Şimdi yeniden ofis hayatına dönüyorum. Artıları da var, eksileri de. Serbest çalışmaya benzemez ama bir yandan da o kadar özledim ki koşuşturmayı, bu eksiklik canımı sıkmaya da yetmez.
Artık hafta içlerim eskisi gibi bir koşuşturma içinde geçecek. Yeri gelecek gece yarılarına kadar çalışılacak, yeri gelecek koca bir hafta evden uzakta geçecek.
Her anne gibi endişelerim var, ama oğluşumun artık büyümüş olması da bana destek veriyor. En azından annemin desteği ile rahat olacağım oğlumu bırakırken.
Daha az görüşeceğiz diye öc alır gibi sanki, bu sabah her zamankinden çok daha şeker. Dün kızlarla uzun çocuksuz sakin kahvaltımızın çok keyifli geçtiği gibi.
Özleyeceğim şeyler var anlayacağınız. Ama sonuçta ben de özlediğim diğer şeylerin peşinden gidiyorum.
Hayat her zaman böyle. Hep sahip olamadıklarımızın peşinde koşuyoruz. Gün gelecek yine sıkıldım diyeceğim. Birazcık ara !?
Bu araları şimdilik bana yine bloglar verecek. Araştırmaya, okumaya ve yazmaya fırsat buldukça devam.
2 yorum:
Aslı,cım
Hayırlısı olsun.Kerem artık kocaman oldu. En güzel zamanları birlikte geçirdiniz, ne mutlu.Evde olmaya ben de çok alışmıştım. Seneye artık sıkılırdım deyip avutuyorum kendimi.Çalışmadan da olmaz ama di mi?
Züğürt tesellisi mi bilmiyorum ama evet sıkılırdık, teşekkürler :)))
Yorum Gönder