Ben onun kadar iyi, maharetli bir annemiyim bilmiyorum ama Tefal benim gibi çalışan annelere her zaman verdiği destekle bana da bir anneler günü sürprizi yaptı. Çok istediğim Wok tavalardan birini Kerem ve bana birer önlükle birlikte gönderdi. İlk önce sebzeli tavuklu noodle yapmayı düşünüyorum, çocuklara sebze yedirmenin diğer bir lezzetli yolu bu değil de ne ? :)
Yılın annesini seçecek değilim, bu gece kalbinde hala çocuklarının acısını taze hisseden çok anne var. Kimin acısını bilebiliriz ki? Kimin sevgisini ölçebiliriz? Tüm anneler ilk nefesten beri hak etmiyor mu bu ödülü? Siz anladınız kimlerden bahsettiğimi, biliyorum. Kalbim bu gece onlarla...
Ama benim için yılın dikkat çeken annesini söyleyebilirim size. Tuba Ünsal. İyi bir annedir veya değildir, bir fikrim yok bu konuda aslında, eminim her konuda olduğu gibi bu konuda da ahkam kesecek olan çoktur, zira 2007 senesinden beri blogger ım, gelen yorumlardan pişmiş insanım.
Ama ben onun iki küçük çocuğu ile korkmadan başka ülkeleri ziyaret edebilmesine, her zaman gülümseyebilmesine, umarsız sırt çantası ile dolaştığı hallerine bayılıyorum. Tek çocukla güneylerde 5 yıldızlı tatil köylerine gidip beş gün sonra 'Ay çok zordu, ayıldım , bayıldım, yoruldum' diye dönenlere selam olsun...
Ve son olarak, Kerem için bir zamanlar tuttuğum blogdan... İyi ki blog tutmuşum, iyi ki blogger olmuşum...
Dip not: Bu gece Kerem'e de bir blog açtık, kensine ait, hobisinden bahsedebileceği bir blog.
Dip sos: Ne zamandır yazmamıştım iyi geldi :)
Annesi yanında olabilenlere ne mutlu, ne mutlu bana, Annesi uzakta ve çoook uzakta olanlara nispet yapmak değil ki kimsenin derdi!!? Bir gün hepimiz sevdiklerimizden ayrılacağız. Onlar bizim kalbimizde, aklımızda, ruhumuzda. Onlar için uzaktalar demek haksızlık belki de...
Misal yukarıdaki fotoğrafta görülen teyzelerimden biri gerçekten çoook uzaklarda, bir kaçı km lerce uzaklarda. Ama gönüller bir, gönüllerdeler... Ve bu fotoğrafları paylaşmak onları anmak için en iyi yol değil mi?
Bugün bir anne olarak annemle güzel bir gün geçirdim. İnsanın annesinin evindeki çiçek bile bir başka renkli. Her şey daha bir özenli, her şey bir başka lezzetli, bir başka...
Ben onun kadar iyi, maharetli bir annemiyim bilmiyorum ama Tefal benim gibi çalışan annelere her zaman verdiği destekle bana da bir anneler günü sürprizi yaptı. Çok istediğim Wok tavalardan birini Kerem ve bana birer önlükle birlikte gönderdi. İlk önce sebzeli tavuklu noodle yapmayı düşünüyorum, çocuklara sebze yedirmenin diğer bir lezzetli yolu bu değil de ne ? :)
Yılın annesini seçecek değilim, bu gece kalbinde hala çocuklarının acısını taze hisseden çok anne var. Kimin acısını bilebiliriz ki? Kimin sevgisini ölçebiliriz? Tüm anneler ilk nefesten beri hak etmiyor mu bu ödülü? Siz anladınız kimlerden bahsettiğimi, biliyorum. Kalbim bu gece onlarla...
Ama benim için yılın dikkat çeken annesini söyleyebilirim size. Tuba Ünsal. İyi bir annedir veya değildir, bir fikrim yok bu konuda aslında, eminim her konuda olduğu gibi bu konuda da ahkam kesecek olan çoktur, zira 2007 senesinden beri blogger ım, gelen yorumlardan pişmiş insanım.
Ama ben onun iki küçük çocuğu ile korkmadan başka ülkeleri ziyaret edebilmesine, her zaman gülümseyebilmesine, umarsız sırt çantası ile dolaştığı hallerine bayılıyorum. Tek çocukla güneylerde 5 yıldızlı tatil köylerine gidip beş gün sonra 'Ay çok zordu, ayıldım , bayıldım, yoruldum' diye dönenlere selam olsun...
Ve son olarak, Kerem için bir zamanlar tuttuğum blogdan... İyi ki blog tutmuşum, iyi ki blogger olmuşum...
Dip not: Bu gece Kerem'e de bir blog açtık, kensine ait, hobisinden bahsedebileceği bir blog.
Dip sos: Ne zamandır yazmamıştım iyi geldi :)
2 yorum:
Ben de okumayı özlemişim, güzel geldi:-)
Handancığım paslanmışım biraz açılırım umarım
Yorum Gönder